Onze eerste volle dag in Lijiang hebben we na het heerlijke ontbijt in Prague Cafe deels besteed aan het plannen en uitzoeken van het programma. In overleg met de zwaar rokende hotelmanager en iemand van het toeristen bureau is er uiteindelijk een mooie tocht voor zondag 1 maart gemaakt. Zaterdagmiddag hebben we besteedt om naar Baisha te gaan (eerst ruim 1,5 uur door het oude centrum van Lijiang gesloft en winkels gekeken, veel foto's gemaakt) en toen met de lokale bus naar Baisha. Baisha is ten opzichte van 2011 ook veel veranderd maar niet ten nadele. De straten zijn geplaveid er zijn meer winkeltjes maar de straatverkoop is er ook nog steeds. Wij hebben Wigger, Yue en haar ouders ook nog een stukje van het oude plattelands gedeelte met de speciale poorten voor de woningen en zo van Baisha laten zien. Daarna buiten geluncht bij een schattig vrouwtje, haar restaurantje staat vol met snuisterijen en tekeningen die haar man gemaakt heeft. Langs het terrasje loopt een afvoerkanaaltje en natuurlijk viel mijn rugkussen in dat kanaaltje. Familie Yang heet daar noedelsoep gegeten en wij rijst met een groeten en een vleesschotel. Heerlijk. Verder door het dorp geslenterd, de batikken tafelkleden die ik daar 4 jaar geleden heb gekocht zijn er nog steeds. Al met al een verademing na dat drukke schreeuwerige Lijiang. Paul en ik zijn nog op zoek gegaan naar dokter Ho, maar die was in 2011 al zo oud, dus misschien wel overleden. Maar nee hoor, Paul zag hem net de luiken van zijn zaakje sluiten en wij er dus op af....Zijn eerste vraag: "waar komen jullie vandaan?" "Uit Nederland". "Oh dan zal ik jullie laten zien wie hier allemaal bij mij op bezoek zijn geweest: Prinses Maxima, Jan Peter Balkenende" en overal haalde hij krantenknipsels en kopieën vandaan om het te illustreren. Daarna kreeg ik een stencil met daarop in het Nederlands de tekst hoe je je moet gedragen om net als hij 93 jaar te worden. Daarbij trok hij zijn mouw op om te laten zien wat voor rimpelloze huid hij nog heeft. De belangrijkste leefregels zijn: niet roken, niet drinken en optimistisch zijn!

Ondertussen heeft papa die problemen heeft met zijn ogen en daarvoor behandeld wordt en medicijnen gebruikt een gesprek met de dochter van Dr Ho. Zij verwijst hem door naar Dr Ho en die voelt zijn pols en stelt hem allerlei vragen en verdwijnt dan in een kamertje achter de winkel en haalt een plastic zak met zelf gekweekte kruiden. Die krijgt papa mee en daarvan moet hij dan 3 maanden 3x per dag een soort thee maken en opdrinken. Of het helpt? We hopen het! Het zou de bloedsomloop in zijn hoofd moeten bevorderen.... Toch leuk weer, wij hadden de familie al verteld over Dr Ho en dan nu dit bezoek!

Nog wat verder geslenterd door het dorp en daarna met de bus terug naar Lijiang.

Zondag 1 maart: vroeg op dus geen ontbijt. We hebben zaterdag al wat broodjes gekocht, besmeerd met duopenotti en in de bus opgepeuzeld. Om 8 uur vertrek maar helaas zit de deur van het hotel nog op het nachtslot, dus manager wakker gebeld en toen in draf naar de opstapplaats. De eerste stop is bij een Naxi (minderheid) monument met een tempel een parkje en wat watervallen. De volgende stop is bij een hal waar we zuurstofflessen en winterjassen in een tas krijgen uitgedeeld.Dit alles omdat we straks de Snow Mountain op gaan en met een kabelbaan stijgen tot 4500 meter hoogte. In verband met de drukte (zondag) gooien ze het programma een beetje om zodat wij al een warme Chinese lunch hebben om 11 uur. Na de lunch is het tijd voor een show (choreografie van dezelfde choreograaf die de openingsceremonie van de Olympische Spelen in 2008 bedacht). Prima plaatsen, verboden te fotograferen en te filmen, maar iedereen zit met zijn/haar mobiel in de aanslag om op te nemen. Dus wij ook en geen probleem daar mee gehad. Leuke show met heel veel deelnemers, er gebeurt veel, muziek dans en dat alles tegen een achtergrond van de (logisch) met sneeuw bedekte Snow Mountain. De show duurt een uur en na afloop gaan we met een shuttle bus naar de kabelbaan. Een lange rij wachtenden zigzaggen door de hekken en na een half uur stappen wij met ons zessen in een cabine. Weer een nieuwe ervaring voor papa en mama. Halverwege gebruiken we al wat zuurstof uit de zuurstoffles. Boven aangekomen ligt een prachtig terras met zicht op de bergen om ons heen en sneeuw tot aan het terras. Via plankiers en trappen kunnen we naar boven klauteren tot ca 4680 m. Wigger heeft het gehaald, Paul is ietsje lager gekomen, Yue nog weer wat lager en ik nog lager. En elke keer toch weer het kapje van de zuurstoffles over mond en neus. Papa en mama klimmen niet mee maar genieten wel volop. En die dikke winterjassen die hebben we eigenlijk helemaal niet nodig, we hebben het zelfs te warm gehad. Weer zigzaggend ( in ca 25 minuten) door de hekken naar de kabelbaan en naar beneden afgedaald en vandaar per shuttlebus naar een vallei met kunstmatig aangelegde meren. Een prachtig natuurgebied en naar blijkt een ideaal punt voor bruidsparen voor hun trouwrapportage. Het laatste stuk kunnen we teruglopen, lekker weer en in een mooie omgeving. Op initiatief van Yue moeten Wigger en Yue elkaars handen wassen, opdat zij in een volgend leven weer elkaars partner/man en vrouw zullen worden.

Een vermoeiende (hoogteverschillen en dus hoofdpijn) dag maar meer dan de moeite waard.

s Avonds zijn wij Timsen gaan eten bij Lamu restaurant, wat onze buurtjes 4 jaar geleden al hadden aangeraden maar toen dicht was. Tibetaans, klein maar fijn en heerlijk gegeten. Op de terugweg nog even voor zowel Wigger als voor ons een lamp gekocht in boekvorm.

Maandag 2 maart gaan wij met de trein van Lijiang naar Dali. Ongeveer 2 uur treinen, maar het traject van het hotel naar het station is nogal lastig. De kruier die besteld is komt niet opdagen, dus koffers holderdebolder over de keien slepen naar de gate waar we een minibus vinden. De chauffeur zegt dat de 3 grote koffers, een heel grote rugzak, 4 kleine rugtassen en een klein koffertje en natuurlijk 6 personen wel in zijn busje passen..... nou ja met duwen en op elkaar zetten en veel geprop is het uiteindelijk gelukt en zijn we in ca 20 minuten bij het station. De trein zit afgeladen vol, mensen, tassen, koffers, dozen etc etc maar ook dat heeft wel weer z'n charmes.

Onze hotellier in Dali heef ons aangeraden bus 8 te nemen van station naar zijn hotel en vanaf het eindpunt is het dan maar een klein eindje lopen. Eerst een paar overvolle bussen voorbij aten gaan en toen in ca 1 uur naar het oude centrum van Dali gereden. Ingang van ons "boutique" hotel is op de 1e etage. Heel vriendelijke manager, super behulpzaam.Kamers op de 2e etage, goed met een super grote badkamer, een laag Japans bed en verder een balkon. Het stormt trouwens vreselijk, en de balkondeur is niet goed af te sluiten. Dus die hebben we maar vastgezet met een van de koffers.

Met z'n allen op zoek naar een lunchadres in een zijstraat. Prima lunch met pasta en voor papa en mama risotto. Daarna naar het oude centrum, de poort door, op zoek naar de Bank of China, de enige bank waar je als buitenlander geld kunt pinnen. Dus eindelijk weer geld op zak. Nog wat rondgeslenterd en toen zijn de anderen terug gegaan naar het hotel en zijn Paul en ik nog op zoek gegaan naar herkenningspunten van 4 jaar geleden zoals een German Bakkerij waar we zulk lekker brood en kaas hebben gekocht. Maar helaas niet gevonden. En wat lastiger is, ik krijg last van mijn darmen en het kopje koffie dat we nog willen drinken schiet er bij in omdat ik als een speer terug naar het hotel wil. Helaas is het foute boel, dus de rest van de dag weinig en vetarm gegeten. Met Wigger en Paul 's avonds op zoek naar een eettentje, maar weinig succes. En dus belanden wij bij de Peppermint bar, waar we thee drinken en een stukje taart eten (=avondmaal). Lekker geslapen maar Paul gaat opeens lopen spoken, is aan de diaree en is misselijk. Nu hij dus terwijl bij mij eigenlijk alles al weer op orde is. Gelukkig maar!

Maandag 2 maart: Vanavond gaan we met de nachttrein van 23:59 uur naar Kunming. We hebben dus nog een hele dag te gaan, de koffers zijn gepakt. Paul, Wigger en ik gaan ontbijten op hetzelfde adres waar we gisteren ook zijn geweest voor de lunch. Yue en ouders zoeken een chinees ontbijtadres op of eten iets op de kamer. Via de hotelier hebben wij een grote auto met chauffeur geboekt die met ons een rondje om het meer rijdt en een aantal bijzonderheden zal laten zien. Een aardige gast die helaas (hoe kan het ook anders) alleen Chinees spreekt. Maar gelukkig hebben we Yue die eea kan vertalen. De eerste stop is op ons verzoek bij de 3 pagodes. Daar mag je niet in, maar van enige afstand zijn ze goed te fotograferen. En ze horen echt bij Dali! Bij de tweede stop lopen we uitgebreid rond op een kleurrijke minderheden markt waar voornamelijke groente en fruit wordt verkocht, maar ook wat gewone artikelen. Er staat bijvoorbeeld een lawaaierige elektrische pepermolen de pepers fijn te stampen. Yue is haar pet vergeten en dus gaan we op zoek naar een pet met als resultaat dat iedereen incl papa en mama een pet hebben gekocht. Op ons verzoek ook een stop gemaakt bij op het land werkende mannen en vrouwen met op de achtergrond een ouderwets aquaduct voor het transport van water. Die zie je hier overigens heel veel in China. Verder gereden naar het centrum van Shuanlang waar we hebben geluncht (voor Paul is er alleen wat crackers en een stukje banaan). De pilletjes die Paul heeft gekregen van Yue's ouders zijn dezelfde als die hij ooit eens van Bert Rook heeft gekregen. Een stukje daar gelopen maar om nou te zeggen oh wat een leuke stad ... Nee! Bij een stukje boulevard zwiepte het hoogstaande meer water over de reling en moesten we er voor oppassen niet nat te worden.

Na de lunch weer terug naar de auto en terug naar het hotel. We hebben nog tijd over om te eten, papa en mama blijven in het hotel en wij gaan in de stad eten, eerst buiten maar later toch naar binnen gegaan. Om 21:00 uur komt dezelfde chauffeur ons weer ophalen, alle bagage erin en op weg naar het station voor de treinreis naar Kunming. Twee 3 persoons coupes met 2 bedden naast elkaar en 1 dwars daarboven. Het is al laat dus we gaan ons meteen klaar maken om te gaan slapen, te meer daar we morgen al om kwart over 6 in Kunming zijn.