IRAN Rondreis 4 t/m 18 mei

Waarom?

We gaan binnenkort een bijzondere reis maken, waarvan ik graag een verslag wil schrijven.

Bestemming? IRAN

Wij vertrekken op 4 mei, volgende week woensdag met Turkish Airlines via Istanbul voor een 2 weekse reis. Deze keer met Kras, een groepsreis met 25 personen.

Wij hebben ons de laatste maanden een aantal keren goed laten informeren over dit land en denken dat we een goede keuze hebben gemaakt.

Iran is sinds kort onder de druk van de boycots uit en ontwikkelt zich tot een land waar je heel mooie rondreizen kunt maken. Het vroegere Perzië wordt ook wel de bakermat van onze geschiedenis genoemd. De bevolking schijnt vriendelijk te zijn en staat open voor de toeristen.

We zullen rekening moeten houden met hoge temperaturen, 30 + en droog. Maar ga je later in de zomer dan moet je rekening houden met temperaturen van 40 tot 45+

Kledingvoorschriften zijn er wel: mannen lange broeken en overhemd met lange en eventueel (niet in heiligdommen) korte mouw. Vrouwen daarentegen moeten de hele dag helemaal “ingepakt “ zijn, oftewel altijd doek om het hoofd, haar hoeft niet helemaal bedekt te zijn. Lange mouwen, lange niet doorschijnende wijde broeken of rokken en wijde tuniek of blouse daarbij. Alle lichaamsvormen moeten dus onzichtbaar zijn.

En dat met die temperaturen. Ik ben benieuwd hoe we dat gaan ervaren.

Wij slapen in Teheran 1^e en laatste nacht, In Abyaneh, In Yazd 2 nachten, in Kerman 2 nachten. In Shiraz 3 nachten en in Isfahan ook 3 nachten.

Berichtjes en foto's zullen indien internet/Wifi beschikbaar via Facebook te lezen zijn. Volledig verslag schrijf ik na terugkomst in Nederland.

Tot dan!

NOORWEGEN

Cruise Noorwegen 26 april tot 3 mei 2015

Ja en nu is het juni..... en niet eens een verslagje geschreven. Maar wel zo nu en dan een berichtje met wat foto's op Facebook gezet. Toch wil ik ook dit mooie reisje in het kort met jullie delen.

Het was een cadeautje, iedere dag weer. Van te voren (Wigger: Ma moet je niet doen, veel te lang vooruit....) op weeronline een beetje gekeken naar de vooruitzichten: koud, heel koud, nat en zelfs sneeuw. Dus dikke kleren (zelfs thermokleding) mee. Hoe dichter we bij de vertrekdatum komen hoe minder koud het wordt, de sneeuw verandert in regen en temperaturen lopen op tot zo'n 5 a 6 graden. Maar ok we zorgen er gewoon voor dat we laagjes aan en uit kunnen trekken, dan zit je altijd goed!

Waarom deze cruise? Weer eens een Kras cruise alert voor een belachelijk lage prijs, vertrek van de Marco Polo vanaf Amsterdam is natuurlijk ook wel eens leuk. Klein schip, ca 800 passagiers, vrij gedateerd maar wel sfeervol.

Op zondag 26 april gaan wij per trein naar Amsterdam, inschepen kan vanaf 12:00 uur. Hut bekeken en daarna Wigger gebeld en afgesproken dat wij hij ons op komt halen om gezamenlijk nog even de stad in te gaan. Gelopen naar het Allard Pierson museum, DWDD tentoonstelling. Heel leuk om dat te zien, daarna via Dam terug naar CS en samen met Yue bij het Hollandsch Koffiehuis (Café Loetje) koffie en gebak. Daarna terug naar het schip voor de "sloepenrol" en om 18:00 uur vertrek. Nou ja vertrek.... Wigger en Yue staan buiten op de kade als kleine poppetjes in de miezer en koude wind en na wat getelefoneer fietsen zij alvast richting station waar ze beter zicht op het schip hebben. De trossen zijn los maar we vertrekken niet, de Marco Polo kan door de sterke stroming niet om de kolossale Costa Pacifica heen en moet wachten op sleepboten. Wigger en Yue dus maar naar huis gegaan, maar leuk was het wel om te hebben kunnen zwaaien naar onze wegbrengers. Onze hut is prima, 9e dek, vrij vooraan en groot raam. Diner (laat om 20:15 uur) aan een ronde tafel met andere Nederlandse aardige gasten. 's Avonds iedere avond een show, variërend van Abba tot sixties, musicals etc. Deze shows zitten goed in elkaar, duren een uurtje en zijn de moeite waard. Volgende dag een dag op zee dus kennis kunnen maken met het schip. Grote eetzaal met uitgebreid keuze menu, een buffetrestaurant, lounges, een paar winkeltjes, zwembad en heerlijke zonnedekken (tenminste als het weer mee zit).

De zee is redelijk ruw, 's nachts ook al, dus wij horen van menigeen dat er (zee)zieken zijn en zien de ons al bekende kotszakjes weer in de gangen hangen. Wij voelen ons dankzij de primatour en onze armbandjes redelijk, eten een klein hapje en zitten 's middags lekker uit de wind in het zonnetje op het achterdek. En dat doet helemaal wonderen.

De volgende dag vroeg aankomst in Ulvik, een groot aantal mensen gaat van boord en rijden verder per bus naar Eidfjord. Wij gaan daar pas de wal op en met een excursiebus hebben we daar een heel mooie tocht gemaakt. Hoogtepunt was wel het Hardangervidda Nature Centre waar we een spectaculaire film zien op een 200 graden scherm. De film is opgenomen vanuit een helicopter en zo vlieg je over het hele gebied, tussen de bergen door, over de fjorden. Prachtig! Bijbehorend museum bekeken en dan door naar de Sysendam, een enorme stuwdam temidden van enorme sneeuwvelden. En dat alles overgoten door zon en blauwe luchten (ipv de voorspelde sneeuwbuien). Op de terugweg nog even thee/koffie gedronken in een oud hotel (Fosslihotel) waarvandaan we wandelen naar de 180 meter naar beneden kletterende waterval Voringsfoss. Het is nog even spannend of de waterval bevroren is, maar nee hij klettert er vrolijk op los.

's Nachts varen we naar het Sognefjord en leggen aan in Flam. We zijn niet de enige gasten want er ligt ook een schip (Brittania) met ruim 3000 passagiers. We hebben een rondtoer geboekt per bus en trein. Door de bergen rijden we naar Voss waar we lunchen aan super lange tafels. Flesjes drank staan al klaar en verder is er een uitgebreid koud en warm buffet en een dessert buffet. Opmerkelijk zijn de lange tunnels, we rijden door een tunnel van 11,5 km aangelegd dwars door het graniet. Vanuit onze lunchplaats lopen we naar het station, hebben nog even tijd om facebook bij te werken en vertrekken dan met de trein naar Myrdal via een prachtig besneeuwd landschap door tunnels, over viaducten. Heel mooi. In Myrdal stappen we over op de wereldbekende "Flam trein" die 900 meter hoogteverschil in 20 km overbrugt via veel tunnels en keerlussen. Een prachtige tocht van een uurtje.

Een heel dure excursie, maar wel de moeite waard.

Donderdag varen we de volgend fjord in, de Geirangerfjord. Ik ben al vroeg wakker, kijk naar buiten en schiet meteen wat kleren aan. Het is buiten zo mooi, sneeuw bergen, water en blauwe lucht dat ik meteen foto's wil maken. Paul komt even later ook. Tussendoor pakken we een kop thee en een ontbijt en blijven verder buiten tot we in Geiranger aankomen. Geen excursie, dus 's middags lekker op eigen gelegenheid de stad verkennen. Met een tender gaan we aan land, emailen en wifi en dan naar de VVV voor een plattegrond. Die kost 1 kroon, dus Paul betaalt 1 kroon en krijgt dan 9 kronen wisselgeld terug. Blijkt dat hij een oude niet meer geldige munt heeft met dezelfde afmeting as de huidige 10 kronen munten. Voor de mensen van de VVV een munt die ze niet kennen (van voor hun tijd!). Dus hilariteit alom. Plattegrond gratis meegekregen!

Langs de baai lopen we richting de waterval en via een nieuw aangelegde ijzeren trap omhoog naar de waterval. Daar een mooi uitzicht op de baai, het schip en het dorpje. Via de weg naar beneden gelopen, koffie gedronken met een noors flensje met jam en slagroom. De chocolade fabriek/winkel bekeken en daarna terug naar de haven en naar het schip.

Vrijdag staat Bergen op het programma. Bergen staat erom bekend dat het er minimaal 200 dagen per jaar regent. Nou vandaag dus niet. Weer prachtig weer! We zijn hier al vaker geweest en lopen wat rond door kleurrijke wijken die we nog niet kennen, zoals de universiteitswijk. Onderweg lekker gelucht bij een broodjes zaak, buiten in het zonnetje. Helaas zijn de meeste winkels gesloten, 1 mei dag van de arbeid. Dit wordt hier nog echt gevierd en zoals 's middags blijkt met een enorme demonstratie van allerlei bonden en verenigingen met daar tussen in een aantal hoempapabands. Bryggen nog even doorgelopen, koffie gedronken en toen terug naar het schip waar we als een van de laatsten aan boord gingen.

Zaterdag is weer een zeedag, gelukkig een iets minder ruige zee en we varen niet naar Amsterdam maar naar Tilbury vlak bij Londen waar we zondag aankomen. We genieten zaterdag in het zonnetje van de zeereis.

Zondag start miezerig, we zijn vrij snel van boord. De Kras bus staat klaar voor de 20 passagiers die om 6 uur vanavond terugvliegen naar Schiphol. De rest van de Kras passagiers gaan per bus terug naar Nederland.

De chauffeur rijdt ons naar Trafalgar square waar we 4 uur de tijd krijgen om te shoppen etc Het weer wordt steeds beter en 's middags wordt het zelfs zonnig en warm. We slenteren wat langs Buckingham Palace,Leicestersquare, Oxfordstreet, Soho en concluderen dat we al te lang niet in Londen zijn geweest en toch maar weer eens een tripje moeten regelen met musical etc. Terugvlucht is voorspoedig verlopen en we hebben een snelle aansluiting op de trein naar Nieuwerkerk.

En nu? De reden om nu dit verhaal te schrijven....

We vertrekken aanstaande vrijdag, 12 juni, naar Nice voor een 12 daagse cruise (ja alweer) in het Westelijke Middellandse Zeegebied met de Costa Magica (ruim 3000 passagiers). En ja weer een Kras cruise alert (599 eu 12 dagen in een buitenhut met balkon) die we niet konden weerstaan.

Havens: Savone, Marseille, Tanger, Casablanca, Cadiz, Lissabon en Valencia. De laatste 2 steden kennen we, maar wel leuk om weer eens rond te slenteren, de overige zijn nieuw.

Dus tot over een weekje of zo!

Yangshuo, Guilin en weer naar huis

Yangshuo:

Bus stopt bij het busstation en vandaar gaan we met een grote wagen naar ons hotel, hartje oude stad. We worden op een pleintje afgezet en lopen in een paar minuten naar ons hotel, althans een uithangbord. Entree waar is dat? We zien alleen maar winkeltjes en dan opeens een hoedenwinkel in een onderdoorgang en zowaar rechts een stenen trap met verwijzing naar hostal Green Forest op de 2e etage. Ja wat verwacht je dan bij zo'n entree? Niet dat het een bijzondere hotel is, maar de waarheid is heel anders. We komen in een warm en super gezellige ruimte met receptie, tafels, banken en jongelui die uitstekend engels spreken. Onze kamers liggen op dezelfde etage nadat we door een ruimte vol tafels, banken en stoelen komen waar de gasten hun eigen eten kunnen opeten, kunnen internetten etc. Kamers zijn prima, lekkere zachte bedden. Al met al een prima onderkomen voor de komende 3 nachten.

We gaan meteen even de stad in en schrikken ook hier weer van het lawaai van disco's in de Weststreet. Gelukkig valt het verder mee. Gezien de tijd besluiten we een burger te eten bij McDonalds en gaan dan terug naar het hotel en skypen nog even met (schoon)zus Riet.

Zondag 8 maart gaan we op zoek naar het ontbijtadres Kelly van 4 jaar geleden, maar komen uit bij Café Minority waar ze zowel meerdere westers als een chinees ontbijt aanbieden. Oh wat smaakt dat weer goed, aardige bediening en duidelijk een topper. Ook hier wordt weer goed engels gesproken. Het miezert een beetje maar lopen desondanks de stad door op zoek naar oude herinneringen, een winkel met alleen maar "merk" rugtassen (allemaal nep). Maar helaas niet meer te vinden. Verder winkeltje in winkeltje uit en allerlei leuke dingetjes gezien. Terug in het hotel boeken we een excursie voor vanmiddag naar de "zilveren" grot en gaan dus nog gauw even lunchen bij Café Minority, onze nieuwe "stamkroeg". De excursie naar de grot is wel leuk, 20 minuten rijden vanaf het centrum. We kunnen daar ruim een uur rondwandelen over een parcours tussen de gekleurde stalactieten en stalagmieten. Op verschillende plaatsen kan je een foto laten maken en die later kopen. De kleuren zijn nogal schreeuwerig maar soms ook wel mooie kleurschakeringen in tinten groen of blauw. We hebben ons dik aangekleed, donkere grotten dus het zal wel koud zijn. Nee dus het is daar benauwd en warm, dus steeds meer laagjes uit. Terug in het hotel lekker even relaxen, Wigger komt vertellen dat Yue zich niet lekker voelt en slaapt. Hij blijft bij haar en Paul en ik gaan kijken hoe het eten bij onze oude topper "Kelly" is. We kiezen voor spaghetti maar de oude gezelligheid is ver te zoeken. Dus eerste en laatste keer! Wigger haalt weer een Mac en Yue slaap lekker door, dus hopelijk morgen weer beter. Wij nog even skypen met andere (schoon)zus Marguerite.

Maandag 9 maart: Yue heeft gelukkig goed geslapen en is weer helemaal beter. Wigger en ik hebben last van onze keel en beginnen verkouden te worden (waarschijnlijk als gevolg van de airco in de auto een paar dagen geleden). Ook het weer is beter. Na het ontbijt bij onze stamkroeg Minority gaan we met een knul van de receptie naar een wisselkantoor om wat euro's te wisselen. Maar daar krijgen we een super slechte koers dus we gaan op eigen gelegenheid naar een ATM waar we behalve pinnen ook euro bankbiljetten via een automaat kunnen wisselen. Dat hebben we gisteren ook al gezien maar toen werkte de automaat niet. Maar nu wel..... en hoe! de koers 777 ipv 636. Yue en Wigger gaan dus nog maar even terug naar het hotel om nog wat extra euro's te halen. Werelddeals!

Terug in het hotel een lekkere kop koffie gedronken en besluiten vanmiddag te gaan fietsen, en dus niet bamboevlotvaren op de rivier en Wigger en Yue besluiten ook dat ze vanavond niet naar de lightshow gaan. Dat doen ze volgende keer wel! Want dat weten ze zeker, ze komen hier terug! De huurfietsen zijn zo zo, Wigger heeft een heel slecht zadel, mijn achterrem werkt niet, maar voor de rest gaat het wel. Eerst de drukke stad uit, rotondes nemen en de auto's, scooters rijden om ons heen, maar gewoon doortrappen en dat werkt wel. Na een klein uur komen we bij de brug over de rivier omgeven door mooie bergen (karstgebergte) en op de oever de bamboevlotten. Nog even door fietsen en dan zijn we bij "Moon-mountain", een berg met een half rond gat (moon) en daar kan je in ca 20 minuten naar toe klimmen. Vorige keer hebben we dat wel gedaan maar we besluiten nu daar te lunchen.De gerechten zijn eigenlijk ronduit slecht! Jammer! Terug rijden we via een andere route, dichtbij de rivier en dwars door koolzaadvelden en door dorpjes waar veel gebouwd wordt, oa resorts. Ben benieuwd hoe het er over een jaar of 2 uitziet, waarschijnlijk een grote toeristische plek. Ook jammer! Veel foto's gemaakt en terug gefietst naar hostal. 's Avonds gegeten bij...... natuurlijk Minority. Deze keer weer op de chinese wijze met verschillende gerechten. Heerlijk! Na het eten nog even de stad in om een en ander te kopen wat we al gezien hadden en Wigger en Yue hebben meteen mijn verjaardagscadeau gekocht, want..... morgen ben ik jarig!

Dinsdag 10 maart: Jarig, wakker worden in een vreemd bed in een vreemde kamer en in een vreemd land. Paul tekent op het, door het douchen beslagen raam, een verjaardagswens: gefeliciteerd , hoera, Emilie 66.

Ontbijt, hoe kan het ook anders bij Minority en Yue vertelde daar in het chinees dat ik jarig ben. Gevolg ik krijg een glaasje "chinese Schnapps", soort van rijstwijn home made en ijskoud. Ik moet zeggen het smaakt goed! Proost!

Vandaag moeten we (helaas) weer terug naar Guilin en moeten dus weer koffers pakken. Bij de koffie krijg ik van Wigger en Yue een Selfiestick en daarna moeten we nog even de stad in om onze kerstcadeautjes op te halen die we gisteravond hebben besteld bij een heel lief vrouwtje. Zij blij en wij blij!

Met de bus naar Guilin, het miezert weer, en met 2 taxi's naar het hotel. Het laatste stukje moeten we lopen omdat het hotel in het voetgangersgebied ligt. Het is lunchtijd dus we gaan op zoek naar een restaurant waar ieder zijn/haar keuze kan maken. Paul en ik kiezen voor een heerlijke sandwich en croissants, Wigger voor spaghetti en Yue voor een kipschotel. We lopen met een omweg langs de rivier, door een park met pagodes weer terug naar het hotel. Ik kan niet zeggen dat we Guilin echt hebben gezien, maar 's avonds hebben we mijn verjaardagsdiner en afscheidsdiner gebruikt in een leuk restaurant. We zijn benieuwd of het inmiddels wat rustiger is geworden in het hotel, want toen we weggingen was er zoveel lawaai dat we een klacht hebben ingediend. En blijkbaar niet alleen wij, maar veel meer mensen. Als we terugkomen na het eten is het beduidend rustiger en de volgende ochtend bij het uitchecken blijkt dat de herrie makende groep uit het hotel is gezet! We hebben in ieder geval lekker geslapen en dat is wel belangrijk omdat ons de volgende dag een lange terugreis te wachten staat.

Woensdag 11 maart: bij de bakery kopen we wat broodjes en die eten we op onze kamer als ontbijt. Koffers zijn nog steeds gepakt en rond half 11 staan we buiten op zoek naar taxi's om ons naar het station te brengen. Uiteindelijk is er 1 chauffeur die Paul en mij bij het station afleverd en 5 minuten later volgen Yue en Wigger. Gelukkig is er maar 1 punt waar de taxi's de passagiers laten uitstappen anders hebben we een probleem. Maar het probleem komt wel bij het ticketoffice waar lange rijen wachtende zijn. Dus Wigger in de ene rij en Yue in de andere. Het duurt lang voordat ze aan de beurt zijn en dan hebben we nog maar 20 minuten om bij de trein te komen. Weer naar buiten, stations in, security check van de bagage, controle kaartjes met de paspoorten en dan rennen naar de trein. En gehaald natuurlijk! Gereserveerde plaatsen in de highspeed trein, Stoel naast Paul blijft eerste stuk leeg, dus gezellig naast hem gezeten maar daarna raakt de trein echt vol, moet Yues koffer ergens anders neer gezet worden en zit Paul naast iemand anders en Yue Wigger en ik naast elkaar. De treinreis naar Guangzhou duurt ongeveer 3 uur. Het station is gigantisch groot en modern. Weer lange rijen nu om tickets te kopen voor de metrorit naar het vliegveld. Het eerste stuk duurt ruim een uur en het laatste stuk nog ongeveer 10 minuten en dan komen we aan op een heel groot en modern vliegveld. We zijn veel te vroeg en mogen nog niet inchecken. We gaan dus een hapje eten en daarna gaat Yue op zoek naar een bank waar zij haar chinese Yuan kan storten. Niet te vinden, dus uiteindelijk haar geld gestort op de bankrekening van een vriendin van haar.

Incheck opent pas om 21:30 uur en..... natuurlijk weer een heel lange rij en....... omkoperij! je betaalt geld en dan kan je de rij omzeilen. Oei, daar kunnen we zo boos om worden! En dan de groepen, die ook voorrang krijgen. Maar goed als we na 2 uur ingecheckt zijn door de douane, security en tijd voor een kop koffie....... maar 13 euro voor een kopje is wel erg veel. Wel ergens wat warm water waarin ik mijn Chinese medicijn tegen heftige verkoudheid, kan oplossen.

We vertrekken uiteindelijk met een vertraging van een half uur en vliegen met Emirates in 8,5 uur naar Dubai. Aan boord een diner en een ontbijt. Weinig tot niet geslapen. In Dubai eindelijk weer een lekkere kop koffie en 3 uurtjes wachten op de doorverbinding eveneens met Emirates. Het is inmiddels donderdag 12 maart en na een vlucht van ruim 6 uur met ontbijt (veel lekkerder) en lunch op Schiphol geland om 12:55 uur. En daar staat Riet om ons naar huis te brengen. Na een kop koffie met Riet, Wigger en Yue nemen de laatste 2 de trein en bus naar hun huis in Amsterdam en gaan wij met Riet naar Nieuwerkerk aan den IJssel waar we wakker kunnen blijven tot een uur of 10 's avonds. Maar dan stappen we in onze eigen heerlijke bedden en slapen als een blok tot de volgende ochtend 8 uur.

Vandaag een week geleden zijn wij thuis gekomen. We kijken terug op een fantastische reis.

Het is zoals verwacht heel bijzonder geweest, wel met een druk programma, maar ik zou geen onderdeel hebben willen missen. Er is een groot verschil tussen de reis in groepsverband van 2011 (programma redelijk vergelijkbaar) en deze reis waarbij we veel meer tussen de chinezen reisden. Ons verblijf bij de familie Yang heeft ons een indruk gegeven hoe een familie leeft, hoe hun huizen eruit zien. Hoe er gegeten wordt, kortom hoe de dagelijkse gang van zaken is.

Nu wordt het tijd om al de foto's uit te zoeken, bij elkaar te leggen en om weer een fotoalbum te maken. Ik ga ook proberen nog wat foto's op deze blog toe te voegen.

Kunming en de Rijstvelden van Yuan Yang

Tegen 6 uur (wekker om 05:30 uur gezet) komen we aan op het station van Kunming. Eigenlijk zouden papa en mama vandaag terug treinen naar Beijing, maar Yue heeft kunnen regelen dat zij nog mee kunnen naar de rijstvelden van YuanYang. Gezellig hen nog wat langer bij ons te hebben. Het is een drukte van belang op het station. De huurauto kunnen we pas om 09:00 uur ophalen en papa en mama gaan met de bus naar YuanYang. Zij vertrekken om half elf. Wij staan daar tussen die mensen menigte maar een beetje verloren bij, Alles schreeuwt en tettert tegen elkaar in en dat op de vroege ochtend. Uiteindelijk, gaan we naar het grote stationsgebouw en vinden daar een Disco (soort Chinese hamburger tent) waar we naar de redelijk schone toilet kunnen. Op het stationsplein al bij een heel smerige geweest (hier in China zijn het dus weer allemaal hangtoiletten, in het algemeen redelijk goed onderhouden, maar soms.......... brrrrrrr!). We eten daar de broodjes op die papa en mama hebben meegenomen, maar willen eigenlijk donuts en koffie maar dat is uitverkocht!!!!!. Dan gaan papa en mama richting busstation en wij richting autoverhuur. Lopen we in eerste instantie gewoon voorbij, want het verhuurbedrijf(je) heeft zijn "kantoor" buiten op straat op de achterkant van een auto. We hebben een grote Citroen automaat, maar de bagage gaat er echt alleen met passen en meten in. De laatste koffer, Wiggers rugzak gaat op de achterbank tussen Paul en mij in. Wigger voorin als navigator en Yue achter het stuur. Tja en wij mogen niet rijden met ons NL rijbewijs en ook niet met een internationaal rijbewijs! Als je wilt rijden moet je eerst nog een paar dagen een theoretisch cursus volgen voor je als buitenlander mag rijden. Dus Yue moet alles alleen doen en dat gedurende 5 a 6 uur. Arme Yue, wordt ze door Wigger ook nog de verkeerde baan op gestuurd waardoor we in een enorme file in Kunming komen te staan. Het begin is dus niet goed. Hier verliezen we wel zeker een uur mee! De stad verder goed doorgekomen en op weg naar het zuiden naar de rijstvelden. Op de tolweg gaat het prima, de Chinese wegregels zijn wat anders dan de onze, maar Yue weet daar wel raad mee. Ze heeft per slot van rekening in China leren rijden. Dat gaat trouwens niet op de weg maar is een theoretisch verhaal, binnen dus. We hebben wel wat soort van lesauto's zien rijden, maar allemaal op dezelfde rustige wegen. Maar dan zijn we aan het einde van de tolwegen en moeten we kleine wegen gaan rijden en daar gaat het goed fout. Wigger heeft Yues mobiel en volgt daar de route van, links en dan rechts..... en dat rechts is een karrepad dat stijl omhoog loopt. Een weg met tig haarspeld bochten en dat voor iemand die nog nooit in de bergen heeft gereden, geen asfalt maar rotsachtig, gaten en verhogingen waar de bodem van de auto zo nu en dan overheen schraapt. In een enkele haarspeldbocht blijven we steken dus achteruit, Paul uit de auto en aangeven hoe ver en dan weer vooruit over een beter stuk van het pad. Zo rijden we wel een uur al slingerend naar boven totdat we bij een 2 sprong komen en niet weten welke kant we nu op moeten. Een lokaal op brommer zegt naar rechts, nog verder omhoog en de hotelier, die Yue inmiddels aan de telefoon heeft zegt, nee terug naar beneden en een andere weg nemen. Bij de brug naar rechts ipv naar links. En dat laatste hebben we dus maar gedaan, Deze keer zijn we in ruim 20 minuten zigzaggend weer naar beneden gereden, aanzienlijk sneller dan naar boven. En Yue.... prima gedaan! Beneden gekomen de goede weg gevonden maar het is nog steeds zo'n kleine 2 uur rijden. En dat in het donker en weer op een weg vol bochten. Na een uur komen we bij de ingang van het nationale park waaronder de rijstvelden vallen. Tickets gekocht en dan is het nog 50 minuten naar ons hostal Timeless. Op het eind weer een foutje, we moeten in het dorpje namelijk nog een weggetje naar beneden en daar rijden we voorbij. Verwijzingsbordje ontbreekt. Maar Yue heeft het al snel door omdat zij een routebeschrijving van de eigenaar heeft gekregen. En op dat weggetje lopen papa en mama ons met een zaklantaarn zwaaiend tegemoet. We zijn er...... voldaan maar wel tollend op de benen. Auto parkeren op de parkeerplaats en dan, nee toch nog eens een weggetje naar beneden lopen, 69 treden, geen straatverlichting en met bagage. We zijn om een uur of 10 's avonds binnen. En in de hostal geen lift dus bagage nog eens 3 hoog omhoog sjouwen. Ik krijg steeds meer bewondering voor Paul en Wigger en ook papa die voor mijn bagage zorgen. Ze doen dat zo vanzelfsprekend en ik krijg absoluut niet de kans iets te dragen muv mijn rugzak, die keurig om mijn schouders wordt gehangen. Met mijn schouder gaat het redelijk goed, blijkbaar meer rust dan thuis, maar nog steeds pijnlijk.

De hotelier, Richard, vertelt ons, redelijk onfatsoenlijk vanonder zijn pet vandaan wat de mogelijkheden zijn voor de volgende dag. Vroeg op, 7 uur gaat de zon op, 100 meter lopen en dan genieten van de zonsopgang over de rijstvelden. 's Avonds om 7 uur hetzelfde met zonsondergang maar dan op een andere plaats in combinatie met een rondrit door het gebied met een 6 persoons wagen met chauffeur, die helaas alleen Chinees spreekt.

Zogezegd zo gedaan, wekker al op 06:30 uur gezet (Wigger slaapt bij ons op de kamer en Yue bij haar ouders) en naar de plaats gelopen waarvandaan je de rijstvelden heel mooi ziet liggen. En dat klopt. De velden staan nog vol met water (reflectie) met daartussen in dammetjes waarop de lokale bevolking loopt met of zonder gereedschap, ossen, kippen/eenden in manden etc. En ja.... vroeger zou je echt te weinig fotorolletjes bij je gehad hebben want de scenery verandert van minuut tot minuut. Wigger is op het platform blijven staan voor zijn timelapse opnames en Paul en ik zijn wat naar beneden gelopen en hebben daarvan ook een prachtig uitzicht. Ik denk dat we daar wel zo'n 1,5 uur bezig zijn geweest en als maar er op hopend dat de wolkenbrij vanuit het dal naar boven zal komen en over de rijstvelden zal trekken met alle effecten van dien. Maar helaas is dat niet gebeurd. Terug naar de hostal om te ontbijten, wij westers en de Yangs chinees en daarna met ons 6en met de chauffeur mee. Hij laat ons verschillende kleine plaatsjes zien en vandaar uit diverse uitzichten, steeds vanuit een andere hoek, op de rijstvelden. De kleurschakeringen van de rijstvelden zijn schitterend en je blijft maar foto's maken. In de plaatsjes veel eigen kweek van groente en kruiden, veel kleine kinderen, en kletsende vrouwen. Om een uur of 2 worden we bij een lokaal restaurant afgezet voor een maaltijd aan de ronde tafel. Van allemaal verse producten, aangewezen door papa en mama, worden de meest heerlijke gerechten klaar gemaakt. Weer eens wat anders dan een keus van een menukaart te maken. Maar helaas, wat de oorzaak ook is Yue krijgt daar vreselijke maag- darmkrampen en zij en haar ouders besluiten om naar een grotere plaats te gaan om daar medicijnen te kopen. Zij worden daar naar toegebracht door onze chauffeur en Yue gaat daarna naar bed. Wigger, Paul en ik gaan 's middags door met de tour. We hebben wat minder tijd, dus de tocht wordt wat ingekort om op tijd aanwezig te zijn op de plaats voor de zonsondergang. De zon gaat om 7 uur onder, wij zijn bij Whadi al voor half zes en vinden op een vrij klein platform een plekje langs de balustrade. Dat plekje moeten we met hand en tand verdedigen omdat er honderden chinezen zijn, met statief en grote tot zeer grote camera's, handig en onhandig met het uitzetten van het statief, en allen willen natuurlijk het mooiste uitzicht op de rijstvelden. Achter Paul en Wigger kan ik heerlijk zitten op een bankje in de zon, zo nu en dan even een foto makend. Naast mij een heel aardige chinees die me wat chinees wil leren incl alle klanken van de klinkers. Het woord "ma" kan je op 5 verschillende manieren uitspreken en heeft steeds een andere betekenis. Wij hebben hem geprobeerd duidelijk te maken welke woorden we kennen, maar ook daar heeft hij steeds opmerkingen over voor wat betreft de uitspraak. 's Morgens hebben we geleerd wat Nederland in het chinees is en dat hebben we hem duidelijk kunnen maken (uitspraak: Golaan). Ondertussen wordt het steeds donkerder en de lucht roder, maar niet zo spectaculair als verwacht. Volgens Wigger komt de heel rode lucht nog later, maar als wij als laatste daar weg gaan is de lucht helaas nog steeds niet knalrood. De chauffeur komt ons al tegemoet lopen omdat we zo laat zijn, heeft nog een paar passagiers opgepikt en scheurt dan terug naar ons hotel. Een privé auto met chauffeur voor slechts 400 Yuan (nog geen

60 euro). Terug blijkt Yue gelukkig alweer wat opgeknapt. Wij eten in het hostal een hapje en hebben inmiddels een wat positievere indruk gekregen van Richard. Hij is eigenlijk tuinder en zou heel graag eens naar Nederland willen komen om naar de Keukenhof te gaan. Op booking.com heeft hij ook alleen maar heel goede reviews en het is dus jammer dat onze eerste indruk niet zo daverend was. Het blijkt dat de man het gewoon veel te druk heeft met het hostal als kok, receptionist en als tourbegeleider. De dag van vertrek staat hij bijvoorbeeld in de keuken om ontbijt klaar te maken terwijl wij bij de balie staan om af te rekenen. En dat gaat dus niet samen, dus helaas weer ergernissen. Maar goed we hebben fijne dagen gehad en achteraf bezien zouden we best een dag extra daar willen zijn. Maar nee, we moeten weer terug naar Kunming. Paul en ik hebben aangeboden met de bus terug te gaan, zodat papa en mama met Yue en Wigger in de auto mee kunnen. Eerst met de mini bus naar het grote busstation, daar ontmoeten we Yue en de rest. Yue gaat de tickets kopen, maar wat blijkt, de bus die we willen nemen naar Kunming rijdt niet en de volgende gaat pas om 7 uur 's avonds. Tel daar 7 a 8 uur reistijd bij op en je komt diep in de nacht aan in Kunming. Wel gaat er om 12 uur een andere bus maar met een andere route en nog een extra overstap. Dus..... papa en mama gaan met de bus en wij rijden toch met Yue mee. Eerst naar de volgende busstop waar Yue nieuwe kaartjes wil kopen voor papa en mama. Terwijl zij in de rij staat om info over de bus naar Kunming te krijgen en wij met z'n drietjes in de hal staan te wachten komen er 3 agenten aan met geweren en zo. Lopen een beetje om ons heen, vervolgens komen er meerdere agenten aan die om ons heen komen staan en beginnen te praten. Jammer dan we verstaan het niet. Een van de agenten wordt ondertussen door een voorbijganger bijna omver gelopen en voelt zich hierbij bedreigt, grijpt naar zijn pistool en eist dat de andere agenten ook om hem heen gaan staan ter bescherming. Yue die eea van afstand ziet gebeuren komt naar ons toe en vraagt wat er aan de hand is. Zij vragen aan Yue alleen maar of zij onze gids is en voor de rest zijn ze in haar niet geïnteresseerd. Dan komt er een "hogere" agent aan met platte pet. Ondertussen worden we natuurlijk aangestaard door alle chinezen in de hal en zien we dat we worden gefilmd door een of andere lijpe vent. Dus ik gebaar weg daar mee, maar nee hoor die gaat er gewoon mee door. Ook een andere man in burger begint zich er mee te bemoeien maar wij snappen er helemaal niets meer van. De "hoge oom" vraagt om iets, zal dus wel ons paspoort zijn, dus die geven wij. Snappen ze natuurlijk niets van. Dan komt er ook nog een vrouwelijke agent bij, met opschrijfboekje. Ik bedenk opeens dat ons visum misschien van nut kan zijn en blader door de paspoorten en geef ze de pagina met ons visum waarin wel wat karakters staan. De vrouw kan nu dus onze paspoort nummers noteren en zegt tegen Yue, van wie ze nog steeds geen gegevens hoeven te hebben, dat ze het vervelend vinden ons lastig te moeten vallen. Verder geen excuses of uitleg of wat dan ook. Na het noteren lopen ze allemaal weer naar buiten waar zoals we nu zien een overvalwagen klaar staat en laten ze ons alleen achter. Ook de man met de video staat daarbij. Achteraf denken we dat deze mensen/agenten een soort van praktijkervaring hebben moeten opdoen en dat wij daar de dupe van zijn geworden. Maar het is wel heel bedreigend op ons overgekomen temeer daar ze Yue dus ook niets verteld hebben. Later horen we van papa en mama dat er een terreurwaarschuwing is afgegeven na een bommelding elders.

Papa en mama, ondertussen met de bus gearriveerd, moeten natuurlijk lachen als ze later het verhaal horen en blijven achter om later met de bus naar Kunming te gaan, daar de metro te nemen en dan naar het hotel te komen. Wij gaan verder met de auto via een veel betere weg dan heen en maken deze keer ook de nodige stops om bijv een bak noedelsoep te eten.

Rond een uur of 5 komen we aan bij ons hotel, heel centraal in Kunming, En al heel snel daarna volgt het telefoontje dat papa en mama ook al bij het metro station zijn aangekomen. Iedereen, behalve Yue, wil ondanks de vermoeiende dag nog wel een hapje eten. Wij, Europeanen, iets westers en papa en mama natuurlijk chinees. Maar hoe we ook zoeken een westerse hap is niet te vinden en we schuiven dus maar aan bij papa en mama die voor ons weer een heerlijk maal uitzoeken en met gebruik van handen en voeten kunnen we ons toch "verstaanbaar" maken.

De volgende ochtend hebben Paul, Wigger en ik nog even tijd om de directe omgeving van ons hotel te verkennen. Onderweg komen we langs de standplaats van de airportbus en informeren even wat de vertrektijd is. Paul en ik besluiten dus de bus te nemen naar het vliegveld en dan kan de rest met de auto. Airportbus kan toch nooit fout gaan. We lopen nog een stuk verder en komen in een groot park met waterpartijen, bloemen, bomen en heel veel mensen. Kleurrijk en leuk om door heen te lopen. Halverwege een pleintje waar Chinese amateur groepjes hun voorstelling van dans, acrobatiek en muziek geven met heel veel publiek daarom heen. Op de terugweg vinden we nog een koffietentje (cafe bene) waar we lekker op het terras eindelijke weer eens een heerlijke kop koffie drinken. Terug in het hotel halen we onze koffers op en nemen afscheid van papa en mama, die we waarschijnlijk niet meer zien. Yue neemt onze koffers mee in de auto en wij lopen met onze rugzakken naar de airportbus. Prijs weten we al, dus tickets kopen gaat probleemloos. In de bus slechts 6 personen dus plek zat...... dus plek teveel om die bus langer dan een paar kilometer te laten rijden.....bus stopt bij een bushalte en er wordt ons duidelijk gemaakt dat we eruit moeten. En wat dan? Een jong stel probeert ons te helpen en de jongen zegt "change bus" . Ok dat weten we dan, maar hoe en wanneer blijft een vraagteken. Dan bedenkt hij dat hij een chinese tekst via zijn mobiel in het engels kan vertalen en toen las ik: follow me! Aardige behulpzame mensen! Na zo'n 10 minuten kwam er een andere veel vollere airportbus aanrijden (onze eigen chauffeur is al die tijd bij ons gebleven, toch wel netjes) en wordt onze reis vervolgd. De geplande reistijd was 50 minuten en precies na 50 minuten rijden we dan ook het vliegveld op en daar vinden we al snel de 4 andere. Papa en mama gaan inchecken voor hun vlucht en wij doen dat een stuk later als Yue en Wigger de huurauto hebben ingeleverd. Vanaf nu gaan we met ons 4-en verder en gaan we vliegen naar Guilin en vandaar met openbare vervoer (bus) naar Yangshuo. En die reis gaat zeer voorspoedig, want aangekomen op het vliegveld komen de koffers redelijk snel en horen we dat de directe bus naar Yangshuo over 4 minuten vertrekt. Dus met z'n vieren rennend over het vliegveld, naar buiten en daar staat de bus gelukkig nog klaar. En dan nog een verrassing de bus doet er maar 1 uur en 10 minuten over terwijl wij dachten dat het zo'n 2 uur zou zijn. Perfecte planning dus!

Het laatste deel volgt zo spoedig mogelijk!

Lijiang en Dali

Onze eerste volle dag in Lijiang hebben we na het heerlijke ontbijt in Prague Cafe deels besteed aan het plannen en uitzoeken van het programma. In overleg met de zwaar rokende hotelmanager en iemand van het toeristen bureau is er uiteindelijk een mooie tocht voor zondag 1 maart gemaakt. Zaterdagmiddag hebben we besteedt om naar Baisha te gaan (eerst ruim 1,5 uur door het oude centrum van Lijiang gesloft en winkels gekeken, veel foto's gemaakt) en toen met de lokale bus naar Baisha. Baisha is ten opzichte van 2011 ook veel veranderd maar niet ten nadele. De straten zijn geplaveid er zijn meer winkeltjes maar de straatverkoop is er ook nog steeds. Wij hebben Wigger, Yue en haar ouders ook nog een stukje van het oude plattelands gedeelte met de speciale poorten voor de woningen en zo van Baisha laten zien. Daarna buiten geluncht bij een schattig vrouwtje, haar restaurantje staat vol met snuisterijen en tekeningen die haar man gemaakt heeft. Langs het terrasje loopt een afvoerkanaaltje en natuurlijk viel mijn rugkussen in dat kanaaltje. Familie Yang heet daar noedelsoep gegeten en wij rijst met een groeten en een vleesschotel. Heerlijk. Verder door het dorp geslenterd, de batikken tafelkleden die ik daar 4 jaar geleden heb gekocht zijn er nog steeds. Al met al een verademing na dat drukke schreeuwerige Lijiang. Paul en ik zijn nog op zoek gegaan naar dokter Ho, maar die was in 2011 al zo oud, dus misschien wel overleden. Maar nee hoor, Paul zag hem net de luiken van zijn zaakje sluiten en wij er dus op af....Zijn eerste vraag: "waar komen jullie vandaan?" "Uit Nederland". "Oh dan zal ik jullie laten zien wie hier allemaal bij mij op bezoek zijn geweest: Prinses Maxima, Jan Peter Balkenende" en overal haalde hij krantenknipsels en kopieën vandaan om het te illustreren. Daarna kreeg ik een stencil met daarop in het Nederlands de tekst hoe je je moet gedragen om net als hij 93 jaar te worden. Daarbij trok hij zijn mouw op om te laten zien wat voor rimpelloze huid hij nog heeft. De belangrijkste leefregels zijn: niet roken, niet drinken en optimistisch zijn!

Ondertussen heeft papa die problemen heeft met zijn ogen en daarvoor behandeld wordt en medicijnen gebruikt een gesprek met de dochter van Dr Ho. Zij verwijst hem door naar Dr Ho en die voelt zijn pols en stelt hem allerlei vragen en verdwijnt dan in een kamertje achter de winkel en haalt een plastic zak met zelf gekweekte kruiden. Die krijgt papa mee en daarvan moet hij dan 3 maanden 3x per dag een soort thee maken en opdrinken. Of het helpt? We hopen het! Het zou de bloedsomloop in zijn hoofd moeten bevorderen.... Toch leuk weer, wij hadden de familie al verteld over Dr Ho en dan nu dit bezoek!

Nog wat verder geslenterd door het dorp en daarna met de bus terug naar Lijiang.

Zondag 1 maart: vroeg op dus geen ontbijt. We hebben zaterdag al wat broodjes gekocht, besmeerd met duopenotti en in de bus opgepeuzeld. Om 8 uur vertrek maar helaas zit de deur van het hotel nog op het nachtslot, dus manager wakker gebeld en toen in draf naar de opstapplaats. De eerste stop is bij een Naxi (minderheid) monument met een tempel een parkje en wat watervallen. De volgende stop is bij een hal waar we zuurstofflessen en winterjassen in een tas krijgen uitgedeeld.Dit alles omdat we straks de Snow Mountain op gaan en met een kabelbaan stijgen tot 4500 meter hoogte. In verband met de drukte (zondag) gooien ze het programma een beetje om zodat wij al een warme Chinese lunch hebben om 11 uur. Na de lunch is het tijd voor een show (choreografie van dezelfde choreograaf die de openingsceremonie van de Olympische Spelen in 2008 bedacht). Prima plaatsen, verboden te fotograferen en te filmen, maar iedereen zit met zijn/haar mobiel in de aanslag om op te nemen. Dus wij ook en geen probleem daar mee gehad. Leuke show met heel veel deelnemers, er gebeurt veel, muziek dans en dat alles tegen een achtergrond van de (logisch) met sneeuw bedekte Snow Mountain. De show duurt een uur en na afloop gaan we met een shuttle bus naar de kabelbaan. Een lange rij wachtenden zigzaggen door de hekken en na een half uur stappen wij met ons zessen in een cabine. Weer een nieuwe ervaring voor papa en mama. Halverwege gebruiken we al wat zuurstof uit de zuurstoffles. Boven aangekomen ligt een prachtig terras met zicht op de bergen om ons heen en sneeuw tot aan het terras. Via plankiers en trappen kunnen we naar boven klauteren tot ca 4680 m. Wigger heeft het gehaald, Paul is ietsje lager gekomen, Yue nog weer wat lager en ik nog lager. En elke keer toch weer het kapje van de zuurstoffles over mond en neus. Papa en mama klimmen niet mee maar genieten wel volop. En die dikke winterjassen die hebben we eigenlijk helemaal niet nodig, we hebben het zelfs te warm gehad. Weer zigzaggend ( in ca 25 minuten) door de hekken naar de kabelbaan en naar beneden afgedaald en vandaar per shuttlebus naar een vallei met kunstmatig aangelegde meren. Een prachtig natuurgebied en naar blijkt een ideaal punt voor bruidsparen voor hun trouwrapportage. Het laatste stuk kunnen we teruglopen, lekker weer en in een mooie omgeving. Op initiatief van Yue moeten Wigger en Yue elkaars handen wassen, opdat zij in een volgend leven weer elkaars partner/man en vrouw zullen worden.

Een vermoeiende (hoogteverschillen en dus hoofdpijn) dag maar meer dan de moeite waard.

s Avonds zijn wij Timsen gaan eten bij Lamu restaurant, wat onze buurtjes 4 jaar geleden al hadden aangeraden maar toen dicht was. Tibetaans, klein maar fijn en heerlijk gegeten. Op de terugweg nog even voor zowel Wigger als voor ons een lamp gekocht in boekvorm.

Maandag 2 maart gaan wij met de trein van Lijiang naar Dali. Ongeveer 2 uur treinen, maar het traject van het hotel naar het station is nogal lastig. De kruier die besteld is komt niet opdagen, dus koffers holderdebolder over de keien slepen naar de gate waar we een minibus vinden. De chauffeur zegt dat de 3 grote koffers, een heel grote rugzak, 4 kleine rugtassen en een klein koffertje en natuurlijk 6 personen wel in zijn busje passen..... nou ja met duwen en op elkaar zetten en veel geprop is het uiteindelijk gelukt en zijn we in ca 20 minuten bij het station. De trein zit afgeladen vol, mensen, tassen, koffers, dozen etc etc maar ook dat heeft wel weer z'n charmes.

Onze hotellier in Dali heef ons aangeraden bus 8 te nemen van station naar zijn hotel en vanaf het eindpunt is het dan maar een klein eindje lopen. Eerst een paar overvolle bussen voorbij aten gaan en toen in ca 1 uur naar het oude centrum van Dali gereden. Ingang van ons "boutique" hotel is op de 1e etage. Heel vriendelijke manager, super behulpzaam.Kamers op de 2e etage, goed met een super grote badkamer, een laag Japans bed en verder een balkon. Het stormt trouwens vreselijk, en de balkondeur is niet goed af te sluiten. Dus die hebben we maar vastgezet met een van de koffers.

Met z'n allen op zoek naar een lunchadres in een zijstraat. Prima lunch met pasta en voor papa en mama risotto. Daarna naar het oude centrum, de poort door, op zoek naar de Bank of China, de enige bank waar je als buitenlander geld kunt pinnen. Dus eindelijk weer geld op zak. Nog wat rondgeslenterd en toen zijn de anderen terug gegaan naar het hotel en zijn Paul en ik nog op zoek gegaan naar herkenningspunten van 4 jaar geleden zoals een German Bakkerij waar we zulk lekker brood en kaas hebben gekocht. Maar helaas niet gevonden. En wat lastiger is, ik krijg last van mijn darmen en het kopje koffie dat we nog willen drinken schiet er bij in omdat ik als een speer terug naar het hotel wil. Helaas is het foute boel, dus de rest van de dag weinig en vetarm gegeten. Met Wigger en Paul 's avonds op zoek naar een eettentje, maar weinig succes. En dus belanden wij bij de Peppermint bar, waar we thee drinken en een stukje taart eten (=avondmaal). Lekker geslapen maar Paul gaat opeens lopen spoken, is aan de diaree en is misselijk. Nu hij dus terwijl bij mij eigenlijk alles al weer op orde is. Gelukkig maar!

Maandag 2 maart: Vanavond gaan we met de nachttrein van 23:59 uur naar Kunming. We hebben dus nog een hele dag te gaan, de koffers zijn gepakt. Paul, Wigger en ik gaan ontbijten op hetzelfde adres waar we gisteren ook zijn geweest voor de lunch. Yue en ouders zoeken een chinees ontbijtadres op of eten iets op de kamer. Via de hotelier hebben wij een grote auto met chauffeur geboekt die met ons een rondje om het meer rijdt en een aantal bijzonderheden zal laten zien. Een aardige gast die helaas (hoe kan het ook anders) alleen Chinees spreekt. Maar gelukkig hebben we Yue die eea kan vertalen. De eerste stop is op ons verzoek bij de 3 pagodes. Daar mag je niet in, maar van enige afstand zijn ze goed te fotograferen. En ze horen echt bij Dali! Bij de tweede stop lopen we uitgebreid rond op een kleurrijke minderheden markt waar voornamelijke groente en fruit wordt verkocht, maar ook wat gewone artikelen. Er staat bijvoorbeeld een lawaaierige elektrische pepermolen de pepers fijn te stampen. Yue is haar pet vergeten en dus gaan we op zoek naar een pet met als resultaat dat iedereen incl papa en mama een pet hebben gekocht. Op ons verzoek ook een stop gemaakt bij op het land werkende mannen en vrouwen met op de achtergrond een ouderwets aquaduct voor het transport van water. Die zie je hier overigens heel veel in China. Verder gereden naar het centrum van Shuanlang waar we hebben geluncht (voor Paul is er alleen wat crackers en een stukje banaan). De pilletjes die Paul heeft gekregen van Yue's ouders zijn dezelfde als die hij ooit eens van Bert Rook heeft gekregen. Een stukje daar gelopen maar om nou te zeggen oh wat een leuke stad ... Nee! Bij een stukje boulevard zwiepte het hoogstaande meer water over de reling en moesten we er voor oppassen niet nat te worden.

Na de lunch weer terug naar de auto en terug naar het hotel. We hebben nog tijd over om te eten, papa en mama blijven in het hotel en wij gaan in de stad eten, eerst buiten maar later toch naar binnen gegaan. Om 21:00 uur komt dezelfde chauffeur ons weer ophalen, alle bagage erin en op weg naar het station voor de treinreis naar Kunming. Twee 3 persoons coupes met 2 bedden naast elkaar en 1 dwars daarboven. Het is al laat dus we gaan ons meteen klaar maken om te gaan slapen, te meer daar we morgen al om kwart over 6 in Kunming zijn.

Chengdu en eerste dag Lijiang

Chengdu: iedereen weet dat dit de stad is van de panda's. Overal zijn er dan ook winkels met panda's van groot tot zeer klein te vinden. We nemen de airport bus van het vliegveld naar de stad, maar met 6 personen hebben we ook veel bagage bij ons. En dat levert de nodige problemen op in de bus, want waar laat je 3 koffers, een grote rugzak, een kleinere koffer en 6 normale rugzakken in een volle bus? Bij de tussenuitgang lijkt een goede oplossing totdat een of andere zool die deur van buitenaf opent zodat de koffers er uit rollen. Weer alles naar binnen proppen en met de rest op de diverse schoten gaan we richting de stad. De bus stopt na ruim een half uur bij de straat waarin ons hotel ligt. De ingang van het hotel ligt weer aan een zijstraatje, een superkleine receptie, een lift en dat is de benedenetage. Wij slapen op de 1e etage. Aan het begin van de gang staat een deur open met een soort van brandtrap. Uitzicht op een pand waarvan de ramen zwart geblakerd zijn. Wij dus denken dat daar een fikse brand is geweest. Maar nee hoor de volgende ochtend zien we daar een paar mannen staan koken en bakken en een vreselijke olie lucht komt daarvandaan. Het "zwartgeblakerde" is dus gewoon verbrand vet. Verder in de directe omgeving een aantal panden die op de nominatie staan om afgebroken te worden en daarachter weer een aantal in aanbouw zijnde wolkenkrabbers. Wat een omgeving! Maar de kamers zijn eenvoudig doch goed. Na een korte rust (hoofdpijn) om 7 uur 's avonds richting centrum waar we uitkomen bij weer zo'n gezellig oud straatje vol met winkeltjes en restaurants. Heel leuk. Het restaurant dat Yue heeft uitgezocht is helaas vol (wachttijd van 1 uur of langer) dus toen maar iets verder gegaan en daar heerlijk gegeten. Terug naar het hotel weer gelopen en onder andere langs het grote MAO standbeeld en het plein waar hij op uit kijkt gekomen.

Woensdag: Panda dag

om 8 uur staan er 2 taxi's klaar. Wigger komt bij ons op de kamer ontbijten: bakje yoghurt en de door Paul al klaargemaakte broodjes met jam en duopenotti. Daarbij een kopje thee.

Tot nu toe hebben we in alle hotels nog een waterketel op de kamer zodat we thee en koffie op de kamer kunnen maken. Familie Yang gaat voor een Chinees ontbijt op de kamer. Taxi's zijn door Yue via een app besteld en staan keurig op tijd voor het hotel klaar. In ca 30 minuten zijn we bij de panda's. Tickets kopen en naar binnen. We zijn vroeg en op tijd om de panda's hun maaltijd te zien eten. Hele bamboe takken gaan er achter elkaar in, wel 40 kg per panda per dag. Dagindeling bestaat dan ook uit eten slapen eten slapen etc. Er zijn diverse plaatsen waar we ze kunnen zien en overal nog genoeg ruimte om te kunnen fotograferen. Alleen bij het deel waar 7 panda's samen zitten te eten en afpikkertje spelen staat het stampvol. Dus daar met wat duw en trekwerk ook vooraan gekomen en heel veel foto's en films (Paul) gemaakt. Via de rode panda's die nog net hun laatste hapje eten en daarna de boom in kruipen om weer te gaan slapen naar het restaurant bij het meer waar wij, de Hollanders, een omelet eten en de Chinezen een rijstmaaltijd.

Terug naar de stad waar we afgezet worden bij een andere oude wijk bij een heel oude tempel. De tempel is heel mooi, verering voor de krijgers uit lang vervlogen tijden. Naast de tempel een toerist kantoortje waar Yue de excursie voor de volgende dag wil boeken, namelijk naar de reuze Boeddha in Leshan. Zij is er al achter gekomen dat we dat beter met een georganiseerde reis kunnen doen dan op eigen gelegenheid met 2 taxi's. Het kost haar bijna een uur om de excursie geboekt te krijgen en de informatie is slecht. Maar goed we hebben betaald en het contract met al onze paspoortnummers en/of identiteitskaart nummers is getekend. Dit was dus de eerste slechte ervaring van Yue met de mensen uit Chengdu. Daarna de tempel bekeken en daarvandaan weer in een ander klein nep oud straatje terecht gekomen. Met de bus (ticket 1 Yuan = 0,13 euro). En weer is het etenstijd. Papa en mama zijn moe en Wigger, Yue, Paul en ik gaan naar een Hot-Pot restaurant vlakbij het hotel eten. Bijtijds weer thuis want morgen moeten we weer vroeg op voor ons tripje naarLeshan.

Donderdag Leshan:

een super interessante excursie die wat minder goed verloopt. Om 05.50 uur staan wij kant en klaar buten om met een transferbus die ons naar het gezamenlijke verzamelpunt moet brengen. Dat busje is dus te laat en scheurt door de stad, haalt nog 2 mensen op en levert ons af waar een bus vol mensen al staat te wachten. Dus gauw instappen en wegwezen. Een waterval van chinees galmt door de bus, wij snappen daar natuurlijk niets van. Gelukkig heeft Yue later een en ander aan ons uitgelegd. Maar tijdens die waterval van woorden stelt Yue een vraag. Zij begrijpt namelijk opeens dat iedereen 200 Yuan extra moet betalen voor het bezoek aan een aantal andere Boeddha buiten het programma om. Zij is het er niet mee eens en steeds meer mensen gaan zich er mee bemoeien. Opvallend is dat de vrouwen het woord doen! Ook een ander toegevoegd programma punt bezoek aan een reuze panda in de Zoo en daar de lunch haalt het niet. De reisleidster moet dus bakzijl halen en stelt die 200 Yuan dus niet meer verplicht en wij moeten dan maar ergens wachten of zo. Yue is woedend op haar. Zomaar programmapunten toevoegen en daarvoor te laten betalen en bovendien worden de ID-kaarten en paspoorten ingenomen en gekopieerd of gescand geheel tegen de regels in. Uiteindelijk zijn 4 van de ca 30 mensen mee gegaan naar de andere boeddha's en is de rest op eigen gelegenheid verder gegaan. De excursie zelf bestaat uit het bezoek aan een tempel en wordt begeleid door een andere gids die heel uitgebreid verteld over de wierrook verbranding , de gebaren die daarbij horen enzo. Yue vertaalde alles keurig voor ons. Daarvandaan naar de reuze boeddha gelopen. De grootste uit rots gehouwen boeddha , 71 meter hoog. Je staat eerst boven (ter hoogte van het hoofd) ca een half uur in de rij voordat je bij de trap naar beneden komt. 330 treden en dat met honderden dringende en duwende chinezen die proberen voor te dringen, een ware opgave en daar tussen door ook nog foto's proberen te maken van die Boeddha. Gelukkig is de trap halverwege maar geschikt voor 1 persoon zodat het dan wat rustiger en geciviliseerder aan toe gaat. Maar een mooi beeld blijft het. Beneden aangekomen bij de voeten van de Boeddha maken we nog een paar foto's en klimmen dan weer naar boven ia de andere kant van de rots. Uiteindelijk komen we keurig op tijd bij het afgesproken punt bij de bus. We gaan naar een restaurant waar we in een vloek en een zucht onze schaaltjes moeten leeg eten, de bus weer in en op weg naar Chengdu, zo'n 1,5 uur rijden. Helaas komen we een in file terecht dus dat schiet niet op. We rijden Chengdu binnen, de bus stopt ergens, iedereen moet er uit, de reisleidster rent weg, heeft geen afscheid genomen en de bus chauffeur scheurt ook weg. En daar sta je dan, verwachtend dat je naar het hotel wordt terug gebracht. Dus weer 2 taxi's naar het hotel genomen en enigszins ontgoocheld thuis gekomen.

Zoals jullie begrijpen heeft Yue dus schoon genoeg van de mensen in Chengdu vanwege de manier waarop afspraken niet worden nagekomen. Zij heeft nog geprobeerd een claim in te dienen maar na een eerste telefoon met een persoon die " er niet over ging maar wel begrip toont" is er nooit meer terug gebeld zoals afgesproken.

's Avonds met papa en mama in een restaurant van een warenhuis heerlijk gegeten, een combi van westers en chinees en daarna terug, koffers pakken want we vertrekken de volgende dag per vliegtuig naar Lijiang.

vrijdag Lijiang

Om 5:50 u staan er weer 2 taxi's voor ons klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Wat een drukte daar! De incheck gaat redelijk snel, maar dan de security. De rij waarin Paul en ik staan gaat redelijk snel, maar de rij van de anderen is veel langzamer. Scheelt al gauw ruim 15 minuten. Nog wat rondgesnuffeld in de winkeltjes en instappen maar. Vlucht duurt maar 1,5 uur zodat we lekker vroeg aan zijn in Lijiang waar we weer 2 taxi's regelen naar de stad. Onze vrouwelijke chauffeur was erg onzeker, tolgeld en parkeergeld moesten wij zelf betalen. Vreemd als je bedenkt dat wij een vaste prijs hebben afgesproken. Daarnaast heeft zij de meter aangezet. Aangekomen in Lijiang wil zij dat we nog steeds de afgesproken 80 Yuan betalen, de meter staat op 63,50 Yuan en samen met de tol - en parkeergelden komen we ook op zo'n 80. Maar nee hoor de dame accepteert dat niet, een gegil en jan en alleman gaat zich er meer bemoeien. Ook onze hotelier die met een mannetje met bagagekar op ons staat te wachten. Uiteindelijk hebben we dus niet meer dan die 80 betaald en reed zij al pruttelend weg. Met hotelier en bagagekarretje over een kasseien weg naar het hotel gegaan. De weg was ergens geblokkeerd omdat er een boom omgevallen was dwars over de straat heen. Ook dat obstakel overkomen en toen naar het hotel. Wij krijgen daar 3 verschillende kamers, heel ruim, grote badkamer, wij begane grond. De andere 2 kamers op 1 hoog alles via een binnenplaatsje. Gauw wat minder warme kleren aan, het is al 18 graden. Heerlijk! Wij gaan met Wigger de stad in om een westerse lunch te scoren en komen terecht in Prague restaurant, een soort backpackers tent. 4 jaar geleden aten we meestal bij Wells cafe, maar dat bestaat dus niet meer. En om het eetverhaal maar even af te maken: 's avonds in een ex Italiaans restaurant hot pot gegeten, lekker maar niet heel bijzonder. Verder zowel 's middags als 's avonds de stad verder verkend: een druk centrum, overal schreeuwende muziek en het doet eigenlijk een beetje Salou achtig aan. Niet meer wat het geweest is. Jammer.

Beijing en Xi'An

Op onze laatste dag in Beijing zijn we door de neef, papa en mama naar de Metro gebracht vanwaar we naar het treinstation zijn gegaan. Daar hebben we onze koffers in een soort kluis gezet, een heerlijke noedelsoep gegeten en daarna met de metro door naar het centrum van Beijing. Allereerst de Lama tempel bekeken. Niet zo groot maar heel mooi. Voor Yue nieuw. Heel veel (soort van) wierook stokjes worden verbrand als offer. Door ons dus ook. Het is erg druk maar gelukkig kunnen we nog redelijk foto's maken. Halverwege steekt opeens een heel gure wind op, alle vlaggetjes wapperen in de storm. Eenmaal buiten de tempel snel doorgelopen en een koffietent gezocht om even warm te worden, maar lang kunnen we niet blijven want de tijd dringt en we willen ook nog de hutongs in. Dus weer flink doorgestapt en tot onze grote verrassing komen we in een straat vol met winkeltjes. De oude hutong-huisjes zijn vervangen door winkeltjes opgebouwd in de oude stijl.Heel kleurrijk, heel veel design en veel eethuisjes. In een van die eethuizen worden diverse soorten snacks klaargemaakt. Wij hebben daar een of andere pannenkoek met rijst gegeten. Verrassend lekker! Leuk maar wel heel commercieel en niet meer te vergelijken met zo'n 10 jaar geleden. Daarna snel met de metro terug naar het station, koffers uit de kluis en even een restaurant zoeken om nog snel een hap te eten voordat we de trein ingaan. Hap eten is dus al weer een probleem, het eten in het restaurant is al nagenoeg uit verkocht. En ipv te zeggen wat er wel is, wordt op al onze bestellingen geantwoord dat dat er niet meer is, zonder alternatief. Geen sla, geen kip, geen cola etc Toch maar snel wat naar binnen gewerkt want met een (bijna) lege maag is het niet lekker slapen in de trein. Tja en dan heb je opeens nog maar 8 minuten om met bagage en al van het restaurant naar de trein te komen en dan blijkt ook nog eens dat wij in treinstel 3 zitten van een hele lange trein en dus een heel eind moeten lopen. Maar...... zoals altijd we hebben het gehaald en hijgend nemen we plaats in onze 4 persoons coupe. Paul en Wigger bagage omhoog hijsen, 3 van de 4 koffers passen en Yue's koffer kan tussen de bedden in staan. Om een uur of 11 licht uit en slapen. Bedden zijn goed, maar hard. Wigger en Yue hebben goed geslapen, Paul deels en ik slecht daar ik weer veel last had van mijn schouder. Toch teveel ingespannen denk ik. De mannen zijn overigens super lief en dragen mijn koffer en helpen mij om mijn rugzak op mijn rug te hijsen.

Volgende ochtend wekker op 7 uur want geplande aankomsttijd in Xi'An is kwart over 8. Buiten het station staan de taxi's te wachten, maar koffers van 4 personen en 4 personen passen niet in een taxi, dus 2 taxi's. Eerste chauffeur weet absoluut niet waar ons hotel ligt, de 2e wel. Dus uiteindelijk scheuren Paul en ik in de 2e taxi achter de andere aan. Het lijkt wel een achtervolging. Het blijkt dat ons hotel binnen de muur ligt in een straatje direct grenzend aan de muur. Klein en gezellig en prima kamers. Wigger en Yue kijken uit op de muur, wij ook op een muur maar dan een ongezellige! Daarna hebben wij de benenwagen genomen en zijn van de zuid poort richting de Beltower gelopen, waar Wigger, Paul en ik hebben ontbeten bij de Starbucks en Yue haar Chinese ontbijt even verderop heeft gegeten. Op weg naar de moslimwijk zijn we op een plein geïnterviewd voor de lokale omroep. Waar we vandaan komen, hoe we het vinden , zeg in een zin wat je van Xi'An vindt etc. Mijn zin Xi'An is old and new vond hij geloof ik wel leuk. Yue heeft later van deze knul een link gekregen om de uitzending alsnog te kunnen zien. Maar dat doet me meteen wel eraan denken dat wij steeds heel veel bekijks hebben. Alsof ze hier in Xi'An maar ook al in Beijing nooit Europeanen hebben gezien. Kinderen zeggen een beetje schuw "Hello" en als wij dan NiHao terugzeggen schrikken en lachen ze. Wij hebben al heel vaak geposeerd op foto's met kinderen maar ook met volwassenen die met deze "rare Hollanders" op de foto willen. Een enkeling kan de naam van Gullit en van Basten uitspreken, maar verder weinig tot geen idee wat of waar Holland is.

In de moslimwijk is het super druk, we slenteren langs allemaal winkeltjes. Het doet me het meest denken aan de shouks in Turkije en Marokko, maar dan vol met boeddha beelden, rode Mao boekjes enz. Straatje in straatje uit en uiteindelijk belanden we op een vrij brede straat met voornamelijk eetstalletjes. Bij verschillende hebben we iets gekocht (reisleiding zegt altijd niet te eten bij straatstalletjes) en dat is heerlijk: gevulde broodjes met een gehakt mengsel, eerst maar eens 2 broodjes met ons vieren en omdat het zo lekker is bij de volgende nogmaals 2 broodjes gekocht. Ondertussen kijken we of het restaurant kunnen vinden dat Yue's neef heeft aanbevolen. Aan het eind van de straat komen we weer uit bij de Drumtower. De Drumtower en de Beltower staan meestal vlak bij elkaar, de Drumtower heeft een

heleboel trommels waar vroeger om 7 uur s avonds 13 x op de trommels wordt geslagen om aan te geven dat de stadspoorten dicht gaan en de beltower waar 's morgens de bel wordt geluid om aan te geven dat de stadspoorten weer open zijn. Rond het plein van de beltower zijn veel grote warenhuizen (zeer chique) en in een daarvan hebben wij in het foodcourt gegeten. Heel moeilijk om bij de diverse counters iets uit te zoeken maar Paul en ik hebben uiteindelijk voor een hartige pannenkoek gekozen met ham, prei en iets krokants erin. Geslaagd! Daarna zijn wij 2-en richting hotel gelopen, Yue en Wigger willen nog even wat shops af voor Yue. Bij de zuid muur gekomen nog even doorgelopen naar de ingang van de muur, maar we hebben afgesproken daar samen morgen op te gaan om te fietsen of te wandelen. Dus doorgelopen naar het hotel en heerlijk geslapen. Voor het ontbijt is het even zoeken. Wigger wil wel naar Subway, maar die is gesloten (veel winkels en zo zijn nog steeds gesloten ivm Nieuwjaar en dat duurt tot en met woensdag 25e februari). Paul en ik hebben gisteren een French Bakery gezien en dus daar naar toe. Maar daar moet je dus niet naar toe als je haast hebt. Alles duurt even lang, maar lekker en gezellig is het wel! En de toiletten, totaal niet Chinees, met spiegels rondom en een wc bril bedekt met plastic dat automatisch doordraait. En als je dat vergelijkt met wat we gewend zijn, vieze hang wc's die ik verder niet zal beschrijven. Maar regelmatig kom ik er kokhalzend vanaf!

Om 11 uur gaan we dus pas op weg naar het terracotta leger in Ping MaYung, een half uurtje rijden vanaf Xi'An. Veel veranderd daar sinds 2011althans het buien gebeuren. Er zijn nu veel meer shopjes, eettentjes en we moeten een heel eind lopen om bij de gebouwen te komen waar we de tickets kunnen kopen. De indeling van de gebouwen is hetzelfde gebleven en naar ons gevoel is er weinig nieuws opgegraven. We kiezen er voor te beginnen bij de informatie, dan hal 3, hal 2 en eindigen bij hal 1. in het informatiegebouw zit nog steeds een van de boeren op wiens land de eerste opgravingen zijn gedaan. Als je een informatieboek koopt kan hij het voor je signeren en je mag hem nog steeds niet op de foto nemen. Wigger en Yue laten zich daar informeren over een strijder, manshoog, voor hun te bouwen huis in Almere. Maar dat wordt ooit nog eens vervolgd. Dan hal 3, wat een drukte, maar met wat geduld en geduw kan je toch een plaatsje vooraan bemachtigen om je foto's te maken. Ieder gaat zijn/haar eigen weg en we zien elkaar later weer. en goed tactiek die ook in de andere 2 hallen goed werkt. In hal 1 heb ik echt weer het WOW gevoel over me, al die strijders, paarden die daar keurig achter en naast elkaar staan. En alle nog op te graven stukken terrein. Daar wordt overigens nog even mee gewacht tot er nieuwe technieken zijn gevonden om de oude kleuren op de beelden niet verloren te laten gaan. Zou een enorme toegevoegde waarde hebben als de beelden in kleur zijn.

Tot slot zijn we in de tentoonstellingshal geweest en daar hebben we weer prachtige stukken zien staan. In een woord een middag vol met herkenning en verbazing en volop genieten. En zoals ik al schreef op Facebook de titel wereldwonder is het zeker meer dan waard.

Ook hier net als in Xi'An weer eindeloos veel straattentjes, waar we wat hebben gegeten. En we zijn natuurlijk weer talloze keren aangesproken, foto's maken en engels praten. Met de shuttle bus zijn we weer teruggegaan naar Xi'An om daar te gaan eten in het restaurant in de moslimwijk. Er worden daar aar een heel beperkt aantal schotels aangeboden en we kiezen allen voor een noedelsoep met stukjes vlees en groente erin. Heerlijk! Het is aanschuiven aan lange tafels, krukjes om op te zitten en eten maar. Dat alleen is al een hele belevenis! Het stuk tussen busstation en de wijk hebben we trouwens gelopen, ca een uur. Later blijkt dat we beter een taxi hadden kunnen nemen omdat we nu te laat zijn om nog de muur op te gaan. De entree sluit om 22:00 uur. Jammer maar we (Paul en ik, Yue en Wigger hebben zich verslapen) zijn er de volgende ochtend om 8 uur nog even op geweest voordat onze taxi's vertrekken naar het vliegveld. Vlucht naar Chengdu verloopt prima en daar op het vliegveld wachten wij onder het genot van een Mc Donalds op de aankomst van papa en mama Yang, die 2 uur later aankomen vanuit Beijing.

Over onze belevenissen en waarom Yue schoon genoeg heeft van de mensen in Chengdu volgende keer meer.

Ons verblijf bij de Familie Yang in Beijing

Beijing

Na 2 super comfortabele vluchten met Emirates via Dubai aangekomen in Beijing. Aan boord zijn de economy stoelen behoorlijk ruim, veel beenruimte, goede schermen in de stoel voor je en een enorme keuze uit films, muziek etc. Leuk ook om via je scherm de live beelden van buiten te kunnen bekijken. Keuze uit beeld vooruit of beeld recht naar beneden. In Dubai 4 uur overstap, maar al die winkels, veel glitter en glamour en een heerlijke frappocino bij de Starbucks laat de tijd snel voorbij gaan.

Na 6 en 7 uur vliegen, 4 uur tussenstop eindelijk in Beijing waar we na de douane en het wachten op de bagage (totaal ca een uur) buiten komen en uit honderden afhalers papa en mama moeten zien te vinden. Zij stonden gelukkig vooraan en na een hartelijke begroeting, ook met de oom van Yue in zijn 7 persoons auto/bus op naar huis. Uiteindelijk zijn we rond een uur of 5 's middags thuis. Papa en Mama gaan direct de keuken in om een welkomst maaltijd te maken en wij kunnen onze koffers uitpakken voor zover we dat dan willen. Paul en ik slapen, ondanks protest in de slaapkamer van papa en mama, Yue en Wigger in Yue's eigen kamer en papa en mama in de kleine logeerkamer. Het huis is ruim met voor- en achterkamer, keuken op een soort uitgebouwd balkon maar niet verwarmd en aan de voorzijde nog een afgeschermd balkon met schuiframen. Verder apart toilet met wastafel en wasmachine en een aparte badkamer met douche. Het appartement ligt op de eerste etage en is via een trap te bereiken. De voordeur bestaat uit 2 delen, eerst een metalen deur en daarna nog een houten deur waardoor een prima isolatie naar buiten toe. In de voorkamer een groot bankstel met tafel waarop eigenlijk altijd wel potten met pistache nootjes en pinda's staan en schalen met druiven en minimandarijnen. Theeglazen worden de hele dag door gevuld. In de achterkamer staat naast een grote koelkast een eettafel met stoelen en krukken. Daarop gedurende de hele dag kannen en flessen met gefilterd en dus drinkbaar water. In de keuken die met een schuifdeur van de achterkamer is afgescheiden een spoelbak, een aanrecht over de hele breedte (waarop ook bijvoorbeeld een houten deegplank gelegd kan worden) en links een groot fornuis tevens frituur oven. In de onderkastjes kan ivm de kou in de winter makkelijk groente goed bewaard worden.

Heerlijk gegeten, allerlei schaaltjes met groenten vlees en gestoomde broodjes. Alles is even lekker, maar het maagje is ook redelijk snel gevuld. Iedere maaltijd eindigt met soep (om de gaatjes te vullen). Met een voldaan gevoel gaan we naar bed en ik slaap prima, Paul heeft wat meer moeite want hij wordt halverwege wakker en kan moeilijk de slaap weer vatten.

Na een heerlijk, speciaal voor de NL-ers, ontbijt met yoghurt en muesli, brood, broodjes en Duo-Penotti en nog wat vlees van de vorige avond. Vandaag is het oudejaarsavond. We gaan vanmiddag met de auto naar het flat van oma (moeder van mama) waar we aan de traditionele dumplingmaaltijd zullen gaan. Alle 3 de zonen en 1 dochter (mama) zijn aanwezig met partners, Verder nog een neef en een nicht van Yue ( 1 kind per ouderechtpaar he!). De kinderen spreken een beetje Engels de ouderen niet, dus veel vertaalwerk voor Yue. In de keuken staan de zoons en hun vrouwen samen met oma de dumplings te bereiden. Ik help een heeeel klein handje mee, maar om nou te zeggen dat er iets moois uit mijn handen komt, nee! Maar hilarisch vindt men het wel.

Het diner is heerlijk, we zitten verdeeld over 2 tafels. En ondertussen knalt en dondert het vuurwerk buiten maar door. Maar volgens de kenners moet het nog veel heftiger worden.

Na het eten is het tijd om pakjes uit te delen. Paul en ik krijgen van de oom die ons van het vliegveld haalde een dames en heren theekop met filter en gemaakt van origineel chinees blauw. Ik heb voor oma een staande kalender gemaakt met allemaal foto's van Nederland. Papa en mama krijgen 's avonds hun cadeaus. De zonen krijgen van ons allemaal een zakje paaseieren, dit omdat we gehoord hebben dat zij chocolade erg lekker vinden (in chinees: Haochie). Om een uur of 9 in ca 20 minuten naar huis gelopen. Later zou wat link worden ivm de hoeveelheid vuurwerk die dan afgestoken wordt.

Thuis hebben we bij een kop thee de cadeaus over en weer gegeven en uitgepakt. Ook voor papa en mama heb ik een kalender gemaakt met diverse afbeeldingen van oa ons huis/tuin, uitstapjes, reis naar IJsland enzo. Verder heeft Paul voor Papa een mapje postzegels van de spoorwegen gekocht. Papa is een verwoed verzamelaar van postzegels en is dus erg blij met dit cadeau. Wij krijgen van papa en mama ook een cadeau, Paul een heerlijk warme sjaal van pure zijde en ik een doos met verschillende gezicht verzorging potten. Deze set is indertijd door de president van China tijdens zijn bezoek aan Nederland aan Maxima gegeven en wordt nu ook in winkels verkocht. Zal dus wel heel bijzonder zijn, maar laat de doos nog maar even dicht. Wigger krijgt een portemonnee en Yue een soort van yoggingbroek. Samen met Wigger en Yue geven wij papa de mama een oven zodat zij voortaan ovenschotels kunnen maken (met Honig zakjes).

Daarna gaan we nog een potje Mahjong spelen volgens de Chinese spelregels. Ik weet er nog behoorlijk wat van, maar het is bijvoorbeeld heel moeilijk om de karakters uit elkaar te kunnen houden, omdat er geen cijfers op staan alleen chinese karakters. Papa zit tussen Paul en mij in en Wigger kijkt met Yue mee. Heel leuk om dit weer eens te doen!

En toen: opeens is het 2 minuten voor 12...... het geknal buiten wordt luider en luider, TV aan en aftellen maar. Kus kus kus jassen aan (Yue en haar moeder blijven binnen) en naar buiten om naar het vuurwerk te kijken. Een schitterend schouwspel dat echt veel langer aanhoudt dan in NL. En geen flut vuurwerk maar prachtige series met pijlen in diverse kleuren. Wow!

Om een uur of 2 liggen we eindelijk in bed, slapen niet echt lekker en moeten om kwart over 7 weer op omdat we naar de Chinese Muur gaan. Vandaag worden we gereden door de zoon van een oudere zuster van papa, een veertiger, getrouwd, gescheiden en een zoon van 15. Die zoon is ook mee gegaan en die doet erg zijn best om een woordje engels te spreken. Wij gaan in de plaats Bandalin de muur op. Enorm veel mensen hebben dus hetzelfde plan zodat we ongeveer 2 km voor de ingang de auto al moeten parkeren en de rest moeten lopen. Het is best koud. Op het plein met de loketten wordt er kleine strijd geleverd wie nu de tickets mag kopen, de neef of papa/mama. De neef wint. gelukkig hebben wij onze paspoorten bij ons ivm de senioren-korting. Scheelt toch mooi 50% en minder schuldgevoelens voor ons.

Vervolgens naar boven gelopen en toen keuze moeten maken. Rechts de kant op die Mao en vele hoogwaardigheidsbekleders hebben gelopen of links (southside) de rustiger kant. Wij nemen de laatste en hebben dus ook alle gelegenheid om (veel) foto's van elkaar en de muur te maken. Het is een hele klauterpartij om boven te komen maar zeker de moeite waard, Wij zijn tot de 5e toren gekomen en zijn toen weer naar beneden gegaan. Hele stijle stukken worden afgewisseld met eenvoudige trappen. Beneden eten we aan een ronde tafel heerlijke noedelsoep met wat andere hapjes. Heel gezellig!

Op de terugrit rijden we langs het Olympisch stadion, vogelnest, en het Olympisch dorp. Maar het wordt steeds mistiger en er valt zelfs wat natte sneeuw. Eigenlijk is het bedoeling daar een stukje rond te lopen maar dat slaan we maar over. Een uurtje thuis gezeten en toen door Yue naar het restaurant gereden, waar een diner wordt aangeboden door de neef, papa en mama en de buren. Iedereen wil zo graag iets doen/geven! Het eten is echt geweldig met Peking Duck, plakjes die je dompelt in soort van soja saus , daarnaast wat stukjes komkommer en prei en dan opgerold in een hele dunne wrap. Heerlijk. Maar dat is niet alles, schalen met vis, kip gerechten, groenten etc etc.et een nog lekkerder dan het andere. Als een van de laatste schaaljes komt wat heel koude rode vruchten in een gelei. Heerlijk toetje! Het alkohol vloeit ook rijkelijk, soort van schnaps van 17 jaren oud en een fles wijn. Papa heeft de schnaps al jaren in huis om op te drinken als Yue haar (aanstaande) schoonfamilie mee naar huis neemt. En dat zijn wij dus!

De neef trekt ondertussen het gesprek naar zich toe en daagt Wigger uit met drinken. En die laat zich dus niet onder tafel drinken, de neef wordt wel steeds luidruchtiger maar gelukkig blijft het wel gezellig! Om een uur of 10 zijn we weer thuis en eigenlijk gaan we snel naar bed, moe van de volle dag. Maar slapen, oh nee. Beiden veel wakker en ik voor de eerste keer weer erge last van mijn arm.

Vrijdag staan we op in een witte wereld, nou ja wit... een beetje wit. Het sneeuwt nog steeds licht en het is koud. We vertrekken pas laat naar de Nieuwjaars markt in Beijing centrum. Het ligt in een park rondom een meer. In het meer een paar paviljoens die zorgen voor een mooi decor. Rondom een kleurrijke markt met stalletjes vol spulletjes voor klein en groot, Eetkraampjes waar van alles wordt aangeboden van spiesjes van schapenvlees en kippenvlees, inktvis etc. En van alles wordt natuurlijk geproefd. Maar ook zoetigheden, zoute koeken snoepjes etc. Verderop worden chinese schilderijen/doeken bij afbod verkocht. Yue koopt een langwerpig doek voor papa en mama voor zo'n 10 euro. Het is erg koud maar we laten ons niet kennen en lopen het hele meer rond. Daarbij passeren we ook een soort van kermis, allemaal kraampjes met pijltjes gooien naar ballonnen, ringen werpen om de meest afschuwelijke prullaria, touwtje trekken, blikjes omgooien met grote en kleine ballen etc etc. Heel leuk om naar te kijken en te fotograferen.

Eigenlijk willen we ook nog naar de hutongs om daar wat rond te wandelen maar het is al 5 uur en het is te koud, dus we gaan rechtstreeks naar huis. Daar maakt neef heerlijke gerechten klaar, van deels onderweg gekochte stukken vis in een moslimwijk, met groente en vlees. Weer een genot om aan tafel te gaan. Yue eet vanavond uit met een paar vriendinnen, maar is ook al weer vroeg thuis. Vanavond gezellig zitten kletsen, thee drinken en dit verslag schrijven zodat dat vandaag nog even verzonden kan worden.

Papa en mama hebben wifi en via Wigger heb ik een programmaatje waarmee ik programma's als Google en Gmail kan binnen halen via Hongkong. Geïnteresseerd in dit programmaatje? Bel of mail me thuis maar!

Morgen gaan we met de nachttrein naar Xi"an. Dus vanuit daar of Chengdu het volgende bericht.

Oh ja komt papa net nog met een brief in een enveloppe met een speciale postzegel die bestemd is voor een familielid die niet in familieverband Oud en Nieuw kan mee vieren. Wigger,Paul en ik krijgen ieder zo'n brief die hij vanmiddag op de markt heeft gekocht. Oh wat lief van hem!