De laatste berichtjes over onze cruise met de MS Azores. 7 augustus: Om half 12, een uur te vroeg, aankomst in Invergordon Schotland. In tegenstelling tot alle andere havens hier wel paspoortcontrole. Gevolg een lange rij om van boord te komen. We hebben nog even de tijd om te internetten voordat onze bus naar Dunrobin Castle vertrekt. Althans dat denken we, maar er is helemaal geen Wifi mogelijkheid daar in de haven. Pffff tegenvaller dus. Dan maar de bus in. Na een ritje langs de kust en in noordelijke richting van ongeveer 3/4 uur komen we aan bij het kasteel. Groot kasteel, volledig gemeubileerd en deels te bezoeken. Foto's maken mag niet, wel mag je van binnen uit de Versaille-achtige tuin fotograferen. We krijgen 2 uur de tijd. Ruim voldoende en we hebben er echt van genoten. Helaas hebben we de roofvogelshow van de valkenier gemist. Maar de vogel genietend van een prooi, hebben we nog wel gezien. In de tuin heel veel mooie plantenperken. Op de terugweg hebben we een klein weggetje genomen, nog dichter langs de kust. Daar liggen op een zandbank een heel stel zeehonden te zonnen. Fotostop gemaakt en via een ander schattig dorpje weer terug naar Invergordon. Hier hebben we nog voldoende tijd om een plek te vinden om te internetten maar...... ergens in de hoofdstraat zien we voor een winkel/club een aantal bemanningsleden zitten die aan het internetten zijn. Zij vertellen ons dat we naar de kerk moeten en dat wij daar gratis wifi hebben om te internetten. Oke wij op naar de kerk, onderweg zien we een aantal huizen met enorme tekeningen uit het dagelijkse leven daarop geschilderd. In de kerk hangt een scherm met een welkom aan de bemanning en passagiers van de MS Azores. We zijn dus op de juiste plaats. Hoe groot is onze teleurstelling als een alleraardigste dame ons informeert dat het internet alleen bedoeld is voor de bemanning. Wij dus weer af! Weer terug naar de winkel/club in de hoofdstraat en daar op een bankje het laatste bericht van deze blog verstuurd. Voor de rest is daar niets te doen, dus maar weer terug naar het schip. 8 augustus nog een dag op zee, Tja wat zullen we vandaag doen? het begint bewolkt, maar toch al wat warmer dan de vorige dagen. Dus Paul en ik na het ontbijt met een plaid op het dek lekker boekje lezen en puzzeltje maken. Paul gaat nog een aantal Duitstalige zeemansliederen meezingen. Maar naar mate de ochtend vordert wordt het steeds zonniger, we nemen onze lunch dus ook maar mee naar buiten en pakken alles op en gaan op een hoger dek zitten bij een stelletje andere nederlanders. Altijd weer gezellig, dus van lezen komt niets meer. Thee (met Kuchen) met elkaar gedronken en pas rond een uur of 5 naar binnen. Inmiddels hebben we weer een gezond kleurtje opgedaan. Vanavond feestelijke avond met een afscheidsborrel en een zeer uitgebreid en heel mooi opgemaakt buffet. Alleen van enige organisatie bij het "opladen van de borden" geen sprake. Er zijn mensen die beginnen met een kaasplankje of hoofdgerecht, toetje en vervolgens het voorgerecht etc en dat allemaal omdat iedereen maar door elkaar liep en er geen structuur zat in de looproute. Jammer! Wij hebben door lang te wachten ons keurig kunnen houden aan de normale volgorde. Na afloop nog een afscheidsoptreden van de "artiesten" die ons tijdens de reis hebben bezig gehouden. Tot slot: koffers pakken. Die moeten vannacht uiterlijk om 3 uur buiten staan. Dus toiletspulletjes en kleren voor zaterdag achter houden en rest inpakken. Is snel gepiept. Wekker gezet om 07:00 uur want we moeten de hut verlaten voor half negen en ontbijt is tot 09:00 uur. Maar helaas...... wekker wel gezet maar niet AAN gezet. Gevolg om 10 over 8 word ik wakker en schrik me rot. Gauw gauw aankleden en klokslag half negen staan we buiten de hut en gaan we ontbijten. Geen leuke start van deze laatste dag, maar ja na het ontbijt begint het lange wachten tot dat we van boord mogen. We zitten wat te keuvelen met wat mensen, onder andere met de man die gedurende de hele reis alle vogels heeft bijgehouden en genoteerd. Hij heeft vele interessante verhalen, zijn vrouw trouwens ook. Een uur eerder dan aangegeven mogen we van boord. Gauw onze koffers opzoeken en dan naar de bus die ons brengt naar het station van Bremerhaven. Daar wij nog geen treinkaartjes hebben willen we zo snel mogelijk naar het station en dan kunnen we daar afscheid nemen van onze reisgenoten. Maar helaas, nou nee helemaal niet helaas maar gelukkig, kunnen we binnen 10 minuten al met de trein mee en hebben dus van een aantal mensen geen afscheid kunnen nemen. Anderen komen wij weer tegen in Bremen en/of Osnabruck. We hebben een prima reis, moeten 5 x overstappen maar zijn wel al om kwart over 5 thuis. En dat terwijl we dachten dat we pas rond een uur of 9 's avonds thuis zouden komen. Nog gauw even naar Appie, boodschapjes gehaald voor het weekend, en vanaf dat moment kunnen we gaan acclimatiseren. PS 2 gebeurtenissen ben ik vergeten te vertellen: Op 31 juli, onderweg naar Qaqortoq is Neptunus aan boord van de MS Azores geweest. Neptunus met zijn gehele gevolg, met veel kabaal lopen ze rondom de dekken en als ze beneden zijn begint de ceremonie ter viering van het feit dat we de poolcirkel over gevaren zijn. De kapitein krijgt een sleutel en er worden allerlei drankjes en hapjes aangeboden. Na de kapitein zijn wij aan de beurt. Bij de dokter krijgen wij een injectiespuit vol met whisky in de mond gespoten, bij de 2e wordt er een rolmops in onze mond gepropt. Vervolgens krijgen we een soort meelbal op te eten en tot slot staat er iemand die ons haar onder handen neemt en met scheerschuim een staartje boven op ons hoofd maakt. Tot slot worden we door de pater, onze Smovey leraar, met wijwater gezegend. Heel komisch allemaal, iedereen ziet er afschuwelijk uit. De 2e happening, althans voor de Duitsers, is het Fruehling shoppen. 's Morgens vroeg wordt er bier, zuurkool en braadworst geserveerd. Het is koud, de Duitsers zitten buiten te zuipen en te eten en wij Nederlanders zitten lekker binnen. Paul en ik kunnen het toch niet laten even buiten te kijken en rennen na een rondje in de kou en omgeven door stank, weer gauw naar binnen. Cultuurverschillen? Ja die zijn er zeker! Gelukkig varen er deze keer meer Nederlanders mee dan op onze vorige cruises op Duitse schepen. Hiermee is dan ons Groenland avontuur ook weer beëindigd. We hebben er enorm van genoten, mede door de gezellige reisgenoten. Het is toch leuk elke reis weer een leuk groepje om je heen te hebben. Soms met contacten die blijvend zijn, soms ook niet. Zo gaan wij over ruim een week een weekendje naar onze lieve Homo Belg van de Myamar reis, met wie wij nog steeds contact hebben. Dat is het dan weer, maar het is slechts voor kort. Op 20 september vertrekken Paul en ik naar Ecuador voor een 3 weekse rondreis met Djoser en aansluitend een week per boot langs de Galapagos eilanden. Deze reis was al lang geboekt voordat er sprake was van de Groenland cruise. Maar een kans als deze konden we gewoon niet voorbij laten gaan. Daaaag.