Myanmar deel 3 Inle meer en reis naar Kalaw Om te beginnen: met Pauls darmen gaat het goed. Hij heeft wat Chinese pilletjes ingenomen en dat heeft geholpen. Hij eet nu echt weer alles. Op onze vrije dag hebben wij natuurlijk "uitgeslapen". We stonden pas tegen half 8 op en waren om 7 uur al klaar wakker. Nee lang slapen zijn we al helemaal ontwend! Boven op het dak stond ons ontbijt al weer klaar, 3 toastjes en een groente omelet, vers sapje en thee en fruit. Heerlijk. Geprobeerd beneden fietsen te scoren maar die waren zo veel te laag dat we dat niet zagen zitten. Dus toen maar redelijk goede fietsen gehuurd in het stadje. Hele dag 1 euro 50!. En samen met een ander stel een stuk gefietst. Henk had een GPS bij zich en kon ons zonder veel moeite via een leuke route leiden. Elke keer weer stops bij mooie bloemen, ossenkarren, en fraaie uitzichten. In een dorpje koffie gedronken en daar de fietsen laten staan en gelopen over een lange houten brug naar de oever van het meer. Athans dat dachten wij, maar de brug eindigde bij een soort woonwijkje met huizen in het water. De enige manier van vervoer is over het water. Dus heb je water nodig dan neem je een smalle boot (meestal de vrouwen) en vaar je naar een waterslang bij de brug om je tanks te vullen. Wil je naar de buurvrouw dan neem je de boot. Het was daar een enorme bedrijvigheid. Erg leuk om te zien. (ohhhhh ik wordt gek, zit buiten voor het hotel en hoor alleen maar het opdreunen van teksten voor de boeddhisten die uit luidsprekers over het hele dorp schallen. Dit gaat ononderbroken door tot 11 uur vanavond en begint morgen om 5 uur alweer). Terwijl wij daar stonden kwam er een lange boot aan met daarin 7 deelnemers met hun fiets, aan onze reis. Zij hadden eerst langs de westkant van het meer gevaren en waren per boot overgestoken. Wij hadden al besloten langs dezelfde weg terug te fietsen en hebben geluncht waar we ook koffie hebben gedronken. Noodle soep. Heerlijk! Op de terugweg opeens hele dikke regendruppels, geen jassen en plu's bij ons, dus schuilen in een oude vervallen pagode. Na het buitje weer op de fiets geklommen en terecht gekomen bij een fabriek waar suikerriet verwerkt wordt. Lachen gieren brullen wan die lui spraken geen woord engels en wij geen birmaans natuurlijk, Met handen en voeten hebben ze ons proberen uit te leggen hoe e.e.a. werkte. Helaas was het nog niet het seizoen voor de verwerking, dus ze konden het ook niet echt demonstreren. Leuk was het wel. Al met al een geslaagde dag met als afsluiting heerlijk eten op het terras van een restaurant. De volgende dag moesten we natuurlijk weer vroeg op voor de volgende reisdag van het Inle Meer naar Kalaw. Slechts 150 km en waarvoor zo'n 8 uur reistijd staat. De bergen in over smalle en super slechte wegen. Eerst nog even een een klooster met ovale ramen bezocht. De monniken maakten zich net klaar om te gaan bidden en lieten zich gewillig fotograferen. De rest van de tocht ging via een prachtige omgeving. Rijstvelden in veel kleuren groen, velden vol met gele bloemen waaruit sesamzaad wordt gewonnen, heuvels, bergen en mooie luchten. We maakten verschillende foto-stops o.a. bij een veld waar de rijst uit de planten werd geslagen. Bij deze groep harde werkers zat ook een vrouw met 5 kleine kinderen. Paul en ik gaven de kinderen ballonnen, waar ze heel blij mee waren. En wij natuurlijk weer een paar leuke foto's rijker! Tevens nog een ommetje gemaakt om een enorme grot te bekijken met meer dan 8000 boeddha beelden. Groot, groter, grootst, maar ook klein, kleiner, kleinst. Daarvoor gelucht in een restaurant aan het water en tegenover een grote markt, die deels overdekt was. Weer zo'n fantastische plek om heerlijk te fotograferen. En iedereen vindt het zo leuk om gefotografeerd te worden, en de reactie van de mensen als je ze de foto laat zien is ook al zo leuk. Regelmatig bedanken ze je voor het maken van de foto. Als laatste bezochten we nog een bedrijfje (man en vrouw) die papier maken. Ze demonstreerden alles en de man liet ook nog zien hoe hij van hout de steel en mechanisme om een parasol te openen maakt. Daar kocht het grootste deel van de groep kleine of wat grotere kleurrijke parasols. Na een rit van nog eens 2 uur over een slechte weg om een uur of 6 in Kalaw aangekomen. Daar 's avonds heerlijk gegeten in een restaurant, the Seven sisters, wat gestart is en geleid wordt door ....... 7 zusters. Ik koos daar voor een Birmaans/Shan gerecht, Zak Byat Byat (soort gehakt van kippenvlees bereid met uien en heel veel kruiden) met daarbij een heerlijk glas koude wite wijn. Heel smaakvol ingericht en verrukkelijk eten. Kalaw ligt op zo'n 1400 meter hoogte en is uitgangspunt voor trekkings, een- en meerdaagse. Wij maakten de volgende dag een wandeling/trekking van 22 km (was aangegeven 17 km). De tocht ging op en neer door de bergen, via 2 kleine dorpjes. In de schooltjes leverden we schriften, pennen, bellenblaas etc af. In een van de schooltjes zat ook een zak ballonnen die direct door de juf werden uitgedeeld. Groot feest natuurlijk! Verder gewandeld naar het lunchadres, waar een familie ons een Indiaas gerecht voorschotelde: soort van flapjes gevuld met een gele curry van groente en aardappelen. Heerlijk. Soepje vooraf en een mandarijn toe. Onderweg hadden we bij een plantage ook al mandarijnen gegeten. Erg sappig en super lekker!. En daarna weer terug en dat was een beetje afzien, het eerste deel ging over een modderig breed karrepad en dat loopt niet echt gezellig en dan natuurlijk die 5 extra kilometers, kortom we kwamen versleten aan, namen een douche en aten 's avonds weer bij de 7 zusters. Vanavond zelfs met 2 glazen wijn. Morgen vroeg weer op voor een lange reis van Kalaw naar Mandalay. Over die reisdag kan ik kort zijn, was niets aan. Het enige leuke (nou leuk?) was dat we bij een plaatsje in de file kwamen en dat alles vanwege een kapotte vrachtwagen en de markt in dat plaatsje. Weg was zo smal dat de vrachtwagens, auto's en bussen niet meer voor en achteruit konden en dat onze gids ons verbood ver van de bus te gaan omdat hij bang was dat er gevochten zou gaan worden. Maar dat gebeurde niet. De politie stond er bij en keek er naar en onze gids ging aan de slag om wat ruimte te creëren zodat er weer gereden kon worden. Dit geheel duurde bijna 2 uur. En nu zitten we dus in Mandalay, waar we vanavond gegeten hebben bij een chinees restaurant die vermeld staat in Lonely Planet en die dus stampvol zat met buitenlanders. En zoals je kan verwachten van zo'n tent weer voortreffelijk eten. Morgen zal ik nog wat algemeens vertellen over Birma/Myanmar. Het is nu dus vrijdagavond, vandaag weer een super dag gehad maar dat beschrijf ik in het volgende verhaal wel. Nu even wat ditjes en datjes over Myanmar. Ik had gedacht dat dit een achtergebleven gebied zou zijn, maar niets is minder waar. Het is om te beginnen stukken schoner dan India. Natuurlijk zijn er die afschuwelijke hang-wc's, zonder doortrek mogelijkheid, Alleen maar een teil of bak water met een kommetje om door te spoelen. En natuurlijk geen wc-papier, Gevolg: iedere ochtend mijn zakken vullen met wc papier vanuit het hotel. De restaurants zien er doorgaans goed uit en het eten is heerlijk. Doet erg veel denken aan de Chinese keuken, maar ook invloeden vanuit India Thailand en Nepal. De prijzen variëren va 1500 tot 3000 kyats, of te wel 1 euro 50 tot 3 euro per persoon. Wijn is bijna niet te krijgen helaas. Bier wel en dan van die grote flessen voor gemiddeld 2 euro. De mensen zijn heel lief en aardig. We mogen eigenlijk iedereen op de foto zetten en als je de foto dan laat zien moeten ze eigenlijk altijd lachen. Vanmiddag haalde een meisje haar mobiel te voorschijn en maakte een foto van mij en later van mij een een ander meisje en daarna nog met Paul erbij. En wat een hilariteit bij die grieten. Wat opvalt is de enorme "will to please" instelling. Communicatie is vrijwel onmogelijk. Er wordt bijna geen engels gesproken helaas. Onze gids spreekt overigens uitstekend engels, heeft dan ook engels gestudeerd. Een leuke man, gevoel voor humor en hij kan ons heel goed informeren over het land, de plaatsen en bezienswaardigheden. In Kalaw waar we dus een paar dagen geleden is hele veel landbouw, rijst, veel soorten rijst, thee plantages, citrusvruchten, bananen etc. En alles is daar zo groen. En daar staan dan ook een aantal echt heel mooie huizen met tuinen en niet de vervallen hutjes. Hoewel vanmiddag we door een straat reden waar de hutjes vlak aan de weg stonden en waarvan de gids ons vertelde dat deze hutjes daar tijdelijk geplaatst waren ivm de ondergelopen gebieden tijdens de natte periode. Deze mensen moesten dus een hele hebben en houwen verplaatsen naar de hoger gelegen weg en kunnen met een maand of 2 weer terug naar hun eigen stekje. De wegen en straten zien er redelijk uit, zij het dat de weg door de bergen super slecht en smal was. In de steden zie je rotondes en trottoirs. Alleen moet je in Mandalay, waar we nu dus zitten 's avonds niet op de stoep lopen want over zitten grote gaten waarin je zomaar een centimeter of 30 kan zakken en dus je poot breken of zo. De auto's rijden gewoon rechts, maar van ik denk wel 70% van de auto's zit het stuur aan de verkeerde kant (rechts dus). Dit komt omdat heel veel auto's geimporteerd worden vanuit Thailand en Korea. Dus niet alleen de oude auto's, maar ook gloednieuwe hebben stuur aan de verkeerde kant. Er wordt hier ook veel op de brommer en kleine motor gereden, liefst met grote bepakking. Fiets is ook een gewild vervoermiddel. En dan niet te vergeten de kleine laadwagens die volgepakt rijden met mensen die in, boven en achterop de wagen hangen en dat alles met stapels bagage in de vorm van tassen en dozen erop vastgebonden.