Voorbereiden op de (Chinese) Oud - en Nieuwjaars reis naar China

Reis naar China

Op 16 februari as vertrekken wij naar China. Inmiddels zitten wij midden in de voorbereidingen. De visa zijn geregeld (super goed geregeld via het Chinese visumkantoor in Den Haag). Inentingen zijn gelukkig niet nodig. De reserveringen gemaakt door Yue op Chinese sites voor vluchten, treinen en hotels zijn (bijna) rond. In gezamenlijk overleg hebben we een mooi programma in elkaar gezet, waar we allemaal van zullen genieten.

Wij zijn dus Paul, Wigger, Yue en ik. Wij vliegen naar Beijing en logeren dan de eerste week bij de ouders van Yue in Beijing. Op de 18e vieren we Chinees oud - en nieuwjaar. Voor zover we nu weten eten wij bij oma waar ook andere familieleden (ooms en tantes en neven en nichten) aanwezig zullen zijn. Voor middernacht zijn we weer "thuis" bij Yues ouders. Wij hebben ons een beetje ingelezen over de gebruiken rondom dit zogenaamde "springfestival". Over en weer worden cadeaus gegeven. Bij voorkeur in rood papier verpakt maar zeker niet in wit en/of zwart papier. Ook het aantal is een item, 4 is slecht en 2 is goed. Een cadeau geef je en pak je aan met 2 handen etc etc. Om middernacht wordt ook vuurwerk afgestoken. De dagen daarna zijn de winkels en kantoren gesloten. Iedereen is geloof ik 5 dagen vrij.

Wij hebben dan nog tijd om wat highligts in Beijing te bekijken zoals de muur en misschien nog wat tempels.

Op de 21e laten wij de ouders van Yue achter in Beijing en gaan we met z'n vieren met de nachttrein naar Xi'An, deze keer "softbeds" dus wat meer comfort dan tijdens de Djoser reizen. In Xi'An staan het terracotta leger en een fietstocht op de brede muur op het programma. De 24e vliegen we door naar Chengdu waar de ouders van Yue ook zullen komen. Zij blijven bij ons tot Kunming. In Chengdu gaan we natuurijk naar de panda's en verder naar een enorm groot standbeeld van Buddah, zijn voeten zijn alleen alleen al 8 meter lang.

Van Chengdu vliegen we op de 27e door naar Lijjang en daar blijven we 3 nachten. De bedoeling is dat we wat lokale markten gaan bezoeken, naar de snow mountains gaan waar een lichtshow wordt getoond onder regie van degene die ook de regie deed van de voorstelling van de opening van de Olympische spelen. In Dali gelegen aan een groot meer slapen we 1 nacht en ook daar weer een markt met veel minderheden, dus veel kleuren!

Met de nachttrein gaan we dan door naar Kunming. Yue ouders gaan weer terug naar Beijing en wij gaan met de auto door naar Honghe en omgeving naar de rijstvelden. Bijzonder is dat in de watervelden nog geen pantjes staan zodat de weerkaatsing van de omgeving heel mooi moet zijn. Vooral ook tijdens zonsopgang en - ondergang.

In deze omgeving slapen wij 2 nachten en na een mooie autorit terug naar Kunming gaan we met de nachttrein weer door naar Guilin. De volgende ochtend gaan we meteen door met de lokale bus naar Yangshou waar we 2 nachten slapen en via Guilin (slapen we nog een nacht op mijn verjaardag 10 maart) gaan we met de super snelle expres trein op de 11e naar Guangzhou waar we om 23:30 uur de terugreis naar NL weer beginnen. Een tussenstop in Dubai en op de 12e zijn we rond het middaguur weer op Schiphol.

Paul en ik zijn natuurlijk al in China geweest maar er zitten genoeg nieuwe plaatsen in. Daarnaast is de ambiance in (Chinese) familieverband ook heel bijzonder. Wij verheugen ons er dan ook enorm op. Enige vervelende is dat ik al sinds oud en nieuw last heb van een pijnlijke rechterschouder. Ben onder behandeling van een fysiotherapeut hetgeen wel enige verlichting geeft, maar over is het bepaald niet, nee hoor kan wel 3 tot 6 maanden duren. En ondertussen probeer ik maar zoveel mogelijk links te worden, maar dat is moeilijk: probeer je maar eens met je linkerhand af te vegen en je aan te kleden. Makkelijk is anders!

En voor Paul en Wigger betekent het natuurlijk ook extra gesjouw en ook dat is vervelend. Maar goed met vereende krachten slaan we er ons doorheen en laten we de reis er niet door beïnvloeden.

Op de site staat een route kaartje en een link naar het weer. Beijing is nog koud, 's nachts vorst en overdag een graad of 5, Xi'An overdag een graad of 8, maar daarna gaat de temperatuur omhoog naar zo'n 15 tot 20 graden. Heerlijk!

Vanuit China kunnen we niet op Facebook, dus ik kan deze site alleen via de mail versturen. Tot de volgende keer, Paul, Wigger, Yue en Emilie

Galapagos deel 2 en tot slot nog even in Quito

Galapagos 14 t/m 17 oktober

dinsdag 14 oktober, vannacht gevaren naar San Cristobal, veel golfslag zodat het schip stevig heen en weer gaat. Paul heeft zelfs voor het slapen gaan een Primatour ingenomen. Zoals alle afgelopen nachten weer wakker voordat de wekker gaat. Vandaag dus al om 5 uur, maar daar het ontbijt al om half 7 gepland staat is dat niet zo'n probleem. We beginnen met een boottocht langs de rotsen van Cerro Broso met grotten, spleten en een heuse doorgang. Deze doorgang biedt veel mogelijkheden om mooie foto's te maken van de Leon Rock, een steile puntige rots naast een massief blok rots. Doorvarend komen we bij een eerste klas "bounty eiland" met wit strand, zwarte lava brokken, azuur blauw water en als extra veel zeehonden en wat vogels, zoals de gele warbler en de amerikaanse Oystercatcher. Hier kunnen we driekwartier langs het strand lopen en genieten van al het moois. Na terugkomst op het schip varen we meteen door naar Leon Rock, varen er omheen en daarna gaan de snorkelaars weer het water in, inclusief Paul. Hij ziet een grote zeeschildpad onder hem door zwemmen. Als iedereen weer aan boord is varen we door naar Islas Lobos. Ondertussen lunch. Islas Lobos is een heel smal eiland, vol rotsblokken en gelegen aan weer een prachtige baai. Vanaf de zee lijkt het alsof het allemaal kale eilanden zijn, maar iedere keer zijn we weer verbaasd dat we zo'n mooie baai invaren. Op Islas Lobos gaan we weer een stukje wandelen, zien daar de blauwvoet Jan van Gent met kleintjes en weer heel veel zeehonden met allemaal kleintjes. De zgn kraamkamer van de zeehonden. Voor de liefhebbers is er dan nog een mogelijkheid om te snorkelen maar ook Paul heeft dat aan zich voorbij laten gaan. We gaan nl vanmiddag ook nog de stad in en even rust daarvoor is wel lekker. Ik neem nog gauw even een douche en na 3 dagen op het bootje heerlijk om weer even in een stadje te zijn. En....zoals al aangekondigd te kunnen internetten. Genoeg tijd om ook nog wat rond te snuffelen in de winkeltjes, heerlijke espresso te drinken en chocoladecake te eten. En..... we zien en spreken onze vrienden van de rondreis weer, die hier 2 dagen zitten. Even wat details uitgewisseld en daarna weer afscheid genomen. Om kwart over 6 verzamelen we weer om met de kleine bootjes terug te gaan naar het schip voor een korte briefing over het programma voor morgen en diner. Vannacht varen we weer verder naar Espanola Island, waar we 2 delen zullen bezoeken, aan de noord-westkant Suarez Point en aan de noord-oostkant Gardner Bay.

Een onrustige nacht, we varen en er is veel golfslag. Om 5 uur eindelijk in slaap gevallen en omdat de wekker het niet doet slapen we tot 10 voor 7 , snel een waslap over het gezicht, tandenpoetsen en toch om 7 uur aan het ontbijt. Om 8 uur met de zodiac's naar Suarez Point, waar inmiddels ook de gasten van 4 andere schepen aan land gaan. Maar zodra we allemaal op pad zijn merk je niets meer van elkaar, want iedere groep gaat zijn eigen weg. We wandelen meer dan 2 uur tussen de zeeleeuwen, leguanen, blauw-voet boobys, albatrossen met hun 4 maanden oude jonkies etc. Halverwege zien we een aantal fonteinen, gevormd door golven die door de rotsformaties spuiten. Mooi gezicht. En weer heel opvallend dat de verschillende dieren absoluut niet bang zijn voor ons en rustig blijven staan, zitten of liggen.

Na terugkomst aan boord varen we meteen door naar Gardner Bay, waar weer wordt gesnorkeld. Deze keer bij een soort rif en volgens Paul veel stroming, vermoeiend en weinig gezien. Daarna zijn zij nog op een andere plek, bij een grote rots in zee, gaan snorkelen waar ze wel prachtige vissen zagen en ook de zeeleeuwen schoten onder Paul door. Ondertussen gaan de niet snorkelaars naar het strand, daar ontmoet ik de Djosergroep weer. Paul voegt zich daar later bij en samen hebben we daar een stuk langs het strand gelopen en genoten van de zeeleeuwen en later ook van de zgn "spotvogel" die loerde op de irritante vliegen die wij doodmepten. Op de terugweg naar het schip varen we nog even langs een dode bultrug walvis die daar ca 4 weken geleden aangespoeld is en nog niet ontploft is. De dag eindigt zoals gewoonlijk met de briefing over morgen, diner en vanaf het bovendek proberen we nog wat sterrenbeelden te onderscheiden, maar dat lukt niet echt: te veel bewolking.

Donderdag 16 oktober super vroeg op om 5 uur. Vannacht gevaren van Espanola naar Floreana. Het is iedere ochtend weer een verrassing hoe de omgeving er uit ziet. Om half 6 ontbijt en kwart over 6 in de bootjes richting strand van Floreana. Een deel van het strand heeft een groene glans door groene steentjes (olifijn kristallen) die zijn overgebleven na een hevige lava eruptie. De begroeiing ziet er weer dor uit, maar hier en daar zitten er dan toch nog wat groene blaadjes en een geel bloemetje aan die " dode" takken. We wandelen naar een grote lagune waar vlakbij ons 3 flamingo's rondlopen en aan de overkant nog een paar maanden oude flamingo en een grote reiger. De kleine flamingo schuifelt terwijl wij daar staan het hele meer over richting ons. De roze kleur ontbreekt nog geheel. Wij lopen ondertussen verder door, klimmen en hebben vandaar een heel mooi zicht op de lagune. Vervolgens lopen we weer door een bos en komen uiteindelijk uit bij een hagelwit strand. Het is zo schel dat mijn ogen gaan tranen. In de branding zwemmen tientallen grote stingrays/mantra's. Moeilijk te fotograferen omdat ze door zand bedekt zijn. Volgens de gids doen ze daar (zonnen) energie op. Verder langs het strand is een spannender tafereel te zien, zeeschildpadden die paren. 2 tot 3 van die joekels boven op elkaar. Een bedrijvigheid in het water van jewelste. We lopen nog een stuk verder over het strand tot we bij het zwarte lava deel komen. Zo mooi als de natuur dan kan zijn, de blauwe zee en het witte strand en de zwarte lava. Fantastisch! We lopen weer terug, degene die gaan snorkelen gaan in een apart bootje terug naar het schip om zich om te kleden, en wij de rest varen rechtstreeks door de Corana del Diablo. Een grote rots met middenin een kratermeer. Paul geniet volop van de kleinere vissen die hier zwemmen en de zeeleeuwen die al spelend onder en boven hem zwemmen. Wij varen dicht langs de rotsen en zien diverse vogels en vissen. Al met al zijn wij om 10 uur weer aan boord en hebben we dus al een behoorlijk programma afgewerkt. Tijdens het varen naar het eiland Santa Cruz ( circa 3 1/2 uur) lunch. In de stad Santa Cruz heeft gids Rissell op ons verzoek een bus geregeld om het hoogland in te gaan waar de schildpadden in de vrije natuur leven. Op Rancho El Manzanillo schuifelen niet 1 of 2 maar tientallen reuze schildpadden in het groen rond. Zowel jonkies als (heel) oude. Eten een blaadje groen of een stukje gras, blazen wat naar een voorbijganger die te dicht bij komt. De hele groep schiet daar werkelijk honderden foto's. Voor 3 dollar kan je daar na een stuk wandelen verschillende soorten ijsthee of koffie drinken, bananen eten en eventueel souvenirs kopen.

Op de terugweg naar de stad nog even een lavagrot in geweest en een kort bezoek aan het Charles Darwin Centre. Dit schildpadden centrum valt ons erg tegen na het zien van de schildpadden in het wild. Terug wandelend naar de pier heel veel leuke winkels (kopen kopen kopen!) terras met WIFI en heerlijke espresso en schepijs en tot slot nog even oordruppels voor Paul gekocht. Zijn oor zit nog steeds dicht en morgen moeten we weer vliegen!

Om half 7 zijn we weer terug aan boord, een korte afscheidsborrel met de bemanning en als koude douche de mededeling dat de bemanning een fooi verwacht van 15 dollar per persoon per dag en Rissell verwacht 8 dollar per persoon per dag! In iedere hut liggen daarvoor 2 envelopjes. Nou wij bepalen zelf wel wat wij willen betalen, maar iedereen is behoorlijk van slag hierdoor. Na het eten de koffers gepakt en lekker op het achterdek zitten lezen tot een uur of 11.

Vrijdag 17 oktober nog een kort programma voor we naar het vliegveld gaan. Om kwart over 6 (voor het ontbijt) een droge landing op het eiland Seymour, vlak bij Baltra (vliegveld). Via de rotsen vol met zeeleeuwen een mooie wandeling over het eiland gemaakt: een soort uitsmijter want we zien weer allerlei vogels die we alle dagen al hebben gezien. Maar in zo'n mooie setting! We zien de blauwvoet Jan van Gent, de Nasca Jan van Gent, de Fragata's met en zonder knalrode keelzak, leguanen en een schitterende branding met hoge golven. En natuurlijk de zeeleeuwen in alle mogelijke standjes! Om half 8 weer aan boord, koffers klaar zetten en ontbijt. Inmiddels al weer gevaren naar Baltra en met de bootjes naar de wal waar we met de bus in ca 10 minuten naar het vliegveld rijden. Christoph uit Zwitserland is aan boord gebleven, hij maakt ook nog de week cruise naar de westelijk gelegen eilanden. De rest waaiert uit en blijft nog in Baltra of op Santa Cruz, gaat ook naar Quito of vliegt naar Guyaquil en vandaar terug naar Europa. Wij vliegen via Guyaquil naar Quito en ons wordt aangeboden een vlucht eerder te nemen. Dat doen we dus we zijn vroeg aan in Quito en wachten daar op de Djoser groep die vandaag ook terugvliegen vanaf de Galapagos. Mijn idee om de groep namens Djoser (bord met daarop Djoser al gekregen van een vertegenwoordiger van de agent) welkom te heten, gaat helaas niet door omdat onze taxichauffeur (belangrijk zijn wij he!) er al is. De foto is in ieder geval leuk! Rit naar ons hotel in Quito duurt erg lang, maar uiteindelijk zijn we daar weer. Deze keer op verzoek een rustige kamer (heel grote kamer met 5, ja zeker 5 bedden) aan het binnenplein en daar wachten we de groep op. Met Kees en Fija een eet- en "regenwormen" afspraak gemaakt. Heel gezellig om weer even bij te kletsen.

Zaterdag 18 oktober, heerlijk geslapen, nog lekkerder gedoucht en ontbeten. Pauls oor nog steeds problematisch dus door hotel verwezen naar een kliniek, 2 blokken verderop. Op de 5e etage een ruimte vol met wachtende mensen, doorgelopen naar de receptie en na het noteren van de klacht en naam direct naar een behandel kamer. Al snel komt een heel vriendelijke arts die goed engels spreekt. Met een lampje kijkt hij in beide oren (ik kan via 3 monitoren meekijken) en ziet daar de troep zitten. Paul moet op de behandeltafel gaan liggen en (weer kan ik alles via de monitoren volgen) de arts gaat beide oren leeg schrapen....... dat het pijn doet merk ik aan Pauls voeten die als vinnen heen en weer bewegen. En opeens zegt Paul: Ah ik kan weer horen! De kosten 50 dollar en een recept voor oordruppels af te halen bij elke willekeurige apotheek. Heel grappig: het patiënten dossier bestaat uit een kleine tablet met daarop alle patiënten gegevens, de klacht, de behandeling en de kosten. Zeer efficiënt!

Met de bus naar het oude centrum, zon schijnt en lekkere temperatuur. Koffie drinken op Grand Place en daar zitten Kees en Fija al en daar komen Hans en So Jung ook bij. Het terras wordt steeds verder uitgebreid. Heerlijke espresso en worteltaart. Het is druk in de stad, we kopen 2 sjaaltjes bij een vrouwtje op straat, gaan nog even naar het kleine straatje met de ambachten waar we honing kopen, kopen poppetjes bij het toerist informatie kantoor en lunchen zoals vorige keer in het Bisschoppelijk paleis. Vlakbij ons hotel in een galerie nog enige tijd doorgebracht. Prachtige spulletjes en natuurlijk een en ander gekocht. Om 6 uur gaan we met de hele groep eten in een restaurant in het oude centrum met een terras op de 5e etage met prachtig uitzicht op de verlichte gebouwen. Heel gezellig iedereen weer te zien en te spreken, lekker eten, een beetje fris. Tijdens het afrekenen begint het te regenen, iedereen op het grote terras wil tegelijk naar beneden, naar binnen. Gelukkig gebeurt het allemaal heel gedisciplineerd, dus geen ongelukken.

Zondag 19 oktober, de dag van het reizen. We worden om 12:00 uur opgehaald dus nog een paar uur de tijd om het park in te gaan en de kraampjes vol met gel gekleurde doeken, kleren en souvenirs te bekijken. Daarna nog een kopje espresso met taart in een cafe vlakbij ons hotel waar we uiteindelijk met ons 8-en zitten. En dan zit het erop en gaan we naar het vliegveld en vliegen met de KLM via Guyaquil naar Schiphol. Ondanks de ruimere stoelen helaas geen oog dicht gedaan en dan is een vlucht van bijna 12 uur heel erg lang. Op Schiphol gelukkig afgehaald door Riet, Pauls zusje.

En nu.... vrijdag 30 oktober. Al weer 10 dagen thuis. Alle was en strijkgoed is gedaan.

We kijken terug op een werkelijk fantastische reis. Ecuador is een prachtig land. We hebben het niet altijd op zijn voordeligst gezien daar we vrij veel (dikke) bewolking hebben gehad. Doorgaans waren de ochtenden redelijk zonnig. Temperaturen zo tussen de 10 en 20 graden (ook afhankelijk van de hoogte). Van de hoogte (tot ruim 5000 meter) hebben wij geen last gehad. We hebben gereisd in verschillende gebieden, het Andes gebergte, de Amazone, en de kust en natuurlijk op de Galapagos. Daar viel wel heel erg op dat de dieren daar op bijna "aaibare" afstand zitten en blijven zitten. Absoluut geen angst voor de mens.

Daag tot volgende keer.

Volgende bestemming? Geen idee

Paul en Emilie

de eerste 4 dagen Galapagos

Galapagos 10 t/m 13 oktober 10 oktober: vandaag om 7 uur ontbijt in ons hotel in Guayaquil. Al gauw druppelen onze medereizigers ook de eetzaal binnen om ons uit te zwaaien. Zij vertrekken een paar uur later per vliegtuig naar Baltra, vliegveld van Galapagos. Werkelijk ontroerend zoals iedereen daar buiten staat te zwaaien als onze taxi (hotelbusje) vertrekt. Na 10 minuten rijden zijn we al op het vliegveld en daar begint de zoektocht. We moeten namelijk voor de incheck 10 dollar p.p. betalen, maar waar? Ok halverwege de incheckbalies staat een korte rij. Als wij aan de beurt zijn wordt er wat gekeken op de computer, overleg met de buurman en daarna de vraag of wij met een groep reizen en of wij een invulformulier hebben ontvangen. Want dat staat in de computer. Nou nee dus. Uiteindelijk toch blijkbaar niet zo'n probleem. Dat formulier wordt deels voor ons ingevuld en de rest moeten we invullen voor we op Baltra zijn. De koffers en rugtassen worden voor de incheck ook door de scan gehaald en belangrijk is blijkbaar dat we geen fruit en/of groenten bij ons hebben. Daarna incheck, nog een kop koffie gedronken bij KFC, door de paspoort/instapkaarten controle en dan zijn we in de vertrekhal. Allemaal heel modern, licht, weer gratis wifi zones, veel zitplaatsen en schone nette toiletten (dat hebben we wel eens anders meegemaakt op buitenlandse luchthavens). Instappen, we zitten op riante seats bij de nooduitgang en kunnen en weg zijn wij op weg naar Baltra. 1 1/2 uur vliegen en dan gaat het beginnen. De aankomst is wat rommelig, veel mensen hebben hun formuliertjes niet ingevuld en worden dus teruggestuurd om het alsnog in te vullen. Paul heeft zoals gewoonlijk alles weer keurig in orde gemaakt voor ons, dus na een stempeltje in ons paspoort kunnen we door. De koffers zijn er al en onze handbagage moet nog even door de scan. In de hal staat onze gids Rissel en er staan ook al een paar "cruisegenoten". De uiteindelijke samenstelling is nog een ander Nederlands koppel, een Duits koppel, een Australisch koppel, een Amerikaanse, een alleenreizende knul uit Zwitserland en een koppel uit Roemenië. Met een lokale bus worden we naar onze boot gebracht. In de "lounge" neemt Rissel het woord, heet ons welkom en leert ons de regels waar wij ons aan moeten houden tijdens de reis. Het zijn er heel wat. Van hem krijgen we ook te horen welke hut we hebben, hoeveel handdoeken iedereen heeft, geen wc-papier in de pot etc. In de hut staan 2 bedden, daar tussen in een kastje met lade en daaronder 2 planken, onder ieder bed 2 grote lades en nog een han-leg kast. Dus voldoende opbergmogelijkheden. Wc, doucheruimte is minuscuul klein. Op de wc kan je niet echt recht zitten, het wastafeltje heeft een doorsnee van niet meer dan 25 cm, alleen koud water en de douche slaat alles, weggepropt tussen wc en wastafeltje in de hoek, afmetingen om te janken, maar dat doen we niet. Om te douchen sta je letterlijk met de rug tegen de muur en dan maar hopen dat de straal niet veel te heet is of te koud. Hier slapen we en brengen we onze avonden door, want van een gezellig samenzijn met de groep is niet echt sprake tot zover. We gaan meteen na aankomst al van start met de gezamenlijke lunch. Iedere activiteit of het nu een excursie of maaltijd of briefing is wordt aangekondigd door een tafelbel. Na de lunch moeten wij de snorkelspullen, wetsuit, flippers en snorkel passen. Voor mij is er een wetsuit waar ik werkelijk door de bemanning ingehesen wordt. Past van geen kant, maar volgens hun is het prima. Alle spullen in je eigen persoonlijke zak, Paul nr 10 (blijken er later 2 zakken nr 10 te zijn, en ik nr 11) 's Middags met 2 kleine bootjes naar de kust voor een zgn "wetlanding" dus niet via een steiger maar gewoon met de pootjes in het water. Een prachtige wandeling gemaakt, leguanen gezien, oranje krabben van zo'n 15 -18 cm breed, fregat volgels en tot slot bij een klein meertje nog een 6tal flamingo's. Op het strandje kunnen we nog zwemmen en hebben we onze "oude groep" weer gezien en gesproken. Die zijn heel wat beter af met "hun" catamaran, ruime hutten en veel meer faciliteiten. 's Avonds diner, eenvoudig maar goed klaargemaakt en daarna vroeg naar bed wamt we zijn doodmoe. Na een heerlijke nacht varen en slapen gewekt door de wekker, maar helaas die staat nog op tijd van het vasteland, dus ipv wekken om half 7, wekken om half 6. Onder het genot van een kop thee genieten we van de zonsopgang en gaan daarna ontbijten. Om 8 uur een droge landing en via een steil pad komen we op een plateau vol met allerlei vogels en hun jongen. We zien de blauwvoet-, de roodvoet boobies, die voornamelijk in de struiken zitten. De namen spreken voor zich, maar de roodvoet boobies hebben ook nog een prachtige blauwe snavel. En veelal met de pluizige jonkies. Zo lief! Op de grond zit dan nog de 3e soort boobie, nl de Nazca boobie, zwart met wit of bruin, een rode snavel en grijze voeten. Verder gaan we op zoek naar de uil met de kleine oren, sommige hebben hem gezien, Paul en ik niet. Vegetatie erg dor. Op de trap naar beneden zit een zeeleeuw lekker in de weg. Opvallend dat alle dieren op de Galapagos zo gewend zijn aan mensen dat ze rustig blijven zitten. Zolang jezelf maar afstand houdt, gaat alles goed. Voor de lunch stappen we met onze wetsuits aan in de bootjes voor diepzee snorkelen. Mijn pak zit zo strak dat ik mijn armen amper kan bewegen, ik geeft dat aan, maar de bemanning houdt vol dat het zo hoort. Nou mooi niet...... eenmaal in het water kom ik geen steek verder en krijg ik geen lucht meer, dus weer terug in het bootje geklommen en blijven ronddobberen tot iedereen uitgesnorkeld is. Paul gaat wel achter de gids aan, maar met een kapotte (lekke) snorkel. Die is dus ook niet echt happy. Na de lunch is het "siesta-tijd" dus heerlijk luieren op het bovendek en zorgen dat je niet verbrandt. Om half 4 weer aan wal voor een wandeling en eventueel snorkelen. Wandelen ja, snorkelen nee. Op het strand zitten zeeleeuw moeders die hun kinders de "borst" geven tot dat ze er genoeg van hebben. Leuk gezicht. Verder nog wat strandvogels gevolgd. Bij terugkomst staat de ijsthee al weer klaar met wat snacks en voor het eten maken we nog kennis met de captain en zijn bemanning en krijgen een cocktail. Na diner weer vroeg naar bed. De boot is inmiddels weer onderweg en heeft last van veel golfslag. Normaal lopen is er niet meer bij, dus bed in is de beste optie. Overigens prima geslapen. Wekker staat alweer om 05:30 uur, aankleden,kopje thee en een paar koekjes naar binnen werken, bootjes in en overgevaren naar Bartolome Island. Via lange plankiers en deels trappen komen we uit bij het topje waarvandaan we een prachtig uitzicht hebben. Terug rond een uur of 8 voor ontbijt en daarna ons klaar maken voor een ander deel waar we gaan wandelen en snorkelen, dus.... eerst er voor zorgen da ik een nieuw pak vind. Ja hoor dat lukt, pijpen en mouwen zijn te lang, maar voor de rest prima! Ik heb dan ook heerlijk gesnorkeld vandaag, tot zelfs 2 x aan toe en vanaf 2 verschillende strandjes. Vandaag ook nog een stuk gewandeld over jong (120 jaar oud) lava. Prachtige formaties. Om een uur of 3 weer aan boord en lekker gedoucht in het kleine hokje, Nou ja lekker.... we varen inmiddels weer richting Baltra, maar de boot gaat behoorlijk te keer. Dus bijna geplakt tegen de achterwand kunnen we ons staande houden en zelfs onze haren wassen. Daarna nog wat geluierd tot half 6 voor de briefing en aansluitend diner. We leggen weer aan in Baltra om nog wat goederen in te slaan en varen daarna nog een uurtje door. Wordt dus een lekkere rustige nacht. Morgen om half 8 ontbijt...... Helaas zijn wij om half 6 al weer wakker, slapen lukt niet meer. Dus bed uit en buiten op het dek alvast een kop thee gedronken. Wij kunnen de hele dag door koffie (Nescafe) en thee inschenken, en onze waterflesjes bijvullen. Wel handig. Om half 8 dus ontbijt. Iedere dag ei, omelet of gebakken, warm brood, vers fruit, kaas en ham. Vandaag als extra yoghurt met muesli! Aktiviteiten vandaag zijn een wandeling maken, waarbij wij vooral veel leguanen zullen zien en ook veel zeehonden. Veel zeehonden hebben op dit moment van het jaar kleintjes en we komen dan ook regelmatig moeder en zogend kind tegen. Ik moet wel zeggen dat die kleintjes nog geen manieren hebben geleerd want ze smakken heel luid. De leguanen leven voornamelijk van cactusbladeren. Een hebben we zien sjouwen met een cactus blad met als gevolg dat een aantal soortgenoten op hem afkomen lopen om dat blad af te pakken, hetgeen dus niet lukt. Na de wandeling weer terug aan boord. We varen in ca 2 uur door naar het eiland Santa Fe, waar we na de lunch kunnen gaan snorkelen en daarna nog een wandeling gaan maken. Daar het weer een diepzee snorkel tocht is heb ik daar niet zo veel zin in. Paul gaat wel mee, maar is achteraf een beetje teleurgesteld dat hij niet zo heel veel gezien heeft. Alleen een heel stel "Eagle Rays" heeft hij aan het eind van het snorkelen onder zich door zien zwemmen. Na de snack, warme chocolade melk met een koekje is het weer tijd om te gaan wandelen. En deze keer gaan we op zoek naar de grootste leguaan van de Galapagos, maar helaas hebben wij die niet gevonden. Wel weer veel zeehonden en super hoge cactusbomen tijdens deze mooie wandeling gezien. Op de terugweg in de bootjes zien we opeens weer een hele school van die gespikkelde Eagle Rays zwemmen en daarbij ook nog haaien met een vin met een wit randje. Best wel spectaculair! Nu, na het eten, weer in de hut. We varen weer naar onze volgende bestemming San Cristobal en de boot gaat weer aardig tekeer. Zeeziek zijn we nog niet geweest en dat zal ook wel niet meer gebeuren. Morgen staat er weer een wandeling, 2 keer diep zeesnorkelen en een bezoek aan het stadje/dorpje op het eiland op het programma. En........ daar kunnen we internetten. Kan ik dit verhaal meteen even versturen. Kort samen gevat: Galapagos, je komt heel dichtbij alle dieren, de natuur is uniek, ieder eiland is weer anders. De reis is inspannend, we zijn zeer actief bezig, de hele dag buiten. 's Avonds zijn we echt moe. Een aanrader!

De kuststrook van Ecuador

Naar de kust. We rijden om kwart voor 8 richting de kust weer door het Nationaal Park Las Cajas. Vandaag echter veel minder mooi weer. Laag hangende bewolking en geen echt mooie uitzichten. Jammer voor diegene die gisteren niet mee geweest zijn. We moeten vandaag 480 km rijden, een lange rit dus en verwachten zo tussen 5 en 6 uur in Puerto Lopez aan te komen. Na de pas (4260 m) gaat de weg naar de kust via een mooie route naar beneden. We dalen dus meer dan 4000 meter en dat neemt best veel tijd in. We naderen de stad Guayaquil en rijden er op de grote weg met een boog omheen. De miljoenen stad doet uiterst modern aan en we zullen daar over 3 dagen ook nog een nachtje slapen. Puerto Lopez ligt een stuk noordelijker aan de kust. Bij een tankstation vinden we een ruimte waar we onze picknick lunch kunnen klaarmaken en opeten. Hanneke heeft gezorgd voor stokbrood, tuna salade, die ze deels al in het hotel heeft voorbereid, plakjes kaas, tomaten die Paul snijdt, avocado's die ik pel en in plakjes snijd, drank wordt door weer andere bij het tankstation gekocht en dan is het zelf broodjes vullen en opeten maar. Heerlijk en gezellig ondanks de sobere plek. Na de late lunch is het niet zover meer naar de kust. De eerste indruk die we krijgen van Puerto Lopez is rommelig, met grint verharde "boulevard", kleine winkeltjes en aan de strandzijde van de weg allemaal kleine stalletjes met voornamelijk drinken en een paar met wat snack mogelijkheden. De strandtentjes hebben bijna allemaal, behalve een terras, ook strandstoelen op het strand, waar het s avonds heel gezellig borrelen is. Paul en ik gaan 's avonds op zoek naar een eetgelegenheid en komen uit bij een straattentje waar buiten vis en vlees wordt gebarbecued. Ziet er heel goed uit en we nemen het risico. Dit is dan ook de enige keus die we daar kunnen maken: vlees of vis. We kiezen beide voor vis en krijgen een bord met een prachtige en heerlijke moot tuna-vis. Daarbij een bordje met een bergje rijst en een sausje wat het meest lijkt op een linzenprutje en een beetje sla. Daarbij een glas roze gazeuse en dat is het. Prijs dollar 3,50 pp. Leuke ervaring! Vervolgens op zoek naar echte koffie, dat is moeilijk maar uiteindelijk slagen we bij een vrij moderne Italiaan met echte espresso. 2 dubbele espresso voor dollar 6,40. Ons hotel is eenvoudig, terras aan de boulevard waar we 's morgens kunnen ontbijten. Grote kale kamer, badkamer. Achter in de tuin een zwembad. Qua ligging dus ideaal. Volgende ochtend 8 uur ontbijt en op weg voor een volle dag trip per boot naar Isla de la Plata, ook wel Klein Galapagos genoemd. De zee is ruw, wij hebben een reistabletje genomen en zijn dus absoluut niet zeeziek geworden. Een van onze medereizigsters heeft op zowel de heenreis als de terugreis overboord gehangen als gevolg van zeeziekte. Sneu. Op de heenweg worden wij op eens begeleid door 2 speelse dolfijnen die in de zee jumpen. 2 min of meer geslaagde foto's heb ik daar aan over gehouden. Op Isla de la Plata maken we een wandeling over het eiland. Het grootste deel ligt vrij hoog, dus er is weer wat klimwerk inbegrepen. De begroeiing is erg dor. Dat komt omdat er in het afgelopen jaar geen regen is gevallen in de regenperiode. Het anders zo groene eiland is nu grijs. Maar gelukkig zijn de Blauwvoet Jan van Gent en de Fragat-vogels nog wel aanwezig. De mannetjes en vrouwtjes Jan van Gent maken elkaar het hof en doen een soort van dansje. De Fragat-vogels hebben al kleintjes, kleine witte donsbolletjes. Oh zo lief om te zien. We zijn te laat in het broedseizoen om de mannetjes met rode keelzakken te zien. Een enkeling heeft nog zo'n rode keelzak en maakt zich dus nog mooi in de hoop nog een vrouwtje te vinden. Sandra de gids vertelt ook het nodige over de (dorre) planten en struiken met hun geneeskrachtige werking. Na de wandeling gaan we weer aan boord en krijgen een heerlijke lunch, bestaande uit een schijf ananas, watermeloen, broodje kaas en broodje tonijn. Vervolgens kunnen degene die dat willen gaan snorkelen. Paul doet mee en ik laat het overgaan. Vanaf de boot zien we ook mooie vissen en heel grote zeeschildpadden die door de bemanning gevoed worden. Na een half uurtje is iedereen weer aan boord en gaan we richting Puerto Lopez, maar er wordt wel gekeken of er nog bultrug walvissen te zien zijn.En ja hoor, na een eerste mislukte poging is het raak. 3 Walvissen zwemmen vlak naast en onder de boot door. De oh's en ah's en jaaaaah en kijk daar's volgen elkaar snel op. We dobberen op de redelijk hoge golven rond en moeten ons goed vasthouden en zitten blijven. Steeds 5 personen mogen via een laddertje naar boven om vandaar de walvissen te volgen. Paul heeft geprobeerd vanaf het bovendek te filmen, maar de deining is zo groot dat het moeilijk is een walvis in beeld te houden. Zo ook met foto's maken. Ze komen maar even boven en verdwijnen dan weer onder water. Maar, Paul en ik hebben de walvissen nog nooit zo dicht bij gezien en zo lang achter elkaar. Een waar walvissen-feest! Inmiddels zijn we behoorlijk van de route afgeweken en hebben we nog een lange weg te gaan naar Puerto Lopez. Paul en ik zitten aan de "verkeerde" kant en krijgen steeds ladingen water over ons heen. Ik krijg een stevige regenjas met capuchon maar dit belet niet dat mijn achterste drijfnat wordt. Paul heeft helemaal geen jas en wordt doornat van boven en van onderen. Gelukkig is het water niet zo heel erg koud. Aan mijn linkerkant hangt de zeezieke vrouw over de reling. Ik houd haar stevig vast omdat zij geen reddingsvest aan heeft. Wat een ellendig gevoel moet dat zijn, zeeziekte! Terug in Puerto Lopez snel naar het hotel en droge kleren aan getrokken.'s Avonds uit eten met Fija en Kees en weer een potje regenworm gespeeld. Deze keer heb ik gewonnen. We eten bij een Colombiaans restaurant en eten buiten de kaart om een heerlijk stuk vis (Dorade) met knoflook saus en patatjes en sla. De wijn moet nog bij de concurrent gehaald worden en daarvoor krijgen we 2 dollar korting! Een gezellig einde van een topdag! De 2e dag in Puerto Lopez 's morgens de 3 baaien wandeling gemaakt ten noorden van het dorp. Ook hier weer een heel droge vegetatie, wat vogels en prachtige uitzichtpunten op de verschillende baaien. Een leuke wandeling van zo'n 2 1/2 uur. Lunch (heerlijke hamburger in een plastic zakje om je handen schoon te houden) in Puerto Lopez bij een strandtentje met ananas sap en daarna over het strand gelopen naar de visafslag en daar een tijdje gekeken naar hoe de ladingen vis van de bootjes naar de vrachtwagens worden gesjouwd met kans dat de fragat-vogels vissen al vliegend komen stelen.De pelikanen zwemmen ondertussen tussen de vissersboten om ook hun slag te slaan. Terug gelopen richting hotel. 's Avonds afscheidsmaaltijd, omdat Hanneke de reisleidster en Marco de chauffeur niet meegaan naar de Galapagos. Johan heeft een speech op rijm in elkaar geflanst waarbij hij ons allen typeert. Heel knap en geestig in elkaar gezet. En Hanneke geeft aan allen als aandenken een klein houten schildpadje. Na afloop nog een lekker drankje met elkaar op het strand gedronken en daarna is het tijd tijd om de koffers te pakken want de volgende dag vertrekken we naar Guayaquil. Guayaquil is een grote, in onze ogen vrij westerse stad. Heel druk, want het is onafhankelijkheid dag. Om 5 uur is er een kleine parade en morgen, vrijdag zal de grote parade zijn. Daar zijn wij niet meer bij want dan zijn wij al op de Galapagos Eilanden. Wij bekijken eerst de grote kathedraal op het Bolivar plein. Mooie kathedraal. Het plein/park zit vol met leguanen. Niet alleen op het grasveld maar ook in de struiken zie je opeens een kopje uitsteken. Onderweg naar de boulevard langs de rivier vinden we een winkeltje waar we een tosti en warm broodje kip kopen met een flesje yoghurt. Dit eten we op in het parkje naast de boulevard. Ondertussen heel veel mensen op de been, overal politie en bewakingslui, want de president zal de parade bijwonen. Wij hebben daar niet op gewacht en zijn verder gelopen naar de oude stad, gebouwd tegen een helling, kleurige huisjes waarin veel ateliers. Veel trappen naar boven, wij nemen een rustige weg en zien op het laatste deel dat de treden genummerd zijn. Totaal 445 treden. Tel daarbij nog een 52 treden op om de vuurtoren te beklimmen en je zit op een kleine 500 treden. En dat met drukkend weer. Uitzicht is erg mooi en grappig is dat we zelfs de KLM machine zien landen op het vliegveld. Weer alle treden naar beneden maar nu vergezeld door knetter harde muziek van de diverse bars aan weerszijde van de trappen. Koffie gedronken in de botanische tuin me daarbij een brownie met ijs. Heerlijk! Op de boulevard treffen we Hans en So Yung en samen gaan we op zoek naar een leuk restaurant. Maar tja het is een feestdag en de restaurantjes die wij op ons kaartje hebben gestaan zijn niet te vinden en zullen dus wel dicht zijn. Uiteindelijk door alle drukte heen een Aziatisch/Chinees restaurant gevonden waar we bij de kassa een keus kunnen maken uit ca 15 gerechten, drinken bestellen en betalen. Zeg maar een Chinees op z'n MacDonalds! Het verslag over de Galapagos volgt ofwel uit Quito of wel uit Nederland. De tijd zal het leren! Daaag!

Riobamba en Cuenca

Riobamba en Cuenca 3 oktober t/m 5 oktober Ja dat is dus echt heel vroeg op, wekker kwart over 4 en na het ontbijt om half 6 richting Alausi waarvandaan een toeristisch treintje rijdt. Onderweg naar Alausi mooi weer, zonsopgang. Duur van de rit ca 2 uur. De trein vertrekt om 08.30 uur uit Alausi en heeft als eindbestemming de Duivelsneus, een berg waarin je met een beetje fantasie een neus kunt onderscheiden. Het is mooi weer dus het uitzicht is fantastisch. De trein rijdt langs de berghelling daalt en klimt. Tot 2 keer toe moet de trein steken, dwz over een stuk rails heen en weer rijden omdat het hoogte verschil nog te groot is. Bij het eindpunt hebben we ongeveer 50 minuten om een kop koffie te drinken en een broodje te eten. Tevens is er een museum over het ontstaan van de spoorlijn. Heel boeiend. Het geheel doet wel erg commercieel aan. Jammer. De terugreis gaat over hetzelfde traject, maar is niet minder mooi. Bij het eindstation in Alausi kopen we nog snel even een chocolade broodje als lunch hapje daar we onderweg geen lunch adres meer zullen vinden. Hoogtepunt van vandaag is de inca opgraving Incapirca. Helaas begint het net te regenen als de super gids ons uitleg gaat geven. Zeer gemotiveerd, gepassioneerd en al tekenend in het grint doet hij zijn verhaal over de Inca's en de Canari's een indianenstam, die daar samen komen en uiteindelijk een verbond sluiten. Twee "geloven" komen daar samen en smelten uiteindelijk toch samen. De zonnetempel is indrukwekkend en de typische inca bouwstijl van gestapelde grote blokken die precies op elkaar passen en waar geen cement aan te pas komt is hier duidelijk te zien. Ook de diverse kamers, watervoorzieningen zijn nog duidelijk herkenbaar. De uitleg van de gids duurt wat langer dan gepland, maar toch kunnen we nog net op tijd de Panama-hoeden fabriek bezoeken. De hele procedure van dit oude familiebedrijf wordt ons uitgelegd. Meest bijzondere vind ik toch wel dat er hoeden zijn van 33 dollar tot wel 1000 dollar. Een aantal Amerikaanse presidenten heeft zo'n peperdure panama hoed aangeboden gekregen. Weer een les geleerd: de panama-hoed komt dus niet uit Panama, maar uit Ecuador. Aan het eind van de rondleiding kunnen we allemaal hoeden passen, de meeste zijn wit met een zwarte band erom heen. Gekleurde banden zijn ook mogelijk, maar gekleurde hoeden zijn ook mogelijk. Er zijn een paar foto's gemaakt waarop alle vrouwen met een hoed op staan, en ook met alle mannen met een hoed op. Denk dat die wel heel leuk zijn geworden. Inmiddels is het donker en rijden we snel naar ons hotel. Bijna iedereen eet hier in het hotel. Italiaanse keuken,heel goed! Het was een inspannende dag en daarbij komt nog dat er veel klachten zijn over de kamers in dit hotel. Ze zijn erg gehorig, liggen rondom een patio, zijn voor een deel aan de kleine kant. Ook wij (!!!!) klagen maar we kunnen pas de volgende dag verhuizen als we dat willen. Maar na een nachtje heerlijk slapen zijn we vastbesloten gewoon in deze kamer te blijven en pakken we dus de volgende morgen onze koffers alsnog uit. Zaterdag 3 oktober hebben we een vrije dag om Cuenca te bezoeken. Helaas is het erg bewolkt, wel droog. Tijdens het ontbijt horen wij dat de moeder van een van onze medereizigers is overleden. Hij gaat vanzelfsprekend naar huis, maar erg sneu ook omdat hij zich juist zo verheugt op de Galapagos. Een gemis voor de groep! Paul en ik besluiten eerst naar het museum Banco Central te gaan. Schitterende afdeling met alle etnologische groeperingen, klederdrachten, gebruiksvoorwerpen. Daarnaast ook een mooie archeologische afdeling met maquettes, gebruiksvoorwerpen en wassenbeelden. Helaas laat de vertaling te wensen over en is ons Spaans verre van toereikend. Buiten, naast het museum, is dan nog een terrein waar opgravingen te zien zijn uit de incatijd. Zeer interessant, gebouwd op en tegen een heuvel, waterkanalen, vele kamers/huizen. Onderaan de heuvel kom je dan weer in het hedendaagse, nl een parkje met vogelkooien, met oa papegaaien, Toekan, roofvogels. Vanuit dit park komen we zo uit bij de rivier en lopen we richting de stad. We moeten nu een beetje haast maken om nog voor sluitingstijd bij diverse gebouwen te komen. Allereerst het klooster, klokslag een uur staan we bij de ingang, helaas gesloten..... door naar de oude Kathedraal. We zien dat deze open is tot 2 uur, dus nog even tijd voor een kop koffie en een stuk heerlijke chocolade taart en tevens een sanitaire stop. Ik raak opgesloten achter een metalen hek, roep Paul op het binnenplein en met een medewerker komt hij mij weer bevrijden. Om 10 over half 2 staan we voor de deur van de oude Kathedraal..... gesloten. De nieuwe kathedraal is ook al gesloten. Het is zaterdagmiddag en Cuenca sluit zijn/haar deuren. En naar verluidt is het zondags nog erger. Jammer dat Djoser de reis op deze manier gepland heeft, want maandag moeten we al weer vroeg vertrekken richting kust. Paul en ik hebben nog wat rondgesjouwd via de bloemenmarkt, wat straatjes door, naar San Blas plein en kerk. De kerk gaat net open (4 uur) omdat er om 5 uur een trouwerij plaats vindt. Via allerlei kleine straatjes richting hotel gelopen, daar wat geschreven en om 7 uur met een paar andere gaan eten. Gezellig restaurant, heerlijk eten, maar ook onderling heel gezellig. Spelletje regenwormen gespeeld en elkaar daarbij veel gepest en wat afgelachen. Zondag weer vroeg op, half 8 ontbijt en met de bus naar het nationale park La Cajas waar we een wandeling van 6 km gaan maken onder leiding van een engels sprekende gids die werkelijk alles af weet van plant en dier. Start is op 3950 m hoogte en na een kleine 4 uur wandelen zijn we weer bij de bus aangeland. Een schitterende wandeling, die nog mooier had kunnen worden als het zonnetje was gaan schijnen.Veel meertjes, veel bloempjes en planten waaronder de Bromelia. Het gaat op en neer over smalle paadjes. Zwaar maar niet al te zwaar. Om ca 13:30 terug bij de bus, een klein stukje gereden en in een restaurant heerlijke forel gegeten en Mora (bramensap) gedronken. En ja hoor, het zonnetje komt door. In het hotel gauw even andere schoenen aan, rugzak gewisseld en de stad in om nog wat "zonnige" foto's te maken. Weer koffie en heerlijke taart bij hetzelfde tentje als gisteren. Alles is nu gesloten, de kerken, de winkels en zelfs de meeste restaurants. Wat wel open is zijn de ijsjeswinkels.... Zowat alle Ecuadorianen die we tegenkomen eten ijs. Nationaal zondags gerecht? Op de terugweg naar het hotel vinden we een nog een restaurant dat wel open is. Met die informatie gaan we terug naar het hotel waar we om half 7 met hetzelfde groepje van gisteravond hebben afgesproken. We hebben daar weer heerlijk gegeten, ondertussen weer regenwurmen gespeeld en veel plezier gehad. Nu net de koffers gepakt, nog even dit verhaal afschrijven, daarna slapen en morgen om 7 uur ontbijt en op naar de kust.

Van Amazone nar Banos

Van Amazone naar Banos 29/09 t/m 2/10 Vanmorgen vroeg op, ontbijt en vervolgens weer met de 2 bootjes naar de plaats waar we de bus hebben achter gelaten. Deze keer geen gehannes met laarzen aan door de rivier waden, de waterstand is hoog genoeg na de regen van de dag ervoor. Het eerste deel van de weg is weer onverhard, schiet dus niet op. Daarna via een prachtige route richting Banos. Onderweg nog een stop gemaakt bij de waterval El Diablo bij de Rio Verde. Er zijn 2 wandelpaden die tot dichtbij de waterval komen, de ene via een pad naar beneden en daarna langs de bergrots naar boven tot bijna aan de voet van de waterval. Vanaf deze plek zien we een hoge hangbrug waarvan we denken dat die ook naar de waterval leidt. Bij het lage pad is ook een hangbrug maar die hoeven we niet perse over. Toch gedaan, wat een overwinning voor mij met mijn hoogtevrees. Paul is er trouwens van overtuigd dat die hoge hangbrug helemaal niets voor mij is. Maar..... na een paar heerlijke empanadas met kip en banaan met warme chocolade naar boven en daar de hoge wandeling naar de waterval gemaakt en zowaar over die uit 2 delen bestaande hangbrug gelopen. Spannend maar het lukte! en nu komen we uit aan de andere kant van de waterval, lopen er zelfs een stukje achter langs en genieten van het lawaai. Verder me de bus en nog een stop bij een kabelbaantje over de rivier. Kabelbaantje? Een open bakje met spijlen waar je dwars door heen kijkt en tjoep daar gaan we..... Doodeng, halverwege even stil hangen om foto's te kunnen maken en weer verder, en weer even hard terug. Ook dat er weer "levend" afgebracht. In Banos slapen we in een "Spa" hotel met massage en zwembad. Allerlei excursie mogelijkheden worden besproken, zoals raften, canoying, paardrijden etc. Wij besluiten gewoon 2 vrije dagen te nemen en te genieten van het leuke stadje Banos. Geen spijt daarvan gehad. We hebben gedurende ons verblijf in diverse leuke restaurants gegeten, voor de lunch verse broodjes bij een van de warme bakkers gekocht en op het plein voor de basiliek opgegeten. Basiliek bekeken, geshopt en hele stukken van het dorp bekeken. Heel leuk. De 2e avond zijn we met de hele groep met een soort "discobus" de berg tegenover Banos opgereden in de hoop dat we de nog werkende vulkaan aan de andere kant van het dorp zouden zien. Maar nee hoor, geen kans, het begint zelfs te regen. Wel een glaasje lokale drank om warm te worden en daarna weer naar beneden. De smalle weg gaat langs steile afgronden, dus ik middenin zodat ik daar geen last van heb. De 2e volle dag hebben wij onze "kerstinkopen" gedaan, lekkere koffie gedronken, broodjes gekocht voor de volgende dag (geen lunchadres) en zijn we 's middags gaan klauteren naar een uitzichtpunt op de berg achter Banos. Een hele klim maar wel leuk om nog even actief te zijn. 's Avonds gegeten met 2 andere koppels bij Amarilo, eerst glaasje wijn op het terras met uitzicht op het pleintje en daarna binnen diner met afsluitend een overheerlijke Tiramisu! De dag sluiten we af met het pakken van onze koffers, we moeten weer vroeg op (7 uur ontbijt!). Donderdag 2 oktober vertrek uit Banos richting Riobambe. De eerste stop maken we bij een indianen marktje, heel leuk en kleurrijk. Het is moeilijk de vrouwtjes en mannen in klederdracht te fotograferen (duivels) dus allemaal stiekum vanuit de verte met de telelens! En dan komen we toch weer terug met een aantal heel leuke foto's. Ik heb daar tot grote hilariteit van de omstanders ook een omslagdoek, die alle vrouwen daar dragen, gekocht voor 3 hele dollars! En zowaar op de foto met een man met knalrode poncho aan. Daarna door naar een nationaalpark Chimborazo, waar Paul met een groot deel van de groep een paar honderd meter naar boven klauterde (tot 5050 meter!). Ik bleef met een stel achter en wij zien de top van de vulkaan steeds meer uit de wolken komt. Tegen de tijd dat de groep beneden is is de top vrij en maakt iedereen vele foto's. Onderweg ook nog een aantal Vicuna's, lama-achtigen, gezien. Iedereen krijgt daarboven een heerlijke kom warme soep. Het is koud, dus dat smaakt. Een deel van de groep gaat vervolgens per mountainbike, met helm, knie en armbeschermers, dikke handschoenen en mutsen afdalen. Eerst 8 km onverharde weg en daarna nog 25 verharde weg. Paul en ik zijn met nog een aantal de bus ingekropen en rijden als bezemwagen achter de mountainbikers aan. Pas na 6 uur aan in ons hotel in Riobamba waar we 1 nacht zullen slapen. Eenvoudig hotel, buiten het centrum en koud. Korte nacht want we moeten morgen om 5 uur al weer weg! Wordt vervolgd!

Amazone

Het Amazonegebied 27 tot 29 september. Die nacht in Quito zullen we niet snel vergeten. We hebben bijna geen oog dicht gedaan vanwege het kabaal buiten op straat. Vrijdagavond is de uitgaansavond in Ecuador, zaterdag ook nog wel en zondagavond is het rustig, want dan mag er geen alcohol worden gedronken. En we treffen het want het is vrijdagavond. Een kabaal van gillende mensen, auto's, brommers, optrekkende bussen etc etc. Al onze ramen zijn dicht, maar dat helpt niet veel. Zelfs om kwart voor 6 staan er nog mensen onder ons raam te gillen. Ontbijtpakket krijgen wij mee uit het hotel. Eerste stop is bij de warmwaterbronnen van Papallacq. Heerlijk warm tot zeer warme baden. Keurige kleedhokjes, kluisjes en manden waarin onze kleren bewaard kunnen worden. Daar hebben we een uur kunnen genieten. Volgende stop is bij Gina, een super eenvoudig restaurant waar heerlijke forel wordt geserveerd. Gegrild of gebakken met een knoflooksaus. Daarbij een glas bramensap voor, schrik niet, 8 dollar per persoon. We rijden een prachtige route door de bergen en komen steeds lager. Het laatste stuk, een uur rijden ongeveer, rijden we over een onverharde weg. Smal en dus langzaam aan. Bij de rivier aangekomen nemen we alleen onze speciaal voor de jungle ingepakte tassen mee. De rest blijft in de bus achter. Behalve toiletspullen een aantal t shirts, broeken en ondergoed, en natuurlijk anti muggenmelk en zonnebrand spullen en een regenponcho. We moeten direct onze schoenen uit en laarzen, die uit de lodge zijn meegebracht, aan want we zullen een eindje door het water moeten lopen omdat d waterstand te laag is. En dat gebeurd dus al redelijk snel,iedereen de 2 bootjes uit en al wadend door het water naar een plek waarvandaan de bootjes weer verder kunnen varen. Het waterniveau is net laag genoeg om geen water in de laarzen te krijgen. Na zo'n 10 minuten lopen kunnen we weer verder varen naar de lodge. Een eenvoudig complex met allemaal houten huisjes op palen, een klein receptiegebouw waar de apparatuur kan worden opgeladen, een ronde ontmoeting plaats met haardvuur en een huis waar de maaltijden worden geserveerd. Wij hebben een kamer op de 1e verdieping, 2 persoonsbed met klamboe, badkamer met warm en koud stromend water. Zie er allemaal verzorgd uit. Heerlijk gegeten met popcorn die in de soep wordt gedaan, spaghetti en fruit toe. Daarbij een lekker sapje. Na het eten nog een rondje over het terrein gemaakt met zaklampen en op zoek naar insekten zoals nachtvlinders, spinnen, hagedisjes etc. Iedereen is moe en gaat dus vroeg naar bed. Wij slapen beide heerlijk met al de geluiden van de jungle op de achtergrond. Volgende dag vroeg op, na het ontbijt gaan we in 2 groepen een jungle wandeling maken. Laarzen aan want het is nat en modderig. Paul gaat halverwege een andere route volgen, langer, en ik ga met de rest voor een totale wandeling van 2,5 uur. De gids laat ons veel zien, planten die als medicijn gebruikt kunnen worden, bladeren waarin bijvoorbeeld vis gestoomd kan worden, speciale bloemen zoals een bloem in de vorm van rode lippen. Heel informatief en leuk. Lunch weer in de lodge, Tilapia filet is blad gestoomd, en daarna met een bootje de rivier overgestoken en naar een leefgemeenschap gegaan. Het hoofd van de familie is tevens een van de gidsen van de lodge. We zien onderweg oa koffie planten, katoenplanten, cacaoplanten, papaja struiken etc. Een deel is voor eigen gebruik en een deel wordt op een markt in de omgeving verkocht. De vrouw houdt zich bezig met keramiek, en de dochters met het maken van kettingen, armbanden etc. Ik heb er een ketting gekocht. Na terugkomst krijgen we een demonstratie hoe chocolade te maken van cacaobonen. Eerst branden, dan pellen, dan 3 x malen en vervolgens met wat melk opkloppen. En dan heb je, zoals de gids zegt, Nutella. De warme chocolademelk is helaas een beetje te slap van smaak. 's Avonds weer diner in de lodge en ipv popcorn hebben we vanavond stukje hard gebakken banaan om in de soep te doen en/of om los op te peuzelen. Ter afsluiting nog een kampvuur, bedankjes over en weer, wat liedjes zingen en daarna naar bed. Morgen gaan we weer de bergen in en moeten we weer vroeg opstaan.

Otavalo en Machachi

Otavalo en Machachi (24 t/m 26 september) Na een goede nacht nog een vrije ochtend in Otavalo. Samen zijn we eerst naar de "daily" market geweest, waar echt van alles te koop is. Meest kleurrijk zoals altijd groente en fruit en daar verbouwen ze hier veel van. De bramen liggen hoog opgestapeld net als papaja's, citrusvruchten, aardbeien en veel inheemse vruchten. In de meeste restaurants staan dan ook heel veel verschillende vruchtensappen op de kaart en allen zijn even lekker vers geperst zonder toevoeging van water en/of suikers. Daarna zijn we al struinend door wat straatjes richting de "poncho-markt" gelopen. Deze markt staat vol kramen met kleurige doeken, mutsen, sjaals, schilderijen etc. Overal vrouwen en mannen in klederdracht (alleen stiekum te fotograferen anders kost het je 1 of 2 dollar). In Peru heb ik indertijd een zilveren ring gekocht met strepen in diverse kleuren. Daarbij een passende hanger. De hanger ben ik dezelfde reis al weer kwijt geraakt,maar onze buurtjes zijn zo lief geweest een hanger te kopen die er heel veel op leek. Maar vandaag ligt daar op de markt een zilveren hanger met exact dezelfde kleuren in dezelfde volgorde. Na wat afdingen toch maar gekocht. Ergens een koffietent gevonden en onderweg naar het hotel nog wat broodjes, flesjes yoghurtdrink en wat fruit gekocht. Deze hebben we, nadat we de koffers hebben gepakt, in de patio van het hotel opgegeten/gedronken. Om 2 uur de bus in en op weg naar Machachi, dat weer ten zuiden van Quito ligt. Na een paar fotostops die we op de heenweg niet konden maken vanwege het slechte weer, in een dorpje voor Machachi een paar 5 liter "flessen" water (onhandig omdat je steeds water over moet schenken in kleinere flessen) gekocht omdat we de volgende dag hoog in bergen gaan wandelen en er veel gedronken moet worden. Hostal in Machachi (een dorp van niets, maar wel met een eigen station) in een woord geweldig. Geheel antiek ingericht, veel hout overal kaarsen, schemerlampen etc. Wij krijgen daar samen met Ad, Fija en Kees een huisje met 3 kamers en een woonkamer met brandende houtkachel. Oh wat een warm welkom! Na het eten met Kees en Fija nog een glaasje wijn in "ons huisje" gedronken en toen naar bed. Volgende dag vroeg op, ontbijt met scrambled ei, broodjes, fruit. Heerlijk! Bus in en hup onderweg naar Saquisili, een dorp dat bekend staat om de lokale markten waar alle indianen uit de verre omgeving wekelijks op donderdag naar toe komen. Bijna iedereen in zijn/haar klederdracht, heel kleurrijk! We zien daar de veemarkt, een fantastisch spektakel waar koeien, kalveren, varkens, schapen, lama's etc verhandeld worden. Biggetjes die van onder en boven worden bekeken, tepeltjes worden geteld en dan hup een plastic zak in. Soort van de handjeklap om de prijs te bepalen. Maar niet alleen biggetjes maar ook grote volwassen varkens worden verhandeld en naar verluidt brengen die zo'n 300 dollar op. Maar hoe rijg je zo'n zwaar varken dan mee naar huis? Ja in de laadbak van een pickup, maar krijg daar zo'n gevaarte maar eens in. Als zo'n beest niet wil gaat ie krijsen en staat ie gewoon stil. Een schitterend gezicht de strijd tussen man(nen) en dier! Vervolgens nog 2 andere normale markten bekeken en daarna op weg naar de bergen. De bus brengt ons naar 4500 en we lopen naar 4860 meter. Poeh wat een klus, hoog dus ijle lucht, geen makkelijke paden maar paden uitgehakt in lavavelden en behoorlijk steil. Gelukkig heb ik een wandelstok meegenomen. En hoe hoger we komen hoe meer last ik krijg van de hoogtevrees. Het is zo diep allemaal! Gelukkig loopt Paul steeds aan de kant van de diepte en hebben we de tocht uiteindelijk volbracht. Wat een teleurstelling, de beloofde berghut is nog in aanbouw. De hoogte zorgt ervoor dat we ook weer snel afkoelen dus snel naar beneden over een recht naar beneden lopend pad, vrij breed en zee mul lava zand. Dus weer met Paul vlak voor mij om het zicht naar het dal te ontnemen, vrij snel naar beneden gelopen. Ik moet zeggen de "vergezichten" tijdens de wandeling zijn prachtig, maar van de rest heb ik niet zo veel gezien en ik ben blij dat we weer bij de bus zijn. en deel van de groep heeft daarna nog een wandeling van een uur rond een meer met watervogels gemaakt. Wij zijn met hoofdpijn (van de hoogte?) in de bus achtergebleven. Daarna terug naar Machachi waar we helaas weer in het donker aankomen, zodat we het foto's maken moeten uitstellen tot de volgende dag. Weer een heerlijke maaltijd en aansluitend met Kees en Fija en Anneke en Johan een spelletje "regenwurm" gespeeld. Heel leuk! Weer vroeg op, ontbijt, koffers inladen en op weg naar Quito, dus weer naar het noorden, waar we vroeg bij ons hotel aankomen. Afscheid moeten nemen van onze buschauffeur, zijn bus waar me net met 15 man inpassen geeft te veel problemen.Behalve te klein werkt de airco niet goed en ook de microfoon is niet luid genoeg zodat Hanneke onze reisbegeleidster haar stem overbelast. In Quito krijgen we dus een nieuwe bus, 34 stoelen voor 15 man, goede audio en raampjes die open kunnen dus genoeg ventilatie. Maar ook een andere chauffeur en dat is wel jammer want Gavriere was een schat van een man. In de nieuwe bus dus op stap naar El Mitad del Mondo. De plek waar een monument staat ter herinnering aan de een of andere fransman, die deze plek rond 1750 heeft berekend. Zo'n 400 meter daarvandaan is een ander punt waar dmv satelliet de echte plaats van de evenaar ligt. Hier hebben wij diverse testen kunnen doen waaruit blijkt dat je op de evenaar bent, zoals een ei neerzetten, krachtsverschil op en naast de evenaar (op de evenaar heb je bijvoorbeeld minder kracht nodig om de armen van je tegenstander naar beneden te duwen) en de bekende truc dat op de evenaar het water stil staat, dat op de noordelijk halfrond (een 1/2 m van de evenaar) het water tegen de klok in draait) en op het zuidelijke halfrond het water met de klok meedraait. Bij beide complexen musea met diverse restanten van de inca en indianen tijd. Daarna weer terug naar Quito en ons af laten zetten bij de teleferique naar een hoogte van 4000 met mooi zicht op Quito. Helaas slechts kort zicht op de stad, de bewolking komt snel opzetten en in een mum van tijd zien we de bliksemflitsen om ons heen. Dus weer naar beneden ( 20 minuten) en inmiddels hoost het. Taxi genomen naar ons hotel. 's Avonds heerlijke ecuadoriaanse maaltijden gegeten en daarna op naar het hotel, slapen in de wetenschap dat we heel vroeg op moeten staan de volgende dag op weg naar de jungle. Zoals je ziet loop ik nog een paar dagen achter, maar die hoop ik morgen nog in te halen. Tot de volgende keer.