Selecteer een foto

Domme pech...............

Hallo allemaal, daar zijn we weer.....Vandaag is het 18 november. Desiree van harte gefeliciteerd met je verjaardag en een prettige vrije middag.
Tja waar zullen we beginnen. Ik denk maar gewoon de reisdag van Chitwan naar Pokhara (spreek kh uit als een vrij zachte g.
Dit was dus gewoon een reisdag over een zeer bochtige weg, wel mooi maar niets bijzonders. Onderweg ergens bij een dorpje tussen de rijstvelden gepickniked en Vroeg in de middag aankomst in ons hotel. Hier moesten wij ons verder gaan voorbereiden op de trekking. Wij kochten dus nog een paar stokken, en 2 simpele reistassen en 2 lichte aluminium waterflessen, en dat alles voor een prikkie! Alles namaak-merken. Ziet er als echt uit. Sommigen kochten nog een complete outfit zoals broeken hemden jassen etc.
Daarna de koffers herpakt en heerlijk gegeten in een steakhouse. Was erg gezellig met een groot deel van de groep.
Volgende ochtend bijtijds weer op en met een 'lokale' bus met alle gekleurde toeters en bellen erop en volgestouwd met dragers, keukenbrigade en shepards en natuurlijk tenten etc en dan ook wij nog met ons 13-en inclusief bagage naar het startpunt gebracht.
De dragers en keukenbrigade gingen voorop zodat ze alvast een eind verderop met de lunch konden beginnen en de shepards en wij, uitsluitend met een kleine rugzak, erachter aan. Een prachtige wandeling. Bergje op en bergje af. Bijna geen mensen tegen gekomen. Helaas was het vrij bewolkt zodat we van de bergen niets konden zien, en daarvoor waren we natuurlijk toch ook een beetje voor gekomen nietwaar!
De lunch die voor ons klaargemaakt werd bestond uit een heelijke soep met noedels, een prakkie en gestoofde tosti`s met gesmolten kaas. Verder jam, pindakaas en honing. Prima. Daarna heerlijk een uurtje liggen uitbuiken en weer op stap. Voor de lunch hebben we denk ik zo`n 3 uur gelopen en daarna 2,5 uur. De tenten waren al opgezet, de keuken werd opgebouwd en verder stonden er nog 2 wc tentjes. Een lange tafel voor 13 man en al snel stond er een heerlijke pot thee en koffie voor ons klaar. En we merkten dus al snel dat het kouder begon te worden, dus natte spullen uit en lekker warm aangekleed en toen met z`n allen rondom diezelfde lange tafel maar die stond nu in de eettent. Heerlijk zelfgebakken kroepoek, thee met rum en daarna om 6 uur eten. Wederom soep, we dachten spaghetti maar het was meer een soort bami-hap met erg veel groente er door heen. Smaakte verukkelijk.Ja en dan wordt het heel vroeg donker en na zo`n eerste aktieve dag is iedereen ook best wel moe. Dus om half 8 lag iedereen in bed. En dan die nacht.... Duizend en een keer wakker, lakenzak in de slaapzak die om je heen draait, een dun matje dus al met al heel onrustig. En als je naar de wc moet dan schoenen aan,jas aan en helemaal naar de wc tent lopen. Zielige Paul, hij moest er 4 keer uit. Dag 2 van de trekking kregen we om 06.30 uur thee op bed en een bakje warm water om je te wassen , om 7 uur bagage de tent uit en ontbijten. Onderwijl werden de tenten weer opgerold, werden alle dragers weer voorzien van grote manden met alle bepakking. Na het ontbijt weden de borden, bestek en mokken afgewassen en ook weer opgestapeld in grote manden. Boeiend bedrijf, en alle Nepalesen helpen elkaar en niemand is sikkeneurig.
Ja en wij ook weer verder aan de wandel, op en neer. Helaas ook weer bewolkt, maar temperatuur aangenaam. Ja en toen helaas.......... verzwikte ik mijn linker enkel/voet. Dus mijn rugzak is overgenomen door een van de shepards, ik heb een zwachtel van een van de groepsleden gekregen. Dat hielp wel, maar het lopen deed behoorlijk pijn, zeker op de stukken waar de stenen onregelmatig liggen. En dat is het grootste deel van de weg. EEn stuk kon ik goed meekomen toen we 360 treden naar boven moesten, en dat was relatief makkelijker voor mij. Iedereen natuurlijk heel erg begaan met mij, ja en dan krijg je mij aan het huilen, eigenlijk van machteloze woede met zelfmedelijden erbij. Weer een heelijke lunch gehad met soep worstjes chipatti en groenten. Lopen daarna was nog even wat pijnlijker door het zitten maar na een minuut of 10 ging het wel weer, maar om nu te zeggen prima nee zeker niet. Paul en de shepard bleven lief bij me lopen en zo uiteindelijk op de overnachtingsplek aangekomen. Weer het zelfde ritueel en als extra zouden we `s avonds van de lokale bevolking een optreden krijgen. Nou dat werd een grote happening natuurlijk. Wij kregen allemaal een krans van afrikaantjes om, het kampvuur was aan en er werd gedanst en gezongen. Oh ja ik vergat nog even te vertellen dat ondertussen een andere vrouw bij het naar de wc gaan op de camping ook haar voet verzwikte en een joekel van een ei op haat enkel kreeg.
Tja en toen werd eigelijk al snel besloten dat Catja en ik samen met onze Nepalese gids naar beneden zouden gaan op zoek naar een dokter. Paul is gewoon verder mee gegaan en morgen zien we iedereen weer terug bij de lunch waar Catja en ik met de bus naar toe worden gebracht. Wel zuur! Zeker omdat het vanmorgen zo`n prachtige blauwe lucht was en we de bergen zo prachtig mooi zagen liggen, en zo dichtbij........... Ja Wendela ook de 'fishtail'.
En zo zit ik nu in mijn hotelkamer te typen . De dokter is inmiddels geweest en heeft ons allebei 'absolute bedrust' voorgeschreven. Nu vinden we dat iets te veel van het goede, maar hij heeft (van beiden) de voet/enkel ingesmeerd met diclofenac en we hebben ook idem tabletten gekregen. Verder is onze voet ingetaped. Eten op de kamer.... (balkon op de 1e etage),hotelkamer begane grond. Overal is aan gedacht. Dus nu best wel fijn dat ik mijn eigen pc-tje heb. We moeten het zo`n 2 weken heel rustig aan doen en overal pootje omhoog.
Ik denk dat Paul volgende keer nog wel verslag zal doen van de rest van de trekking.
Ik ben een beetje zielig maar gelukkig dat we samen zijn. We hebben gelukkig erg veel plezier samen en ook pijn.
Tot de volgende keer.
Emilie