Voordat ik verder ga met het verhaal even wat over ons hotel: wij slapen in het Senegambiahotel in Kokoli. Ook hier is het laagseizoen, gevolg je kan alleen maar boeken op basis van logies met ontbijt. Eten is hier niet mogelijk. Wel kan je overdag een heerlijke ham/kaas sandwich/tosti krijgen in het zwembad. Ontbijt is redelijk en de kamers ruim, goede airco. In de lobby is gratis Wifi, dus wel heel makkelijk om iedere avond even alles te beantwoorden en mijn spelletjes wordfeud en nummi ( soort rummicub) te spelen. Verbinding niet altijd stabiel maar het werkt wel. De tuin is een groot vogelpark. Heel veel verschillende vogelsoorten maar ook aapjes kan je hier zien en horen. Om half 12 worden de gieren gevoerd en rond een uur of 12 kunnen we naar een apenpark om ook daar het voeren mee te maken. Dit laatste hebben we nog niet gedaan. Bij de uitgang/ingang zitten allemaal bewakers en net buiten de poort lopen heel veel mannekes rond die allemaal geld aan je proberen te verdienen door excursies/uitstapjes te boeken. Maar ook binnen de poort zijn mannetjes die een winkeltje hebben en die excursies met je willen maken. Het is dus een kwestie van uitzoeken met wie je waar naar toe wilt. Zo hebben we met Keessie, die een winkeltje heeft bij het hotel die safari gemaakt op maandag, hebben we met een zogenaamde groene taxi (toeristentaxi) tegen een heel goede prijs de tocht naar St James eiland gemaakt op woensdag en gaan we op donderdag naar een grote markt met houtsnijwerk (zie voor verslag onderaan dit verhaal). Met wie dat zien we nog wel! En dan gaan we waarschijnlijk op vrijdagmiddag met een gele taxi, kan weer een stuk goedkoper zijn dan de groene taxi, naar het vissersplaatsje Tanji. Als je hier net bent snap je er allemaal nog helemaal niks van, maar van lieverlee wordt het duidelijk. Grappig is ook dat je in het begin door iedereen wordt aangesproken om toch maar bij hen een tocht te boeken, terwijl we nu gewoon kunnen rondlopen zonder dat ze ons lastig vallen. Goed, vanmorgen donderdag heb ik dag 2, 3 en 4 van Gambia op mijn site gezet en is vandaag het verhaal van woensdag 22 augustus aan de beurt. Ik loop dus slechts een dag achter, het is nu donderdagmiddag en we hebben zojuist weer een enorme hoosbui met onweer achter de rug. We zaten net in de bar van het zwembad om een tosti te eten toen de wolkbreuk naar beneden kwam. Na ruim een uur, koud geworden en wel, werd het iets droger en zijn we snel naar onze kamer gelopen. Daar is het door de airco nu weer heel koud, dus net verhuisd naar ons balkon. Daar zitten we nu lekker droog en met een redelijke temperatuur. Goed, woensdag dus. Met 2 echtparen en 2 knullen, totaal 8 personen dus, hebben we een afspraak gemaakt met de taxi coördinator dat wij naar St James Island wilden. Vaste prijs afgesproken en ja ja om half 7 al op pad! Ontbijt mee in pakketjes. Waarom zo vroeg tijdens de vakantie? We moesten met een ferry van de zuid naar de noordkant van de Gambia rivier. Er zijn officieel 3 boten, de 4e is in de maak. Er vaart er slechts 1 en als je mazzel hebt 2. Van de 4 motoren werkt er maar 1 en of dat uit zuinigheid is of dat de andere 3 kapot zijn hebben we niet kunnen achterhalen. Deze taxi die ons bracht reed tot aan de ferry, chauffeur ging als gids mee op de boot en liet zijn taxi bij de haven staan. Aan de overzijde van de rivier wachtte ons een andere taxi op. De boot is er een uit het jaar 0, er kunnen een stuk of 15 tot 20 auto's op (wat minder als er ook vrachtwagens mee moeten). En verder dus veel voetvolk met grote pakketten, tassen , zelfs geiten etc. We waren precies op tijd om de boot van kwart over 7 te halen, en als je die niet haalt... jammer dan dan moet je maar zien hoe laat de volgende gaat. Kan een uur of veel langer duren. Wij spraken mensen die ruim 4 uur op de boot hebben moeten wachten. Goed wij dus mazzel deze keer! De boot ging heftig tekeer, grote golven, maar gelukkig stonden we langs de railing en konden we ons redelijk staande houden. Overtocht duurde iets meer dan een half uur. Daar stond als gezegd een nieuwe taxi op ons te wachten, een oude sjeep met 2 banken in de rijrichting, waarop we met z'n 8-en makkelijk konden zitten. Dakje open en tuffen maar. Hier aan de noordkant van de rivier zie je dus het echte plattelands leven, overal kleine nederzettingen, een weg die het meest weg heeft van een verharde gravel weg. En iedereen maar naar je zwaaien. De chauffeur moest op een gegeven moment iets veranderen onder de motorkap en in een mum van tijd stonden daar tig kleine en grotere kinderen om ons heen. Bedelend om snoep en pennen en/of lege waterflessen. We hadden niets anders bij ons dan wat overgebleven brood en fruit van het ontbijtpakket. Toen de 2 jongens dat gaven aan een van de kinderen ontstond er een grote chaos. Dus niet zo'n heel goed plan. Na zo'n drie kwartier hobbelen aangekomen bij Albreda, een vroegere handelspost van Frankrijk van ca 1680. Maar deze plaats is ook een tijdje in handen van de Britten geweest. De officiële engelse lag hier vlakbij. Voor de kust ligt het eiland St. James Island. Hierop hebben honderden slaven vastgezeten alvorens zij werden afgevoerd met boten over de Gambia rivier en de oceaan naar Noord- en Zuid-Amerika en ook naar Europa. Vanaf ca 1800 hebben de Engelse de slavernij afgeschaft. Het afschuwelijke verhaal gaat dat slaven die de ruim 3000 meter konden over zwemmen van het eiland naar het vaste land vrij zouden zijn. Het lukte er slechts eentje! Met een klein bootje zijn we overgevaren naar het eiland en hebben daar de ruïnes gezien van het fort waar de slaven werden 'opgeborgen'. Op de terugweg werden we overvallen door een regenbui, dus dakje dicht en chauffeur en gids drijfnat. De weg veranderde in een rode modderpoel. Terug bij de ferry was het gelukkig weer droog. Gelukkig, daar we zo'n anderhalf uur hebben moeten wachten voor de boot kwam. Clazien en ik konden gelukkig op een steekkar van een kruier zitten. Paul heeft zich een tijd geamuseerd met het kijken naar het 'inschepen' van een smalle lange boot, waarop denk ik wel 80 tot 100 man boven op elkaar zaten. Maar.... dat bootje lag niet aan de kant. Nee, iedereen werd aan boot gedragen of te wel over de schouder gehesen! En niet alleen mensen gingen daar aan boord, nee ook geiten en ezels zag ik later. En dan vertrekken naar de overkant. Bloedlink. Dan maar liever 1,5 uur wachten. Toen de ferry eindelijk kwam en alles en iedereen van boord was konden wij als een van de eersten aan boord. Hadden boven een bank langs de railing waar we met z'n 8-en konden zitten. Maar goed ook dat we vooraan stonden want later bleek dat er nog honderden voetgangers volgden die ook allemaal een plaats op de boot wilden. En als je dan bedenkt dat de boot er op de terug weg geen half uur maar 5 kwartier over heeft gedaan dan snap je dat we heel blij waren met onze zitplaatsen. Om ca 6 uur waren we weer thuis en zijn we nog snel even het zwembad ingedoken om af te koelen en om alle rode gravel van ons lichaam te spoelen. De kleren wassen we wel weer in Nederland. 's Avonds nog even een pastaatje gegeten en toen vroeg naar bed. Was een leuke maar vermoeiende dag.

Donderdag 23 augustus: Vandaag mochten we uitslapen. Geen afspraken nog gemaakt dus dat zou na het ontbijt gebeuren. Eerst nog even mijn 2e verhaal (met moeite) op de site gezet, afspraken met dezelfde chauffeur als gisteren gemaakt om om kwart ver 10 naar Brikama te gaan. Het centrum voor houtsnijkunst. Je kunt hier overal houtsnijwerk kopen maar het leek ons wel leuk om naar Brikama te gaan. Daar aangekomen ga je een terrein op waar in rijen allemaal kleine werkplaatsjes/winkeltjes zijn. Deze worden bemand door mensen die zowel verkopen als hout bewerken. Tussen de voeten hebben ze een stuk hout dat omgetoverd wordt tot een mooie vrouw van hout, allerlei dierenfiguren etc. Ik denk dat er wel zo'n 100 van die shopjes zijn. En iedereen vraag of je even binnen wilt kijken naar hun producten. Leuk hoor, maar je ziet door de bomen het bos niet meer. En zeker als het benauwd warm is..... Sommige mannetjes waaierden wat wind naar ons en maar proberen te verkopen. Je moet daar stevig afdingen en dat maakt het ok wel leuk. We hebben daar leuke gesprekken gehad, foto's gemaakt en ook een en ander aan houtsnijwerk gekocht. Ik denk dat we daar we 3 uur hebben doorgebracht. Daarna weer naar huis en zoals hierboven al beschreven tijdens de zware regenbui bij het zwembad geluncht. Zo ik ga nu nog even proberen ook dit verhaal te versturen, zodat jullie helemaal bij zijn. Straks of morgen nog even naar vriendje Lamin om bij hem ook nog wat te kopen, morgen koffers pakken, s middags nog even naar het vissersdorpje en dan 's avonds om 8 uur richting vliegveld voor de terugvlucht. We zijn dan zaterdagochtend om 8 uur op Schiphol. Dus vervolg zal wel volgen vanuit Nederland tussen het wassen en strijken door voordat we maandag weer richting Praag vertrekken. Daaag