Tegen 6 uur (wekker om 05:30 uur gezet) komen we aan op het station van Kunming. Eigenlijk zouden papa en mama vandaag terug treinen naar Beijing, maar Yue heeft kunnen regelen dat zij nog mee kunnen naar de rijstvelden van YuanYang. Gezellig hen nog wat langer bij ons te hebben. Het is een drukte van belang op het station. De huurauto kunnen we pas om 09:00 uur ophalen en papa en mama gaan met de bus naar YuanYang. Zij vertrekken om half elf. Wij staan daar tussen die mensen menigte maar een beetje verloren bij, Alles schreeuwt en tettert tegen elkaar in en dat op de vroege ochtend. Uiteindelijk, gaan we naar het grote stationsgebouw en vinden daar een Disco (soort Chinese hamburger tent) waar we naar de redelijk schone toilet kunnen. Op het stationsplein al bij een heel smerige geweest (hier in China zijn het dus weer allemaal hangtoiletten, in het algemeen redelijk goed onderhouden, maar soms.......... brrrrrrr!). We eten daar de broodjes op die papa en mama hebben meegenomen, maar willen eigenlijk donuts en koffie maar dat is uitverkocht!!!!!. Dan gaan papa en mama richting busstation en wij richting autoverhuur. Lopen we in eerste instantie gewoon voorbij, want het verhuurbedrijf(je) heeft zijn "kantoor" buiten op straat op de achterkant van een auto. We hebben een grote Citroen automaat, maar de bagage gaat er echt alleen met passen en meten in. De laatste koffer, Wiggers rugzak gaat op de achterbank tussen Paul en mij in. Wigger voorin als navigator en Yue achter het stuur. Tja en wij mogen niet rijden met ons NL rijbewijs en ook niet met een internationaal rijbewijs! Als je wilt rijden moet je eerst nog een paar dagen een theoretisch cursus volgen voor je als buitenlander mag rijden. Dus Yue moet alles alleen doen en dat gedurende 5 a 6 uur. Arme Yue, wordt ze door Wigger ook nog de verkeerde baan op gestuurd waardoor we in een enorme file in Kunming komen te staan. Het begin is dus niet goed. Hier verliezen we wel zeker een uur mee! De stad verder goed doorgekomen en op weg naar het zuiden naar de rijstvelden. Op de tolweg gaat het prima, de Chinese wegregels zijn wat anders dan de onze, maar Yue weet daar wel raad mee. Ze heeft per slot van rekening in China leren rijden. Dat gaat trouwens niet op de weg maar is een theoretisch verhaal, binnen dus. We hebben wel wat soort van lesauto's zien rijden, maar allemaal op dezelfde rustige wegen. Maar dan zijn we aan het einde van de tolwegen en moeten we kleine wegen gaan rijden en daar gaat het goed fout. Wigger heeft Yues mobiel en volgt daar de route van, links en dan rechts..... en dat rechts is een karrepad dat stijl omhoog loopt. Een weg met tig haarspeld bochten en dat voor iemand die nog nooit in de bergen heeft gereden, geen asfalt maar rotsachtig, gaten en verhogingen waar de bodem van de auto zo nu en dan overheen schraapt. In een enkele haarspeldbocht blijven we steken dus achteruit, Paul uit de auto en aangeven hoe ver en dan weer vooruit over een beter stuk van het pad. Zo rijden we wel een uur al slingerend naar boven totdat we bij een 2 sprong komen en niet weten welke kant we nu op moeten. Een lokaal op brommer zegt naar rechts, nog verder omhoog en de hotelier, die Yue inmiddels aan de telefoon heeft zegt, nee terug naar beneden en een andere weg nemen. Bij de brug naar rechts ipv naar links. En dat laatste hebben we dus maar gedaan, Deze keer zijn we in ruim 20 minuten zigzaggend weer naar beneden gereden, aanzienlijk sneller dan naar boven. En Yue.... prima gedaan! Beneden gekomen de goede weg gevonden maar het is nog steeds zo'n kleine 2 uur rijden. En dat in het donker en weer op een weg vol bochten. Na een uur komen we bij de ingang van het nationale park waaronder de rijstvelden vallen. Tickets gekocht en dan is het nog 50 minuten naar ons hostal Timeless. Op het eind weer een foutje, we moeten in het dorpje namelijk nog een weggetje naar beneden en daar rijden we voorbij. Verwijzingsbordje ontbreekt. Maar Yue heeft het al snel door omdat zij een routebeschrijving van de eigenaar heeft gekregen. En op dat weggetje lopen papa en mama ons met een zaklantaarn zwaaiend tegemoet. We zijn er...... voldaan maar wel tollend op de benen. Auto parkeren op de parkeerplaats en dan, nee toch nog eens een weggetje naar beneden lopen, 69 treden, geen straatverlichting en met bagage. We zijn om een uur of 10 's avonds binnen. En in de hostal geen lift dus bagage nog eens 3 hoog omhoog sjouwen. Ik krijg steeds meer bewondering voor Paul en Wigger en ook papa die voor mijn bagage zorgen. Ze doen dat zo vanzelfsprekend en ik krijg absoluut niet de kans iets te dragen muv mijn rugzak, die keurig om mijn schouders wordt gehangen. Met mijn schouder gaat het redelijk goed, blijkbaar meer rust dan thuis, maar nog steeds pijnlijk.

De hotelier, Richard, vertelt ons, redelijk onfatsoenlijk vanonder zijn pet vandaan wat de mogelijkheden zijn voor de volgende dag. Vroeg op, 7 uur gaat de zon op, 100 meter lopen en dan genieten van de zonsopgang over de rijstvelden. 's Avonds om 7 uur hetzelfde met zonsondergang maar dan op een andere plaats in combinatie met een rondrit door het gebied met een 6 persoons wagen met chauffeur, die helaas alleen Chinees spreekt.

Zogezegd zo gedaan, wekker al op 06:30 uur gezet (Wigger slaapt bij ons op de kamer en Yue bij haar ouders) en naar de plaats gelopen waarvandaan je de rijstvelden heel mooi ziet liggen. En dat klopt. De velden staan nog vol met water (reflectie) met daartussen in dammetjes waarop de lokale bevolking loopt met of zonder gereedschap, ossen, kippen/eenden in manden etc. En ja.... vroeger zou je echt te weinig fotorolletjes bij je gehad hebben want de scenery verandert van minuut tot minuut. Wigger is op het platform blijven staan voor zijn timelapse opnames en Paul en ik zijn wat naar beneden gelopen en hebben daarvan ook een prachtig uitzicht. Ik denk dat we daar wel zo'n 1,5 uur bezig zijn geweest en als maar er op hopend dat de wolkenbrij vanuit het dal naar boven zal komen en over de rijstvelden zal trekken met alle effecten van dien. Maar helaas is dat niet gebeurd. Terug naar de hostal om te ontbijten, wij westers en de Yangs chinees en daarna met ons 6en met de chauffeur mee. Hij laat ons verschillende kleine plaatsjes zien en vandaar uit diverse uitzichten, steeds vanuit een andere hoek, op de rijstvelden. De kleurschakeringen van de rijstvelden zijn schitterend en je blijft maar foto's maken. In de plaatsjes veel eigen kweek van groente en kruiden, veel kleine kinderen, en kletsende vrouwen. Om een uur of 2 worden we bij een lokaal restaurant afgezet voor een maaltijd aan de ronde tafel. Van allemaal verse producten, aangewezen door papa en mama, worden de meest heerlijke gerechten klaar gemaakt. Weer eens wat anders dan een keus van een menukaart te maken. Maar helaas, wat de oorzaak ook is Yue krijgt daar vreselijke maag- darmkrampen en zij en haar ouders besluiten om naar een grotere plaats te gaan om daar medicijnen te kopen. Zij worden daar naar toegebracht door onze chauffeur en Yue gaat daarna naar bed. Wigger, Paul en ik gaan 's middags door met de tour. We hebben wat minder tijd, dus de tocht wordt wat ingekort om op tijd aanwezig te zijn op de plaats voor de zonsondergang. De zon gaat om 7 uur onder, wij zijn bij Whadi al voor half zes en vinden op een vrij klein platform een plekje langs de balustrade. Dat plekje moeten we met hand en tand verdedigen omdat er honderden chinezen zijn, met statief en grote tot zeer grote camera's, handig en onhandig met het uitzetten van het statief, en allen willen natuurlijk het mooiste uitzicht op de rijstvelden. Achter Paul en Wigger kan ik heerlijk zitten op een bankje in de zon, zo nu en dan even een foto makend. Naast mij een heel aardige chinees die me wat chinees wil leren incl alle klanken van de klinkers. Het woord "ma" kan je op 5 verschillende manieren uitspreken en heeft steeds een andere betekenis. Wij hebben hem geprobeerd duidelijk te maken welke woorden we kennen, maar ook daar heeft hij steeds opmerkingen over voor wat betreft de uitspraak. 's Morgens hebben we geleerd wat Nederland in het chinees is en dat hebben we hem duidelijk kunnen maken (uitspraak: Golaan). Ondertussen wordt het steeds donkerder en de lucht roder, maar niet zo spectaculair als verwacht. Volgens Wigger komt de heel rode lucht nog later, maar als wij als laatste daar weg gaan is de lucht helaas nog steeds niet knalrood. De chauffeur komt ons al tegemoet lopen omdat we zo laat zijn, heeft nog een paar passagiers opgepikt en scheurt dan terug naar ons hotel. Een privé auto met chauffeur voor slechts 400 Yuan (nog geen

60 euro). Terug blijkt Yue gelukkig alweer wat opgeknapt. Wij eten in het hostal een hapje en hebben inmiddels een wat positievere indruk gekregen van Richard. Hij is eigenlijk tuinder en zou heel graag eens naar Nederland willen komen om naar de Keukenhof te gaan. Op booking.com heeft hij ook alleen maar heel goede reviews en het is dus jammer dat onze eerste indruk niet zo daverend was. Het blijkt dat de man het gewoon veel te druk heeft met het hostal als kok, receptionist en als tourbegeleider. De dag van vertrek staat hij bijvoorbeeld in de keuken om ontbijt klaar te maken terwijl wij bij de balie staan om af te rekenen. En dat gaat dus niet samen, dus helaas weer ergernissen. Maar goed we hebben fijne dagen gehad en achteraf bezien zouden we best een dag extra daar willen zijn. Maar nee, we moeten weer terug naar Kunming. Paul en ik hebben aangeboden met de bus terug te gaan, zodat papa en mama met Yue en Wigger in de auto mee kunnen. Eerst met de mini bus naar het grote busstation, daar ontmoeten we Yue en de rest. Yue gaat de tickets kopen, maar wat blijkt, de bus die we willen nemen naar Kunming rijdt niet en de volgende gaat pas om 7 uur 's avonds. Tel daar 7 a 8 uur reistijd bij op en je komt diep in de nacht aan in Kunming. Wel gaat er om 12 uur een andere bus maar met een andere route en nog een extra overstap. Dus..... papa en mama gaan met de bus en wij rijden toch met Yue mee. Eerst naar de volgende busstop waar Yue nieuwe kaartjes wil kopen voor papa en mama. Terwijl zij in de rij staat om info over de bus naar Kunming te krijgen en wij met z'n drietjes in de hal staan te wachten komen er 3 agenten aan met geweren en zo. Lopen een beetje om ons heen, vervolgens komen er meerdere agenten aan die om ons heen komen staan en beginnen te praten. Jammer dan we verstaan het niet. Een van de agenten wordt ondertussen door een voorbijganger bijna omver gelopen en voelt zich hierbij bedreigt, grijpt naar zijn pistool en eist dat de andere agenten ook om hem heen gaan staan ter bescherming. Yue die eea van afstand ziet gebeuren komt naar ons toe en vraagt wat er aan de hand is. Zij vragen aan Yue alleen maar of zij onze gids is en voor de rest zijn ze in haar niet geïnteresseerd. Dan komt er een "hogere" agent aan met platte pet. Ondertussen worden we natuurlijk aangestaard door alle chinezen in de hal en zien we dat we worden gefilmd door een of andere lijpe vent. Dus ik gebaar weg daar mee, maar nee hoor die gaat er gewoon mee door. Ook een andere man in burger begint zich er mee te bemoeien maar wij snappen er helemaal niets meer van. De "hoge oom" vraagt om iets, zal dus wel ons paspoort zijn, dus die geven wij. Snappen ze natuurlijk niets van. Dan komt er ook nog een vrouwelijke agent bij, met opschrijfboekje. Ik bedenk opeens dat ons visum misschien van nut kan zijn en blader door de paspoorten en geef ze de pagina met ons visum waarin wel wat karakters staan. De vrouw kan nu dus onze paspoort nummers noteren en zegt tegen Yue, van wie ze nog steeds geen gegevens hoeven te hebben, dat ze het vervelend vinden ons lastig te moeten vallen. Verder geen excuses of uitleg of wat dan ook. Na het noteren lopen ze allemaal weer naar buiten waar zoals we nu zien een overvalwagen klaar staat en laten ze ons alleen achter. Ook de man met de video staat daarbij. Achteraf denken we dat deze mensen/agenten een soort van praktijkervaring hebben moeten opdoen en dat wij daar de dupe van zijn geworden. Maar het is wel heel bedreigend op ons overgekomen temeer daar ze Yue dus ook niets verteld hebben. Later horen we van papa en mama dat er een terreurwaarschuwing is afgegeven na een bommelding elders.

Papa en mama, ondertussen met de bus gearriveerd, moeten natuurlijk lachen als ze later het verhaal horen en blijven achter om later met de bus naar Kunming te gaan, daar de metro te nemen en dan naar het hotel te komen. Wij gaan verder met de auto via een veel betere weg dan heen en maken deze keer ook de nodige stops om bijv een bak noedelsoep te eten.

Rond een uur of 5 komen we aan bij ons hotel, heel centraal in Kunming, En al heel snel daarna volgt het telefoontje dat papa en mama ook al bij het metro station zijn aangekomen. Iedereen, behalve Yue, wil ondanks de vermoeiende dag nog wel een hapje eten. Wij, Europeanen, iets westers en papa en mama natuurlijk chinees. Maar hoe we ook zoeken een westerse hap is niet te vinden en we schuiven dus maar aan bij papa en mama die voor ons weer een heerlijk maal uitzoeken en met gebruik van handen en voeten kunnen we ons toch "verstaanbaar" maken.

De volgende ochtend hebben Paul, Wigger en ik nog even tijd om de directe omgeving van ons hotel te verkennen. Onderweg komen we langs de standplaats van de airportbus en informeren even wat de vertrektijd is. Paul en ik besluiten dus de bus te nemen naar het vliegveld en dan kan de rest met de auto. Airportbus kan toch nooit fout gaan. We lopen nog een stuk verder en komen in een groot park met waterpartijen, bloemen, bomen en heel veel mensen. Kleurrijk en leuk om door heen te lopen. Halverwege een pleintje waar Chinese amateur groepjes hun voorstelling van dans, acrobatiek en muziek geven met heel veel publiek daarom heen. Op de terugweg vinden we nog een koffietentje (cafe bene) waar we lekker op het terras eindelijke weer eens een heerlijke kop koffie drinken. Terug in het hotel halen we onze koffers op en nemen afscheid van papa en mama, die we waarschijnlijk niet meer zien. Yue neemt onze koffers mee in de auto en wij lopen met onze rugzakken naar de airportbus. Prijs weten we al, dus tickets kopen gaat probleemloos. In de bus slechts 6 personen dus plek zat...... dus plek teveel om die bus langer dan een paar kilometer te laten rijden.....bus stopt bij een bushalte en er wordt ons duidelijk gemaakt dat we eruit moeten. En wat dan? Een jong stel probeert ons te helpen en de jongen zegt "change bus" . Ok dat weten we dan, maar hoe en wanneer blijft een vraagteken. Dan bedenkt hij dat hij een chinese tekst via zijn mobiel in het engels kan vertalen en toen las ik: follow me! Aardige behulpzame mensen! Na zo'n 10 minuten kwam er een andere veel vollere airportbus aanrijden (onze eigen chauffeur is al die tijd bij ons gebleven, toch wel netjes) en wordt onze reis vervolgd. De geplande reistijd was 50 minuten en precies na 50 minuten rijden we dan ook het vliegveld op en daar vinden we al snel de 4 andere. Papa en mama gaan inchecken voor hun vlucht en wij doen dat een stuk later als Yue en Wigger de huurauto hebben ingeleverd. Vanaf nu gaan we met ons 4-en verder en gaan we vliegen naar Guilin en vandaar met openbare vervoer (bus) naar Yangshuo. En die reis gaat zeer voorspoedig, want aangekomen op het vliegveld komen de koffers redelijk snel en horen we dat de directe bus naar Yangshuo over 4 minuten vertrekt. Dus met z'n vieren rennend over het vliegveld, naar buiten en daar staat de bus gelukkig nog klaar. En dan nog een verrassing de bus doet er maar 1 uur en 10 minuten over terwijl wij dachten dat het zo'n 2 uur zou zijn. Perfecte planning dus!

Het laatste deel volgt zo spoedig mogelijk!