Filipijnen onze eerste week, rondreis Luzon

Eindelijk, een verslag. Helaas lukt het niet om foto's toe te voegen. Het blijft bij 4 foto's.

Filipijnen 9 januari t/m 1 februari 2017

Elke dag een stukje schrijven op Facebook, foto’s toevoegen en klaar is kees. Maar volgens Paul en Wigger kom ik er niet zo gemakkelijk vanaf. Ook moet ons verslag nog in ons reisblog Reismee geplaatst worden voor al diegene die geen facebook hebben. Vervelende van Reismee is dat het toevoegen van foto’s zoveel tijd kost, en dat is dan weer het leuke van Facebook, korte teksten en direct daarbij de foto’s.

Maar ik ben het wel eens met de heren, dus hierbij met behulp van Pauls opschrijfboekje en wat knip en plakwerk vanuit Facebook een verhaal over onze laatste vakantie naar de Filippijnen.

We kunnen de reis opsplitsen in 2 delen, eerste week Paul, Wigger en ik maken een rondreis door de provincie Luzon ten noorden van Manila. De tweede week komen Yue en haar ouders ook in Manila aan vanuit Beijing en met ons zessen doen we soort van eiland hopping, Cebu, Negros, Bohol en Palawan.

Luzon: via internet hebben we een touroperator gevonden (met Nederlandse eigenaar) die een tour voor ons hebben uitgestippeld met auto en chauffeur/gids (Carlos). Gelukkig spreken heel veel mensen hier Engels, met een Spaans accent. De v wordt als b uitgesproken en de f als p. Redelijk goed te volgen.

Helaas is tijdens de vlucht van Dubai naar Manila Wiggers backpack achtergebleven in Dubai, maar dat hoorden we vrij snel na aankomst en de oplossing was ophalen de volgende ochtend om 06:30 uur met Carlos en dan de rondreis beginnen. Carlos is een goede chauffeur en gids. Hij stopt zeer regelmatig om dingen te laten zien, zoals het roosteren/grillen van hele varkens langs de kant van de weg. Ook worden er regelmatig plas en koffiepauzes ingelast. Totale reistijd inclusief stops is zo’n 9 uur. Laatste stuk door de bergen. Leuk hotel, Santa Fe, in Banaue. Kamer met uitzicht op de bergen en heeeel vochtig. Diner op het overdekte terras en daarna vroeg naar bed. Om 08:00 uur vetrekken we weer met privé jeepney, waar normaliter zo’n dertig man in kunnen. Lokale gids is Nick en chauffeur Ben rijden ons dwars door de bergen en over karrenpaden naar de rijstvelden. Het laatste stuk naar het plaatsje Batak moeten we lopen, nou ja lopen…. Klauteren over hele steile trappen met zeer hoge treden, balanceren over de smalle paadjes tussen 2 rijstvelden met aan de ene kant water en aan de andere kant een steile muur naar het rijstveld daar beneden. Lekker voor mijn hoogtevrees. Nick heeft me goed geholpen alle hobbels te nemen. Batak ligt in het dal, te midden van de rijstvelden die een soort van amfitheater vormen. De velden staan nu nog vol met water en de rijstteelt komt langzamerhand op dreef. Hier en daar zie je veldjes met felgroene plantjes ( kraamkamers) en we hebben ook gezien hoe oude gedroogde rijstplantjes in het water worden gelegd om te kiemen. Consequentie van afdalen naar Batak is dat je daarna weer moet klimmen. Brrrr een hele klus, met als bonus een lekkere hap eten. Banaue is een druk dorpje, vol met jeepneys en tricycles. Uitkijken geblazen dus. In een van de “toprestaurants” gegeten en weer bijtijds naar bed. De Filipijnen liggen iets ten noorden van de evenaar en dat betekent dat het even lang dag en nacht is ( 6 tot 6 uur). De volgende dag gaan we weer met onze prive jeepney met bemanning op stap. Eindbestemming Bangaan, een piepklein dorpje van de lokale Ifugoa stam. Ook hier weer met de “benenwagen” over smalle paadjes en trappen naar beneden. Op de velden wordt alweer hard gewerkt. Wat een arbeid, de arbeidsinspectie zou het werk afkeuren. De vrouwen staan in hoek van 90 graden continue te werken. Ik moet er niet aan denken. In het dorpje hebben wij ons, heel toeristisch, omgekleed in de lokale dracht. Mannen met speer en schild. Toch wel grappig. Maar ook hier geldt weer, naar boven klimmen wat we eerst afgedaald zijn. In een zeer eenvoudig restaurant een overigens prima hap gegeten. In Banaue nog het museum met klederdrachten van de diverse stammen bekeken. Gegeten in restaurant Las Vegas…. Waar Ben, Nick en onze chauffeur zich klem zaten te drinken van ons fooiengeld (denken wij).

Onze volgende overnachtingsplaats is Sagada. Onderweg maken we een stop in Bontoc voor een bezoek aan een leuk museum vol met infromatie over de oude stammen en in de tuin replica van diverse hutjes. Sagada is een klein dorp, lang gerekt en vol restaurants. Het is druk, weekend, dus ook veel mensen uit Manila die een weekendje weg doen. We slapen in een bungalowtje in de tuin van het hotel. Lunch in het dorp, yoghurt house met heerlijke sandwiches. Vervolgens met Carlos in de auto naar de plek waarvandaan je kan lopen door het bos waar je de lijkkisten aan de rotswanden kan zien hangen. Een heel oude traditie die inmiddels niet meer wordt toegepast. Bij zo’n kist hangt hier en daar ook een soort van keukenstoel waarop de overledene een week vastgebonden heeft gezeten en waar op die manier afscheid van genomen kon worden. We zien een stuk lager ook een open grot waarin tientallen coffins hangen, maar allen een stuk ouder. Tot slot rijden we nog naar een grot, die heel diep gaat en waar je door het water moet waden, niet geschikt voor Paul en mij. Wigger gaat met een gids wel naar beneden. Dalen en klimmen en nat worden. Hij heeft het leuk gevonden. ’s Avonds proberen wij een eetplek te vonden, maar het dorp zit zo vol dat alle eethuisjes vol zitten. Uiteindelijk toch nog een plekje gevonden in en een lekkere beef stew gegeten. Voor de volgende avond reserveren we maar vast een tafeltje in le Cabin, het nr 1 restaurant volgens Lonely Planet.

Zondags rijden wij met Carlos naar Kalinga, een bergdorp bekend door de oudste vrouw inde Filipijnen die tatoes zet. De route is prachtig door de bergen, langs rijstvelden, zijweg in en die eindigt op een soort parkeerplaats waar lokale gidsen staat te wachten om je mee te nemen naar het dorp Kalinka, berg op, berg af, over rivier en dan weer berg op. Nattig, dus gladde stenen en keien. Maar ook hier weer met behulp van de gids slaag ik er in al hijgend het dorp te bereiken. Overal waar je komt moet je je registreren, dus ook hier en daarna het dorp in op zoek naar de oude dame, die bezig was een tatoe te zetten op de rug van een jonge meid. Haar kleindochter zet ook tatoes en wij hebben alles van dichtbij kunnen bekijken maar hoeven zelf geen tatoe. Na een kop koffie en een foto met de oude vrouw hebben we met de gids de rest van het dorp bekeken en zijn daarna weer aan de afdaling begonnen. Op het laatste stuk zijn ze bezig een bredere weg aan te leggen hetgeen resulteerde in een soort van steenlawine. De gids sleurde mij mee, zodat het blok rakelings langs mij gleed, Paul en Wigger stonden gelukkig nog aan de andere kant. Pfffffff dat was op het nippertje! Moe maar voldaan weer thuis, tukje gedaan en daarna heerlijk gegeten in Le Cabin.

Op maandag verlaten we op spectaculaire wijze de bergen. Veel zig zag bochten, mooie uitzichten, menig fotostop en een koffiestop op de pas bij het monument van de laatste en zwaarste slag tussen de Amerikanen en de Japanners in het voorjaar van 1945. Hierna zet de afdaling in richting de zee, in het westen van Luzon. Omgeving nog steeds groen maar nu ook met tabak, mais en zo. Lunch gebruiken we in een typische Filipijnse restaurant keten Max’s. Lekker en veel keus. Om een urr of 4 komen we aan in Vigan, mooi hotel Luna , binnen zwembad, mooie kamer en een uurtje later gaan we het Spaans georiënteerde stadje in. Lopend en dus niet met paard en wagen. Het is druk en er zijn veel toeristen. Kathedraal in, maar besluiten deze later nogmaals te bezoeken vanwege de kerkdienst. In het centrum een vijver met fonteinen waar we vanavond gaan genieten van een licht en water- en muziek show. Op een pleintje staan veel stalletjes waar verse empanada’s worden gemaakt. We besluiten daar ook te eten en bestellen 2 stuks per persoon. Kosten eu 0,70 per stuk en ze zijn heerlijk en we zien precies hoe ze gemaakt worden. Als echte Hollanders daarna een kopje koffie en naar de vijver voor de show. Plekje op de tribune gevonden tegenover de hoofdfontein. Er staat een behoorlijke wind precies vanaf de verkeerde kant, dus je begrijpt het al regelmatig krijgen wij een zachte douche over ons heen. Maar we laten ons niet wegjagen zoals de andere mensen in onze omgeving en zijn tot het eind blijven zitten. In Vigan blijven we morgen nog een halve dag voordat we met het vliegtuig weer naar Manila vertrekken.

Na een rustige nacht en een heerlijk uitgebreid ontbijt met Carlos wat hoogtepunten van Vigan bekeken zoals het museum in het oude huis van oud president Quino, een pottenbakkerij waar ik ook getracht heb een vaas, pot of wat dan ook te draaien. Wat een kliederboel en wat een gedrocht…. We zouden met een koetsje en paard naar een restaurant voor de lunch gaan, maar zover zijn we niet gekomen. Ik had nl gehoopt een kuurtje bij een apotheek te kunnen kopen tegen een zeer pijnlijke blaasontsteking maar dat lukte niet zonder recept. Logisch natuurlijk. Dus met Carlos op zoek naar een kliniek, waar ze mijn bloeddruk meten, urine onderzoeken, gesprek met de dokter en waar we uiteindelijk na zo’n 2 uur naar buiten gaan pesos 4000 lichter en 4 medicijnen rijker, een antibioticum en naar later blijkt vitamine pillen (dmv check via mijn huisarts en die kan ik gelukkig laten staan). Inneemschema: pilsoort 1 om 7 uur ’s morgens en 7 uur ’s avonds, pilsoort 2 om 7, 12 en 7 uur; pilsoort 3 om 8 uur ’s morgen en ’s avonds en pilsoort 4 om 9 uur ’s avonds. Pffffff

Dus door tijdgebrek nu met de auto naar het restaurant in het park en vervolgens op weg naar Laoag. Daarbij passeren we de zeer oude San Augustin Church in Paoay, prachtig gelegen met zonsondergang. Heel mooi! Daarna snel door naar het vliegveld, en vertrek richting Manila waar we slapen in Best Western hotel La Coruna, waar we meteen gaan slapen.

Hier begint deel 2 van onze vakantie. Yue en haar ouders arriveren deze nacht ook in Manila en we ontmoeten elkaar later in de middag, maar daarover schrijf ik volgende keer.

Filipijnen

Na 3 maanden thuis zijn gaat, hoe kan het ook anders, de reiskoorts weer een beetje kriebelen.

En als Wigger en Yue die reiskoorts dan ook nog een beetje opstoken door te vragen of wij met hun mee willen naar de Filipijnen dan is de beslissing gauw genomen.

Natuurlijk willen wij mee, de Filipijnen staan al langer op de “to visit” lijst en samen reizen met hen én de ouders van Yue maakt het helemaal fantastisch!

De route laten we over aan de kinderen, zij zijn per slot van rekening al vaker op de Filipijnen geweest. En zo zijn er voor hen ook nieuwe bestemmingen aan toegevoegd.

Yue vertrekt as zaterdag 7 januari al naar China waar zij een cursus moet volgen voor haar werk in Hangzhou en zij vliegt op 18 janauri met haar ouders naar Manilla.

Wigger, Paul en ik vertrekken op 9 janauri en starten op 11 januari een tour vanuit Manilla naar Luzon, het noordelijke berggebied met veel rijst terrassen, kleine plaatsjes, lokale stammen, aan de rotsen hangende graftombes, etc etc

Wandelen, vervoer met lokale jeepneys we zien wel wat het wordt. Het is een privé tour geboekt via een lokale agent. We slapen in Banau, Sagada en tot slot nog een nacht aan de westkust in het Spaans georiënteerde Vigan. Op de avond van 17 januari vliegen wij weer terug naar Manilla en ontmoeten op de 18^e Yue en haar ouders en vliegen dan samen door naar het eiland Cebu.

De eerste stop is aan de westkust van Cebu, Moalboal, waar Wigger waarschijnlijk gaat duiken en de rest snorkelen. Vervolgens trekken we iets meer zuidwaarts, slapen in Dumaguete en maken een dagtripje per boot naar Apo Island, een populaire duik- en snorkelplaats met mooie vissen, koralen en zeeschildpadden.

De volgende stop is het eiland Bohol, ten oosten van Cebu. Schitterende stranden, mooie natuur (onder meer de Chocolate Hills en rijstvelden), en ook heel goede duik- en snorkelmogelijkheden. Hier blijven we wat langer.

Op de 26^e vliegen we door naar Puerto Princesa op het eiland Palawan, slapen daar een nachtje en rijden de volgende dag naar El Nido waar we nog 3 nachten slapen.

De terugreis gaat weer via Puerto Princesa, vlucht naar Manila. Hier nemen wij afscheid van Papa en Mama Yang en Yue, zij vliegen de 31^e terug naar Beijing en wij vliegen op 1 februari, na nog een nachtje Manila (bezoek aan de “ommuurde stad”) terug naar Nederland.

De plaatjes beloven heel veel moois en ik twijfel dan ook niet dat wij weer een bijzondere reis zullen maken.

Daar de sociale media zonder meer goed zijn, verwacht ik dat ik regelmatig foto’s op FB kan plaatsen en misschien ook wel op dit reisblog.

Astana, verblijf bij Heleen

Kazachstan van 9 tot 28 september

Beter laat dan nooit......

Bijgaand deel 1 Astana van onze fantastische reis naar en in Kazachstan.

Aanleiding is Heleen, dochter van Pauls oudste broer, die al ruim 2 jaar in Astana woont en werkt op een internationale school als conrector. Veel verhalen en foto's maken ons steeds nieuwsgieriger naar dit land. Niet verbazingwekkend dus dat wij bij het zien van de aanbieding van de KLM wereldweken direct contact opnemen met Heleen om de maand september vast te leggen en vluchten te reserveren. KLM vliegt tegenwoordig een combinatie vlucht vanaf Schiphol naar Astana en Almaty. Voor ons een reden om behalve Astana ook Almaty te bezoeken. Wij willen in ieder geval 2 weekenden bij Heleen zijn en dan nog een dag of 10 in en rondom Almaty. Voor het laatste gedeelte neem ik contact op met Kazachstan Reizen die ons een prima voorstel doet: met een privé chauffeur op stap inclusief een stadsbezichtiging van 7 uur van Almaty met een lokale gids en dan 5 dagen rondtoeren in de omgeving van Almaty.

De rechtstreekse vlucht van KLM is goed verzorgd. Vliegtijd ca 5 1/2 uur, tijdsverschil van 4 uur. Aankomst in Astana middernacht. We worden opgehaald door Heleen en rijden in ca 40 minuten naar haar huis. Om een uur van 3, na een borrel en gezellig bijkletsen, gaan we naar bed. Ondanks de vermoeidheid slecht geslapen en om 10 uur weer op. Na een lekkere douche en ontbijt gaan we het huis en de tuin verkennen. In de tuin maken we kennis met het echtpaar van wie Heleen haar huis huurt. Zij hebben op een vierkant terrein 4 standaard huizen gebouwd. Hun huis is van buiten geheel afgewerkt, binnen is blijkbaar nog een deel onafgebouwd. Het huis van "oma" is ook af, Heleens huis is goed bewoonbaar maar de buitenkant is nog niet voorzien van baksteen, dus niet goed geïsoleerd, en het vierde huis is in feite een metalen karkas met wanden en een trap. Tussen al deze huizen een mooie tuin/moestuin. Sabina en haar moeder werken veel in de tuin. Er groeien fruitstruiken, groente en aardappelen en regelmatig hangt er een zakje fruit of groente aan Heleens deur. Sabina is tevens professor op de universiteit en Sander Bock is gepensioneerd. Oma woont in de zomer in Astana en tegen de winter verhuist zij naar haar huis in Almaty waar een gematigder klimaat heerst. Over het weer gesproken in Astana varieert de temperatuur tussen de plus en min 40 graden. In de 10 dagen dat wij er waren varieerde de temperatuur tussen de 18 en ruim 30 graden.

Het standaard huis bestaat uit een doorzonkamer met zit- en eethoek. Middenin staat Heleens vleugel. In de keuken ook een eettafel, waar Paul en ik ontbijten in het zonnetje. Keuken is volledig ingericht en van alle gemakken voorzien. De trap is op zijn Kazachstans...... Niet alle treden zijn even hoog, dus uitkijken en niet misstappen. Boven heeft Heleen 2 ruime slaapkamers, een badkamer, een study en een was/droog/strijkkamer. Rondom het complex een muur met diverse poorten en vanaf de straatkant toegang tot de garages. Tijdens ons verblijf wordt er een nieuwe garage binnen de muur gebouwd ten behoeve van de dochter die nu ook een auto heeft. De 2 bouwvakkers die daar 7 dagen per week aan werken wonen tijdelijk boven de garages. De wijk, zo'n 15 a 20 minuten buiten Astana, is geheel in aanbouw. Hier en daar zijn wat blokken klaar, aan het wegennet wordt nog gewerkt. Hier en daar zijn wat buurt winkeltjes en kroegjes gebouwd. Wij hebben daar een keer geshopt en met handen en voeten duidelijk kunnen maken wat wij willen kopen zoals brood, yoghurt en koekjes. Vanuit de wijk rijdt er een frequente lijnbus naar de stad, lijn 35. Met behulp van de bus app (gratis wifi aan boord) kunnen we precies zien waar de bus rijdt en waar we uit de bus moeten om bijvoorbeeld over te stappen op een andere lijn. Super slim. Dankzij deze busapp kunnen wij dan ook makkelijk ons weggetje vinden in Astana. Op zaterdag, zondag en maandag (vrije dag ivm islamitisch slachtfeest) gaan we een paar uur de stad in. Auto kan overal gratis geparkeerd worden. We starten op zaterdag met de brede boulevard met aan weerszijde moderne gebouwen. De boulevard start bij de Yurt en het eerste deel eindigt bij het plein met de toren met de gouden bal, de Baytarek toren ook wel de levensboom genoemd. Op de boulevard diverse grappige kunstuitingen, zoals de poppen die de landen die deelnemen aan de Expo 2017 voorstellen. De Nederlandse pop dekt de lading niet volgens ons. Verder een schommel die bungelt aan een plafond bestaande uit gekleurde bodems van petflessen, allerlei metalen constructies, veel kleurrijke bloemperken die al winterklaar gemaakt worden, bankjes etc. Een aangename wandeling met heel veel te zien en fraaie kleurrijke gebouwen aan weerszijde. Wij gaan de toren op, genieten van het uitzicht op de stad en zien aan de zijde waar we nog niet geweest zijn ook het Presidentiële paleis. Hier kan je je laten fotograferen als je je hand op de handafdruk van de president legt. Onderweg koffie en gebak bij Morreno Rosso, moderne tent met terras bij een van de vele shopping centra. Hier wordt goed engels gesproken. Gevolg: wij hebben er regelmatig koffie, thee en lunch gebruikt. In shoppingmall in de Yurt hebben we een (2e) simkaart voor mij gekocht en laten installeren. De supermarkt was niet zo'n succes, geen kip dus maar weer naar een andere zeer welvoorziene moderne supermarkt. De prijzen zijn in vergelijking met Nederland zeker niet hoog. Maar voor de niet Russisch sprekende en lezende toerist niet echt gemakkelijk de juiste ingrediënten te vinden zoals een lekkere sauspoeder voor in de wok. Bleek achteraf een super zout poeder te zijn wat ik met behulp van yoghurt en room enigszins heb geprobeerd te verzachten. Brood en zuivel zijn erg lekker, veel verse groenten en goed uitziend vlees. Verder zeer ruime sortering noten en gedroogd fruit.

Astana is verdeeld door de rivier in het oude deel op de rechteroever en het moderne deel op de linkeroever. De bouwstijl op de rechteroever is compleet anders. Ik vind het wel mooi, gezelliger. Dmv een aantal bruggen zijn beide delen met elkaar verbonden. In het oude gedeelte vallen onder meer op de overdekte markt, een echt Russisch gebouw groot en saai. Op de begane grond de markt stallen. Op de etages daarboven voornamelijk smalle schoenzaakjes, kappertjes en manicure zaakjes. Verder bezoeken we daar op maandag een heel mooie kleine Russische Orthodoxe kerk en de grote avenue Republica met veel winkels van alle bekende westerse merken. Langs de oever van de rivier wordt 's avonds een lightshow opgevoerd ter gelegenheid van de 25 jaar onafhankelijkheid. In een leuk restaurant Rafe pizza's gegeten. Op de linkeroever hebben we ook nog "miniatuur Kazachstan" bezocht. Leuk, zeker het gebouw dat helemaal ingericht is als Astana.

Op eigen gelegenheid gaan Paul en ik met de bus, inclusief overstappen op weg naar de achter het paleis gelegen gebouwen zoals de piramide, nationaal museum, moskee (waar we weggestuurd werden). In de Piramide krijgen we een rondleiding samen met een knul uit Belgie. De president organiseert in de top van de Piramide jaarlijks een bijeenkomst met vertegenwoordigers van alle religies die in Kazachstan voorkomen. En dat zijn er veel als je bedenkt dat de bevolking van Kazachstan uit zo'n 130 nationaliteiten bestaat. En tot nu toe is de president er in geslaagd iedereen peaceful naast elkaar te laten leven. Via het park lopen we richting een van de bruggen om weer in het moderne Astana te komen. Vanaf de brug mooi uitzicht op het paleis en de enorme muur van gebouwen waarin alle ministeries zijn ondergebracht. Morgen gaan we op de huur fiets naar het Nationaal Museum, maar eerst moeten we ons nog registreren op de site van Velobike, hetgeen veel tijd kost. Een fiets kunnen we in het Engels registreren, de tweede lukt absoluut niet dus die wordt in het Russisch geregistreerd. Velobike is de verhuurder van de stadsfietsen, systeem is goed, maar de fietsrekken zijn hier en daar gewoonweg kapot en de kwaliteit van de fietsen is ook niet je van het, een fiets had zo'n slag in het wiel dat Paul de fiets van mij overnam en al wiegelend voor me uit fietste. Link! Maar we hebben in die 2 dagen toch de nodige kilometers afgelegd en dat alles voor 4 euro 20 per fiets. En het weer die 2 dagen? Schitterend. Tot zelfs 35 graden!! Het Nationaal Museum is heel mooi, de historische zaal vanaf de steentijd, de zalen vol met zilver en de "gouden man" , die opgegraven is in de buurt van Almaty en de etmologische zaal vol met klederdrachten zijn heel interessant. In de souvenitshop kopen we wat spulletjes en gaan daar later met Heleen nog een keer terug om voor haar wat servies te kopen. Ook de volgende dag weer op de fiets maar nu naar het buiten de stad gelegen Expo 2017 terrein. En wij, als domme toeristen rijden gewoon achter de auto's aan het terrein op. Ho stop, mag niet verder, ook niet om foto's te maken en dat alles in handen en voeten taal. Uiteindelijk mogen we naar de receptie, fietsen stallen en naar binnen. Wij melden ons bij de receptie en denken dat ze daar een beetje Engels verstaan, maar dat is niet helemaal zo. Wij stellen ons voor als Hollanders die op de fiets zijn en even wat foto's willen maken, blijkt dat degene die van boven komt om ons even te woord te staan, doodsbang is en een stevige vrouwelijke collega meeneemt omdat zij heeft begrepen dat er 2 Amerikaanse bikers aan de balie stonden. En dan staan daar 2 lieftallige Hollandse toeristen.... Foto's binnen maken mag niet, wel een paar vanaf de ingang en we krijgen veel uitleg. We zijn in ieder geval de eerste toeristen daar. De EXPO wordt gehouden van juni t/m september 2017. En we hebben weer een lekker stuk gefietst. Met Heleen gaan we op zaterdag naar het vrouwenkamp Alzhir, een museum ter nagedachtenis van de Russische vrouwen van intellectuelen, schrijvers, politici die verdacht waren en ergens opgesloten dan wel om het leven gebracht werden. De vrouwen werden in treinwagons naar het oosten van Rusland (het huidige Kazachstan) gebracht en daar in kampen ondergebracht. Kinderen tot 3 jaar mochten mee, oudere kinderen werden in weeshuizen ondergebracht. Zeer indrukwekkend complex waar we tot slot een film zagen met een verslag van de tragedie van een van de vrouwen. Zondagmiddag naar de Opera geweest, in de kleine zaal hoorden wij diverse werken die zeer goed vertolkt werden. Als toegift een indrukwekkende uitvoering van de VierJahreszeiten Herfst. Prachtig vioolspel van de solist. Wij waren daar samen met 2 collega's van Heleen, lieve meiden. Samen hebben we gegeten in de Brewery. De avond daarvoor waren we met Heleen ook al uit eten geweest in typisch Kazaks restaurant. De restaurants in het algemeen zijn van zeer hoge kwaliteit.

Heleen's school: schuin tegenover de Expo ligt de nieuwbouw school van Heleen. Hier worden we heel hartelijk welkom geheten door Heleens collega's. Leuk om haar achter haar bureau aan het werk te zien. Ze laat ons de hele school zien, een school voorzien van de laatste moderne snufjes. Een praktijk lokaal van bijvoorbeeld natuur en scheikunde vol met apparatuur ziet er gelikt uit.

Inmiddels is het ook weer tijd om afscheid te nemen van de lieve mensen om Heleen heen. De werkster neemt als afscheid een kazachstaans jack voor mij mee, van medebewoners krijgen ik een stoffen yurt gevuld met chocolaatjes en Paul een stoffen kameel. Wij zelf hebben voor de bijzondere mensen een setje van 2 porseleinen delfsblauwe klompjes meegenomen die heel leuk worden gevonden.

Zoals jullie zien hebben wij een fantastische tijd achter de rug in Astana. Wij hebben er erg van genoten. Grappig was bijvoorbeeld dat toen ik Heleen afgelopen zondag sprak via de Skype alles opeens zo vertrouwd er uit ziet. Alles heeft nu een plekje gekregen.

Heleen dank je wel voor de gastvrijheid!

Kazachstan september 2016

Na een vreemde zomer waarin Paul en ik elkaar weinig zagen door zijn werk als host voor KRAS Reizen gedurende in totaal 9 weken op een cruiseschip in de Middellandse Zee, gaan we van 9 tot 28 september saampjes op vakantie.

Reisdoel: Kazachstan.

Waarom? In Astana, de huidige hoofdstad woont en werkt Heleen Tims, dochter van Pauls oudste broer, op een internationale school. En wat is leuker en gezelliger dan haar daar op te zoeken. Van 9 t/m 20 september logeren wij bij haar in Astana en hebben wij alle tijd de moderne stad en architectuur daar bewonderen. In Astana zal in 2017 de wereldtentoonstelling EXPO 2017 gehouden worden.

Op 20 september vliegen we naar Almaty in het zuiden. Almaty is de voormalige hoofdstad en de stad ligt in tegenstelling tot Astana in de bergen. Met een privé chauffeur gaan we een trip maken. Boeddha tekeningen, zingende duinen, nationaal park, Canyons, mooie meren etc staan op het programma. Een rondreis van zo’n 1000 km in 7 dagen inclusief 2 nachten slapen bij partikulieren.

Deze tour vanuit Almaty hebben wij hier in Nederland geboekt bij Kazachstan Reizen. We zullen proberen jullie weer deelgenoot te maken van onze belevenissen.

Op de home pagina alvast een impressie van de Charyn Canyons.

Iran, de laatste week

Donderdag 19 mei,

We zijn weer thuis, maar beloofd is beloofd, ik ga nu ons verhaal over Iran afmaken. Het wordt wel een heel verhaal, maar ook heel boeiend.

Maar eerst moet ik nog even terug naar gisteren. ’s Morgens bij de check van mijn berichten lees ik een heel leuk bericht van Wigger: hij heeft, op de 12e mei, haar verjaardag, Yue ten huwelijk gevraagd op een strand op de Filipijnen en zoals hij schreef zei zij ja! Daarbij gevoegd 2 foto’s van Wigger geknield voor Yue met als achtergrond een prachtige zonsondergang. Wij zijn heel blij met dit bericht en krijgen er een lieve (schoon)dochter bij.

13 mei: Relatief vroeg vertrek om half 9. Normaal vertrekken wij om 9 uur maar vanwege de lange afstand vandaag dus om half negen. Helaas kan de bus door geparkeerde auto’s de parkeerplaats niet af en moet de chauffeur achteruit langs andere geparkeerde auto’s de weg op. Kost toch weer behoorlijk wat tijd. En dan blijkt, dat een van de gasten haar koffer achter heeft gelaten. Deze wordt met een taxi nagebracht, dus toch weer vertraging. Onderweg naar Isfahan bezoeken wij Pasargadae, waar we eerst koffie drinken en dan naar de graftombe lopen van Cyrus II, een 11 meter hoge tombe gebouwd op een terras van 7 treden. Verspreid over het terrein staan nog een aantal restanten van paleizen die we allen lopend bekijken. Het terrein is stoffig en dor, maar desondanks bloeien er mooie bloeiende planten tussen de rotsen. Het is warm, maar gelukkig waait het behoorlijk, dus nog net uit te houden. Na zo’n 20 minuten rijden komen we bij een lokaal restaurantje waar ze heerlijke krokant en malse kip serveren. De messen zijn te vergelijken met de Hollandse aardappelschilmesjes maar dan met groen handvat. Daarbij een heerlijke granaatappelsaus. Weer eens wat anders dan de lunch picknicks die we tot nu toe meestal hebben gehad.

Rond half 7 komen wij aan in Isfahan, en waar we al bang voor waren is dat de kwaliteit van dit hotel een stuk minder is dan in Shiraz. De lounge en ontbijtzaal zijn sprookjesachtig versierd, maar de kamers zijn zeer ongezellig en zeer ouderwets ingericht. We slapen er 3 nachten. We eten de eerste avond niet in groepsverband en worden gevraagd om met Jan en Marianne mee te gaan. Met dit gezellige stel gaan we op zoek naar een restaurant in de Armeense wijk aan de overkant van de rivier. We lopen langs de oever, crossen een van de vele verlichte bruggen en worden door menigeen aangesproken, waar we vandaan komen en daarmee is hun kennis van de Engelse taal ten einde. Foto’s van ons maken en dan liefst met een van hen daarbij. Onderweg voegt een 3^e stel zich bij ons en we vinden vrij gemakkelijk een aardig restaurant waar we vis of vlees kebab eten. Heel smakelijk. Terug lopen we langs de andere kant van de rivier en steken via een moderne brug de rivier weer over naar ons hotel.

14 mei: Isfahan is voor ons de leukste stad die we bezocht hebben. Lopend bereiken we het Naqsh-e-jahanplein, in opdracht van Sjah Abbas I. Het plein is ruim 500 meter lang en 160 meter breed en werd onder meer gebruikt voor polowedstrijden. Vanuit zijn Ali Qapu paleis, aan de lange zijde van het plein, had Sjah Abbas I een mooi overzicht op de polowedstrijden . Aan alle 4 de zijden van het plein bevinden zich bazaars met talrijke winkeltjes met kleurrijke waar. Het paleis heeft op de 5^e etage een heel mooi terras met prachtig bewerkte plafonds. Tegenover het paleis is de zgn vrouwen moskee en op de korte zijde staat de Masjed-e-Emam moskee, koningsmoskee met 2 minaretten en onder een hoek van 45 graden de moskee met koepel en ook minaretten, een prachtig bouwwerk. En allemaal ingelegd met mooie tegeltjes. Tussen de bezoeken door krijgen we een demonstratie bij een artiest die een soort van pentekening maakt op kamelenbot die hij in plakken zaagt. Hij maakt daar een soort van lakdoosje of schilderijtje van. De gids neemt ons ook mee naar een zaakje waar tafelkleden worden bestempeld, eerst de contouren met een zwarte stempel en vervolgens worden de kleurvakken ingevuld met een nieuwe stempel voor iedere kleur. Wij hebben daar een kleed voor onze tuintafel gekocht. In een van de zijsteegjes van de bazaar drinken we heerlijke italiaanse koffie met koeken. Na de lunch, heerlijk vlees met aubergine en kweeperen saus, hebben we vrij. Toch zijn we met onze gids meegegaan om thee te drinken in een authentiek tea-house, ingericht met oude potten en pannen etc. lange tafels vol met Iraniërs, waarvan de meeste aan de waterpijp lurken en thee drinken. Wij hebben het alleen bij de thee gehouden en hadden weer eens veel bekijks. Daarna even terug naar het hotel om bij te komen van alle indrukken en van de warmte. ’s Avonds met gids Ali naar een tapijtenwinkel waar ons werd verteld dat we de hoofdoeken af mochten doen omdat we een besloten groep zijn. Het grappige is dat we inmiddels zo aan die lappen om ons hoofd gewend zijn dat niemand die af deed. Na de uitleg over de diverse tapijten, motief, materiaal, prijs en herkomst mogelijkheid tot kopen. Niemand heeft echter interesse. Het avondeten tenslotte bestaat uit lamsspareribs, heerlijk mals. De avond besluiten wij in ons hotel met een heerlijk stuk taart ter ere van de verjaardag van een van onze medereizigers.

15 mei: wij bezoeken de zgn vrijdagmoskee, de Masjed-e Jomeh. Deze heel oude moskee kenmerkt zich door het metselwerk. Alles, muren en plafonds zijn opgebouwd uit bakstenen in diverse patronen. In alle eenvoud zo mooi! Daarna door naar het paleis Chehel Sutoum. Gebouwd in de periode van sjah Abbas I. Het paleis werd gebruikt om de gasten van de sjah te ontvangen bij feesten en recepties. Het paleis ligt in eenPerzische tuin aan een rechthoekige vijver. De naam betekent 'Veertig Zuilen' in het Perzisch en komt van de weerspiegeling in de vijver van de twintig slanke houten zuilen van de entree. De twintig echte zuilen en de twintig weerspiegelde geven het paleis haar naam. Het paleis is met name beroemd om de grote schilderingen.

In de Armeense wijk gaan we bij een pizzeria eten. Moderne tent, erg westers, maar ook wel weer eens lekker. Vervolgens naar de Armeense kerk met mooie muurschilderingen van onder andere het oude en nieuwe testament en het aardse leven, tafereel met groep die naar boven gaan (hemel) en die naar beneden gaat (hel). Tot slot rijden we nog een stuk langs de rivier om de 2 oudste bruggen te bekijken. De op een na oudste brug zit vol met mensen, dus weer praatjes en heel leuk ook 2 oude mannen die samen liedjes zingen voor een breed publiek. De bus brengt ons weer naar het grote plein waar we afspreken te gaan eten met Jan en Marianne. We hebben nog een uur om de bazaar in te gaan en wat dingetjes te kopen, zoals een stempel (die gebruikt wordt bij het maken van de tafelkleden). Op de overdekte binnenplaats van het restaurant hangen/liggen en zitten wij met onze kebabs met een alcoholvrij lemon biertje op vierkante zitbedden met dikke kussens. Als we klaar zijn is het donker en zien we het plein op een totaal andere wijze. Moskee en paleis zijn spaarzaam verlicht, midden op het plein een grote verlichte fontein en op de grasvelden picknickende families die ons uitnodigen een hapje mee te eten. Als we dat hadden geweten zouden we misschien niet geheten hebben. Een prachtig slot van ons verblijf in Isfahan.

16 mei: Via Qom, waar we het complex met het mausoleum van Fatima, zus van de achtste Imam Reza, bekijken moeten de vrouwen weer een chador aan. Het is bloedheet en deze keer een bloemetjes kleed over je eigen kleding aan en een nauwsluitende capuchon over je hoofd. En de shrine van Fatima kan alleen bezocht worden door moslims. De gebouwen zijn mooi maar echte interesse was amper op te brengen vanwege de hitte. Volgende stop is Teheran waar we eten en slapen in een prima hotel.

17 mei: Op de slotdag bezoeken wij in Teheran het Galestan Paleis met de troonzaal met marmeren troon en vol met spiegeltjes en gebrandschilderde ramen met 4 kleuren. Rood staat voor herfst, blauw voor winter, groen voor voorjaar en geel voor zomer. Aan de buitenkant is het raam niet te herkennen als glas in lood. Verder zien we nog meer tronen, torens etc. De bazaar in Teheran is heel groot en druk maar anders van inrichting. Op een hoekje drinken we een vers geperst wortel- of meloen sapje. Daarna bezoek aan Nationaal Museum en museum met kroonjuwelen in de kluis onder de staatsbank. De lunch heel ludiek in een lokaal, voorheen Theehuis, waar in de voorste ruimte mannen aan de waterpijp lurken en achterin gegeten wordt aan lange tafels. Wij krijgen daar een borrelend gloeiend heet potje gevuld met stoofvlees (schapenvlees) waar we het bouillon moeten afgieten in een soepkom. Het drogere mengsel in het potje moet je dan met een houten vijzel fijn stampen en kan je opeten met de platte broden en de losse kruidensla en yoghurt. In de soep kan je ook stukken brood deppen. Heel erg bijzonder en erg leuk. In een park drinken we nog koffie en thee en bezoeken we een kunsthal. We praten daar met een Iraanse vrouw die redelijk goed Engels spreekt. ’s Avonds gaan we weer uit eten met Jan en Marianne in de tuin van een restaurant om de hoek. De temperatuur is inmiddels lekker en het is heel gezellig. Eenmaal in het hotel terug nemen we een douche en maken ons klaar voor de terugreis. Om half een rijdt de bus weg en om 5 uur vertrekken wij richting Istanbul / Amsterdam.

Nu thuis kijken wij terug op een fantastische reis, die we iedereen die geïnteresseerd is in historie en cultuur kunnen aanbevelen. Het was een zware reis, zeer vol programma en heel warm. Maar meer dan de moeite waard.

Volgende reis? Weten we nog niet. Paul heeft de maanden juni en augustus een job als host namens Kras op de Costa Fascinosa. Per maand 4 rondjes van een week door de Middellandse Zee met vertrek vanaf Mallorca. In beide maanden ga ik op de 3^e reis mee. Misschien dat we dan in het najaar van de verdiende centjes nog een reis gaan maken.

We houden jullie op de hoogte.

Iran, deel 3

Ik loop al weer een paar dagen achter en moet beginnen bij maandag 9 mei. Vandaag maken wij een dagtocht vanuit Kerman naar Rayen. De route leidt door soms dor en soms heel groen landschap en langs vrij hoge bergketens soms zelfs bedenkt met wat sneeuw. De eindbestemming is de Citadel van Rayen. Vroeger werd de Citadel van Bam bezocht, maar door een aardbeving is hier niets meer van over. De Citadel is deels gerestaureerd, de lemen muren en torens geven een duidelijk beeld hoe hier vroeger gewoond werd. Een gouverneurs woning voorzien van slaapvertrekken met mooie en lekker ruikende rozentuinen, badkamers, torens vanaf waar je een prachtig uitzicht hebt over de citadel als ook de omgeving en de berg Hezar met sneeuw. Daarna rijden we naar een prachtige tuin waar we lunchen en een tapijt in bruikleen krijgen van een picknickende familie. Veel water partijen maken de tuin een mooi geheel. Lekker om een stuk daarin te wandelen. Met de bus rijden we verder naar het mausoleum van Mouhan en weer terug naar Kerman waar we de grote Jama moskee bezoeken. De dag sluiten we af met een heerlijke kebab van forel.

Dinsdag 10 mei rijden we van Kerman naar Shiraz, 560 km via het Zagros gebergte. We stoppen eerst bij een nomaden tent waar we even een kijkje binnen mogen nemen. De nomaden trekken jaarlijks van noord naar zuid en weer terug. Ze hebben veelal grote schapen en geiten kuddes. Daarna een koffiestop in een parkje en picknick lunch in een park in Neyriz waar allemaal fitness toestellen staan en waarop bijna iedereen zijn of haar energie kwijt kan , dit ondanks de hitte. Dwars door de bergen over prachtige wegen dalen we uiteindelijk af naar Shiraz waar we om half 7 aankomen. We slapen daar in een 4 sterren wolkenkrabber met een kamer op de 17e etage en dineren op de 24e . Moe gaan we terug naar de kamer om te slapen.

Woensdag 11 mei staat in het teken van het bezichtigen van Shiraz. Daar het hotel een eind buiten het centrum ligt gaan we met de bus naar het centrum. We passeren de universiteit en een paar flats met de tekst " twin towers". Eerst bekijken we de moskee met een ruime binnenplaats en uitzicht op 2 kleine torens. Daarnaast een zaal met 12 zuilen die de 12 imans na Mohammed vertegenwoordigen. De zaal heeft prachtige gebrandschilderde ramen waardoor gekleurd licht naar binnen valt. Het tegelwerk is voornamelijk roze gekleurd en beeldt veelal bloemen uit. Daarna lopenwe naar de grote bazaar waar we onze jaarlijkse kerstcadeautjes kopen (wat.... Dat blijft een verrassing!) . Daarnaast ligt de Haman, het badhuis. Ook hier weer een verzameling wassen beelden die een goed beeld geven hoe het er in het verleden aan toe ging. Vandaar lopen we naar de citadel. Middels foto's krijgen we een beeld hoe het eruit gezien heeft voor de revolutie. Een en ander is nu mooi gerestaureerd. We lunchen vanmiddag wel in een park, maar nu met een heerlijke hamburger. Het heeft toch wel wat dat buiten eten en/of koffie drinken in een park. Tijdens de lunch komt een verkoper met tientallen sjaals in alle mogelijke kleuren. En die werden door ons vrouwen gretig afgenomen . Je moet toch wat als je dagelijks met zo'n doek om je kop moet rondlopen. In de middag bezoeken wij de Eram tuin, een prachtige botanische tuin rondom een soort koopmanswoning. Het is nog steeds bloedheet en met de airco bus gaan we naar de volgende stop Het park waar dichter Saadi een graftombe heeft. Heel veel juist ook Iranese toeristen. De tombe van de nog belangrijker dichter Havez is onze volgende stop. Havez is heel geliefd vanwege zijn gedichten waaruit veelal "hoop" te putten is. Op het terrein veel boekenwinkels met bundels van Havez in alle mogelijke vertalingen, maar niet in het Nederlands. We dineren in een restaurant in de bazaar, heel gezellige ruimte en krijgen kebab van vis en vlees met een verrukkelijke saus en salade. Een topper om bij het eten te drinken blijft de lemon bier. Heerlijk fris. In ons hotel drinken we in de tuin nog een paar koppen thee met Marianne en Jan onder het genot van een Iraanse zanger en een stel over enthousiaste swingende en meezingende Iraanse meiden en die zichtbaar genoten van de waterpijp die hier in ieder cafe te zien is en gerookt wordt door zowel mannen als vrouwen.

Donderdag 12 mei: Yue is jarig en viert haart verjaardag met Wigger op de Filipijnen. En wij? Wij gaan, goed ingesmeerd met zonnebrandolie op de schaarse onbedekte delen als gezicht en handen naar Persepolis. De ruines van Persepolis, vroeger de paleisstad van het machtige Perzische RIjk en dat verwoest werd door Alexander de Grote. In ca 1 uur rijden komen we daar aan en met de uitleg van gids Ali wandelen we ongeveer de route die de gasten ookmoesten afleggen om bij de koning te komen. Het is bloedheet, 38 graden, maar Ali weet ons toch bij de les te houden. Na 3 onderdelen drinken we heerlijk koude meloensap en vervolgen onze weg via 3 andere sites. De afbeeldingen die we zien zijn schitterend. Onder andere wordt ons duidelijk gemaakt hoe we de Meden en de Perzen van elkaar kunnen onderscheiden, hoe de diverse groepen bezoekers uit diverse landen/streken er uit gezien moeten hebben, toegangspoorten en pilaren van paleizen. Helaas lukt het me niet foto's te plaatsen, want er zitten zulke schitterende afbeeldingen bij dat je de warmte voor lief neemt. Na de rondgang de gebruikelijke picknick lunch en daarna gaan we naar het vlakbij gelegen Naqsh-e Rustan, waar we genieten van prachtige rotsgraven van oa Darius I en II, natuurlijk leeg geroofd, maar nog wel met prachtige afbeeldingen aan de buitenkant. Om 6 uur even tijd om op te frissen en dan weer hup de bus in op weg naar de Iraanse familie waar we uitgenodigd zijn voor het diner. Na bijna een uur rijden komen we daar aan en worden hartelijk ontvangen door de heer deze huizes en later ook de rest van de familie, vrouw, dochter en zoon met resp man en vrouw en kleinkind. Er staat geen meubelstuk meer in de kamer, op de grond en tegen de muur dikke kussens waarop we mogen gaan zitten. Schoenen al bij binnenkomst moeten uittrekken. We mogen een kijkje nemen in de keuken, alles wordt op de grond voorbereid, schaaltjes met saus gevuld, bordjes met diverse soorten sla. Moeders roert in een grote pan met rijst met gehakt balletjes. Dan worden er grote tafelkleden op de grond in de kamer uitgespreid en daarop komen bestek en borden te liggen. Voor iedereen wordt er een glas met een soort van zure gekruide karnemelk ingeschonken. De borden worden gevuld met rijst en daarop konden we dan zelf de sla en de gekruide yoghurtsaus scheppen. Als toetje krijgen we een paar schijven meloen. Al met al een heerlijk maaltje en weer een ervaring rijker.

Morgen vertrekken wij naar Isfahan, meer daarover in mijn volgende aflevering

Iran vervolg

Zo, zijn we weer even. Hebben nu even rust na een weer enerverende dag.

Ja wat een leuk hotel hebben we in Yadz, beelden als in 1001 nacht. Onze kamer, vrij klein in vergelijking met sommige medereizigers, bestaat uit een kamertje beneden met een ouderwetse tv kast die een derde van de kamer inneemt, verder 2 grote niet gemakkelijke stoelen, een badkamer voorzien van alles en een steile ronde trap naar de vide waar een groot 2 persoonsbed en een koelkast staan. Lastig natuurlijk als je s nachts moet plassen. Ruimte om je koffers uit te pakken dus niet echt. Verder prima hoor. Maar dan hoor je van anderen dat ze een paleisje hebben, ja en dan wordt je wel een beetje jaloers, toch! sAvonds hapje gegeten in een hotel waar ze een buffet serveerden. Lekker en gezellig. We leren steeds meer reisgenoten wat beter kennen. De groep , 25 personen, allemaal aardig en mixed erg goed. De volgende dag besteden we aan bezichtiging van de "vuurtempel" met eeuwige vlam, verder niet zo bijzonder. Daarna naar de Zoroastian torens: bergen waar de overledenen van deze groepering naar boven worden gedragen en daar in een rond open gebouw op de top van de berg worden neergelegd, mannen buitenste ring, vrouwen middelste en kinderen binnenste ring. De lijken blijven daar ca 2 weken liggen en worden door de gieren opgepeuzeld. De botten worden daarna in een gat in het middel van de cirkel gegooid. Een stevige klim om de steile berg op te gaan, maar wel de moeite waard ook gezien het uitzicht. Overigens mochten de dragers die de lijken naar boven droegen nooit meer naar de stad terug, omdat ze mogelijk aangestoken zijn door allerlei ziektes van de overleden. En de familie en vrienden van de overleden verblijven ca 1 week op de plek waar de dragers het lijk overnemen. Zij kunnen dan in de beschikbare gebouwen rouwen, slapen en eten.

Na deze tocht in de heerlijke airconditioned bus terug naar Yadz waar we op een enorm plein oa een heel groot processiestuk zien en het graf van de onbekende soldaat omgekomen tijdens de Iran Irak oorlog. Verder lopend passeren we een banketbakker met heerlijk opgerolde cakejes en allerlei koekjes. Ali onze gids laat ons ervan proeven. Daarna door naar het watermuseum... Mooi museum over de aanleg van de watervoorziening die start in de bergen. Hoe ze vroeger leidingen waterpas konden aanleggen, maar ook met een bepaalde helling. Heel interessant. In het park bij de hoogste windtoren ter wereld (ruim 33 meter) weer picknick, maar deze keer een falafel (vegetarisch broodjes) en temidden van vele Iranese families. Ook krijgen wij nog uitleg over de werking van de windtorens, combinatie van windinval en aanraking van water. Lekker even terug naar het hotel, en aan het eind van de middag via de moskee met de super slanke minaretten de oude stad in. We zien allerlei ambachten, grote platte broden bakken, zoals pizza. Weverij en eindigen bij de gevangenis van Alexander de Grote. Op de terugweg een thee stop gemaakt in de prachtige tuin van een oud hotel. Heel gezellig zo met elkaar. Tot slot heb ik nog 2 iraanse slobberjurken gekocht, lekker koel en beter dan mijn blouses met tshirt eronder. Via de bazaar, waar inmiddels alle winkels open zijn weer terug naar ons hotel. Heel leuk gegeten s avonds in een voormalig hamman, badhuis. Kip met granaatappelsaus en een stoofpotj

Zondag weer een reisdag. Ruim 3 uur lange tocht van Yadz naar Kerman. Onderweg in een prachtig gerestaureerde karavan serai koffie gedronken. Deze voorheen verzamelplaats van kamelen en bereiders is omgebouwd tot een soort hotel, kamers achter houten schotten, tapijten langs de muren en matrassen op de grond. Geen eigen badkamers. Maar een uitstraling dat er van uit gaat, geweldig. Zou er zo een nacht willen slapen. Ook hier weer op de foto met Iraanse meiden. Midden in het ronde gebouw een verhoging waar de bereiders van de kamelen makkelijker kunnen afstappen. Zoals iedere dag weer picknick lunch in een park. Deze keer iets minder geslaagd daar ik mijn kop hete koffie gewoon uit mijn hand liet vallen over mijn kruis en boven benen. Au!! En drijfnat. Maar elk nadeel heb zijn voordeel.... Door de warmte en de wind is alles zo weer droog zij het vieze vlekken achter latend. Gelukkig is de koffie nauwelijks op mijn nieuwe jurk terecht gekomen. Redelijk op tijd komen we aan in Kerman, waar ik gauw even mijn broek was. Want we gaan gewoon door met bezichtigen.... De bus levert ons af bij het grote rechthoekige plein waar muziek wordt gemaakt ter gelegenheid van en of ander feest. Om het plein allemaal winkeltjes, bazaar. We bezoeken hier een badhuis met wassen beelden die oa diverse medische handelingen uitbeelden. Prachtig tegelwerk. Daarna gaan we naar een binnen theetuin met muziek, waterpijpen en thee natuurlijk. Prima sfeertje. Tot slot gaan we nog even het muntmuseum in. De dag eindigt in een restaurant, soort overdekt plein met veel groen, lange tafels maar ook grote vierkante banken met dikke kussen en tapijten. Vanavond krijgen we kebab en een soort rol van lamsvlees voorgeschoteld. Het is toch elke keer weer wat anders. Daar bij een alkoholvrij biertje met limoensmaak. Alkohol komt de hele vakantie niet op tafel, dit is ten strengste verboden. Hiermee eindigt deze leuke, mooie, warme en interessante dag. Rest nog maandag , maar dat komt volgende keer

De eerste dagen in Iran

4 mei zijn we om 12:10 uur vertrokken van Schiphol. 2 uur vertraging en daardoor een eer krappe aansluiting in Istanbul. Een kwartier te laat vertrokken en uiteindelijk inTeheran geland om 23:;40 uur lokale tijd. Het is hier 2,5 uur later. Voordat we uitstappen trekken alle vrouwen blouses of jacks met lange mouwen aan en worden sjaals om het hoofd gedrapeerd. Kledingvoorschrift voor de komende weken. Nog ruim een uur naar de stad en hotel en dan gauw om 3 uur naarr bed. Straks om half 8 loopt de wekker weer af!!

prima omtbijt buffet en klasse bus die ons de rest van de reis romdrijdt. Gids Ali is de lokale gids en Anna onze neserlandse reisleidster. Eerste stop is bij het mausoleum van Khomeini, tevens moskee. Alle vrouwen lange gewaden aan en ook over het hoofd en dat met die hitte. Vakantie? Ja, maar je moet er wel veel voorover hebben. Hierna gaan we op weg naar Kashan. Plasstop bij een benzine annex attraktie plaats. Chauffeur en Ali zorgen voor eigen gemaakte koffie en thee en lekkere koeken. Om half 4 pas warme lunch en daarna door naar Kashan waar we een prachtig historisch koopmanshuis bezochten. Het is overal vreselijk druk, het is namelijk een feestdag en iedereen lijkt op stap te zijn. In Kashan ook een van de vele iRaanse tuinen bezocht en hier blijkt dus dat wij net zo'n bezienswaardigheid zijn voor de Iranese als zij voor ons. Foto' s worden over en weer gemaakt. En vele heten ons welkom! Het historische badhuis is werkelijk fantastisch mooi, veel tegels een een leuk uitzicht vanaf het dak. Als we buiten komen regent en onweert het. Dikke druppels, zodat we echt even moeten schuilen in een winkel. Niemand heeft jas of paraplu bij zich. Omdat de bus niet langer op de weg mag blijven staan moeten wij noodgedwongen door de bui en door de plassen naar de bus rennen. Het was wel een lekkere afkoeling moet ik zeggen. Maar gelukkig hebben wij de bazaar nog wel bezocht, leuke smalle straatjes met winkels en eindigend op een centraal plein waar we koffie en thee drinken zittend op tapijtenrollen. Heel leuk.

onze laatste etappe bengt ons naar ons hotel in Abyanen waar we eindelijk om half ien aankomen en waar we nog een meegebrachte hap eten. Bekaf duiken we om 12 uur ons bed in (6 rondfladderende nachtuitltjes, keihard matras en kussen, dus echt lekker geslapen, nee)

Vrijdag 6 mei weer om half 8 op, omtbijt en naar de bus. Abyanen, Unesco, schitterend rood dorp door de rode rotsen, heel veel toeristen die weer met ons op de foto willen. Vergelijkbaar met Volendam voor wat betreft klederdracht. Vervolgens op weg naar Yadz, maar onderweg stops gemaakt im Nain, moskee bekeken en de onderweg gekochte picknick opgegeten. Heel geelligzo met de groep en ook geheel zoals de Iranesen dat doen. Overal langs de weg zie je hele families op kleden picknicken. Om half 7 aankomst bij ons hotel...... Hotel?? Het lijkt wel een paleis! In de bazaar, hartje centrum, groot overdekt binnenterras en alles even leuk en antiek ingericht. Hier blijven wij 2 nachten, dus wordt vervolgd....