Eindelijk, een verslag. Helaas lukt het niet om foto's toe te voegen. Het blijft bij 4 foto's.

Filipijnen 9 januari t/m 1 februari 2017

Elke dag een stukje schrijven op Facebook, foto’s toevoegen en klaar is kees. Maar volgens Paul en Wigger kom ik er niet zo gemakkelijk vanaf. Ook moet ons verslag nog in ons reisblog Reismee geplaatst worden voor al diegene die geen facebook hebben. Vervelende van Reismee is dat het toevoegen van foto’s zoveel tijd kost, en dat is dan weer het leuke van Facebook, korte teksten en direct daarbij de foto’s.

Maar ik ben het wel eens met de heren, dus hierbij met behulp van Pauls opschrijfboekje en wat knip en plakwerk vanuit Facebook een verhaal over onze laatste vakantie naar de Filippijnen.

We kunnen de reis opsplitsen in 2 delen, eerste week Paul, Wigger en ik maken een rondreis door de provincie Luzon ten noorden van Manila. De tweede week komen Yue en haar ouders ook in Manila aan vanuit Beijing en met ons zessen doen we soort van eiland hopping, Cebu, Negros, Bohol en Palawan.

Luzon: via internet hebben we een touroperator gevonden (met Nederlandse eigenaar) die een tour voor ons hebben uitgestippeld met auto en chauffeur/gids (Carlos). Gelukkig spreken heel veel mensen hier Engels, met een Spaans accent. De v wordt als b uitgesproken en de f als p. Redelijk goed te volgen.

Helaas is tijdens de vlucht van Dubai naar Manila Wiggers backpack achtergebleven in Dubai, maar dat hoorden we vrij snel na aankomst en de oplossing was ophalen de volgende ochtend om 06:30 uur met Carlos en dan de rondreis beginnen. Carlos is een goede chauffeur en gids. Hij stopt zeer regelmatig om dingen te laten zien, zoals het roosteren/grillen van hele varkens langs de kant van de weg. Ook worden er regelmatig plas en koffiepauzes ingelast. Totale reistijd inclusief stops is zo’n 9 uur. Laatste stuk door de bergen. Leuk hotel, Santa Fe, in Banaue. Kamer met uitzicht op de bergen en heeeel vochtig. Diner op het overdekte terras en daarna vroeg naar bed. Om 08:00 uur vetrekken we weer met privé jeepney, waar normaliter zo’n dertig man in kunnen. Lokale gids is Nick en chauffeur Ben rijden ons dwars door de bergen en over karrenpaden naar de rijstvelden. Het laatste stuk naar het plaatsje Batak moeten we lopen, nou ja lopen…. Klauteren over hele steile trappen met zeer hoge treden, balanceren over de smalle paadjes tussen 2 rijstvelden met aan de ene kant water en aan de andere kant een steile muur naar het rijstveld daar beneden. Lekker voor mijn hoogtevrees. Nick heeft me goed geholpen alle hobbels te nemen. Batak ligt in het dal, te midden van de rijstvelden die een soort van amfitheater vormen. De velden staan nu nog vol met water en de rijstteelt komt langzamerhand op dreef. Hier en daar zie je veldjes met felgroene plantjes ( kraamkamers) en we hebben ook gezien hoe oude gedroogde rijstplantjes in het water worden gelegd om te kiemen. Consequentie van afdalen naar Batak is dat je daarna weer moet klimmen. Brrrr een hele klus, met als bonus een lekkere hap eten. Banaue is een druk dorpje, vol met jeepneys en tricycles. Uitkijken geblazen dus. In een van de “toprestaurants” gegeten en weer bijtijds naar bed. De Filipijnen liggen iets ten noorden van de evenaar en dat betekent dat het even lang dag en nacht is ( 6 tot 6 uur). De volgende dag gaan we weer met onze prive jeepney met bemanning op stap. Eindbestemming Bangaan, een piepklein dorpje van de lokale Ifugoa stam. Ook hier weer met de “benenwagen” over smalle paadjes en trappen naar beneden. Op de velden wordt alweer hard gewerkt. Wat een arbeid, de arbeidsinspectie zou het werk afkeuren. De vrouwen staan in hoek van 90 graden continue te werken. Ik moet er niet aan denken. In het dorpje hebben wij ons, heel toeristisch, omgekleed in de lokale dracht. Mannen met speer en schild. Toch wel grappig. Maar ook hier geldt weer, naar boven klimmen wat we eerst afgedaald zijn. In een zeer eenvoudig restaurant een overigens prima hap gegeten. In Banaue nog het museum met klederdrachten van de diverse stammen bekeken. Gegeten in restaurant Las Vegas…. Waar Ben, Nick en onze chauffeur zich klem zaten te drinken van ons fooiengeld (denken wij).

Onze volgende overnachtingsplaats is Sagada. Onderweg maken we een stop in Bontoc voor een bezoek aan een leuk museum vol met infromatie over de oude stammen en in de tuin replica van diverse hutjes. Sagada is een klein dorp, lang gerekt en vol restaurants. Het is druk, weekend, dus ook veel mensen uit Manila die een weekendje weg doen. We slapen in een bungalowtje in de tuin van het hotel. Lunch in het dorp, yoghurt house met heerlijke sandwiches. Vervolgens met Carlos in de auto naar de plek waarvandaan je kan lopen door het bos waar je de lijkkisten aan de rotswanden kan zien hangen. Een heel oude traditie die inmiddels niet meer wordt toegepast. Bij zo’n kist hangt hier en daar ook een soort van keukenstoel waarop de overledene een week vastgebonden heeft gezeten en waar op die manier afscheid van genomen kon worden. We zien een stuk lager ook een open grot waarin tientallen coffins hangen, maar allen een stuk ouder. Tot slot rijden we nog naar een grot, die heel diep gaat en waar je door het water moet waden, niet geschikt voor Paul en mij. Wigger gaat met een gids wel naar beneden. Dalen en klimmen en nat worden. Hij heeft het leuk gevonden. ’s Avonds proberen wij een eetplek te vonden, maar het dorp zit zo vol dat alle eethuisjes vol zitten. Uiteindelijk toch nog een plekje gevonden in en een lekkere beef stew gegeten. Voor de volgende avond reserveren we maar vast een tafeltje in le Cabin, het nr 1 restaurant volgens Lonely Planet.

Zondags rijden wij met Carlos naar Kalinga, een bergdorp bekend door de oudste vrouw inde Filipijnen die tatoes zet. De route is prachtig door de bergen, langs rijstvelden, zijweg in en die eindigt op een soort parkeerplaats waar lokale gidsen staat te wachten om je mee te nemen naar het dorp Kalinka, berg op, berg af, over rivier en dan weer berg op. Nattig, dus gladde stenen en keien. Maar ook hier weer met behulp van de gids slaag ik er in al hijgend het dorp te bereiken. Overal waar je komt moet je je registreren, dus ook hier en daarna het dorp in op zoek naar de oude dame, die bezig was een tatoe te zetten op de rug van een jonge meid. Haar kleindochter zet ook tatoes en wij hebben alles van dichtbij kunnen bekijken maar hoeven zelf geen tatoe. Na een kop koffie en een foto met de oude vrouw hebben we met de gids de rest van het dorp bekeken en zijn daarna weer aan de afdaling begonnen. Op het laatste stuk zijn ze bezig een bredere weg aan te leggen hetgeen resulteerde in een soort van steenlawine. De gids sleurde mij mee, zodat het blok rakelings langs mij gleed, Paul en Wigger stonden gelukkig nog aan de andere kant. Pfffffff dat was op het nippertje! Moe maar voldaan weer thuis, tukje gedaan en daarna heerlijk gegeten in Le Cabin.

Op maandag verlaten we op spectaculaire wijze de bergen. Veel zig zag bochten, mooie uitzichten, menig fotostop en een koffiestop op de pas bij het monument van de laatste en zwaarste slag tussen de Amerikanen en de Japanners in het voorjaar van 1945. Hierna zet de afdaling in richting de zee, in het westen van Luzon. Omgeving nog steeds groen maar nu ook met tabak, mais en zo. Lunch gebruiken we in een typische Filipijnse restaurant keten Max’s. Lekker en veel keus. Om een urr of 4 komen we aan in Vigan, mooi hotel Luna , binnen zwembad, mooie kamer en een uurtje later gaan we het Spaans georiënteerde stadje in. Lopend en dus niet met paard en wagen. Het is druk en er zijn veel toeristen. Kathedraal in, maar besluiten deze later nogmaals te bezoeken vanwege de kerkdienst. In het centrum een vijver met fonteinen waar we vanavond gaan genieten van een licht en water- en muziek show. Op een pleintje staan veel stalletjes waar verse empanada’s worden gemaakt. We besluiten daar ook te eten en bestellen 2 stuks per persoon. Kosten eu 0,70 per stuk en ze zijn heerlijk en we zien precies hoe ze gemaakt worden. Als echte Hollanders daarna een kopje koffie en naar de vijver voor de show. Plekje op de tribune gevonden tegenover de hoofdfontein. Er staat een behoorlijke wind precies vanaf de verkeerde kant, dus je begrijpt het al regelmatig krijgen wij een zachte douche over ons heen. Maar we laten ons niet wegjagen zoals de andere mensen in onze omgeving en zijn tot het eind blijven zitten. In Vigan blijven we morgen nog een halve dag voordat we met het vliegtuig weer naar Manila vertrekken.

Na een rustige nacht en een heerlijk uitgebreid ontbijt met Carlos wat hoogtepunten van Vigan bekeken zoals het museum in het oude huis van oud president Quino, een pottenbakkerij waar ik ook getracht heb een vaas, pot of wat dan ook te draaien. Wat een kliederboel en wat een gedrocht…. We zouden met een koetsje en paard naar een restaurant voor de lunch gaan, maar zover zijn we niet gekomen. Ik had nl gehoopt een kuurtje bij een apotheek te kunnen kopen tegen een zeer pijnlijke blaasontsteking maar dat lukte niet zonder recept. Logisch natuurlijk. Dus met Carlos op zoek naar een kliniek, waar ze mijn bloeddruk meten, urine onderzoeken, gesprek met de dokter en waar we uiteindelijk na zo’n 2 uur naar buiten gaan pesos 4000 lichter en 4 medicijnen rijker, een antibioticum en naar later blijkt vitamine pillen (dmv check via mijn huisarts en die kan ik gelukkig laten staan). Inneemschema: pilsoort 1 om 7 uur ’s morgens en 7 uur ’s avonds, pilsoort 2 om 7, 12 en 7 uur; pilsoort 3 om 8 uur ’s morgen en ’s avonds en pilsoort 4 om 9 uur ’s avonds. Pffffff

Dus door tijdgebrek nu met de auto naar het restaurant in het park en vervolgens op weg naar Laoag. Daarbij passeren we de zeer oude San Augustin Church in Paoay, prachtig gelegen met zonsondergang. Heel mooi! Daarna snel door naar het vliegveld, en vertrek richting Manila waar we slapen in Best Western hotel La Coruna, waar we meteen gaan slapen.

Hier begint deel 2 van onze vakantie. Yue en haar ouders arriveren deze nacht ook in Manila en we ontmoeten elkaar later in de middag, maar daarover schrijf ik volgende keer.